200 Ελληνικής επανάστασης, 200 χρόνια φως!
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Ο στίχος του Ανδρέα Κάλβου που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες και τη ψυχοσύνθεση του Έλληνα, του οποίου ως γνωστό «ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».
Στις 25 Μαρτίου 1821 ξεκίνησε να γράφεται η πιο χρυσή σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του έθνους των Ελλήνων, όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα λάβαρα της επανάστασης «για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Η λευτεριά είναι το υπέρτατο αγαθό και η Ελλάδα υπέφερε για 400 χρόνια από τους Οθωμανούς κατακτητές, περίοδος που την κράτησε πίσω από τις εξελίξεις της εποχής, την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό που έβγαλαν την Ευρώπη και το δυτικό κόσμο από το μεσαίωνα.
Η αυτοκρατορία έμοιαζε άτρωτη, όμως λογάριαζε χωρίς την αυταπάρνηση και τον πόθο των Ελλήνων για λευτεριά. Με την επανάσταση να έχει ήδη ξεκινήσει από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και με την καθοδήγηση του επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας πρίγκιπα Αλέξανδρου Υψηλάντη, το νερό είχε μπει στο αυλάκι και τίποτα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον ελληνικό λαό από την ένοπλη εξέγερση.
Η συμβολή και της Κύπρου στον αγώνα υπήρξε σημαντική αν και δεν κατέστη εφικτή η παράλληλη απελευθέρωση και του νησιού μας. «Η Φάλαγγα των Κυπρίων» συμμετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που Κύπριοι έπεφταν θύματα αντιποίνων των Οθωμανών για ήττες τους σε μάχες στην κυρίως Ελλάδα. Η θυσία του Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κυπριανού στις 9/7/1821 είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Η ιστορική μνήμη όμως δεν μπορεί να είναι μόνο αναγκαιότητα για τη διατήρηση της ταυτότητας ενός έθνους, πρέπει να είναι και οδηγός για το μέλλον. Το μήνυμα της θυσίας των ηρώων μας για ελευθερία και ευημερία του λαού μας είναι πως τίποτα δε χαρίζεται χωρίς αγώνα.
Αναμένουμε από την ηγεσία της Ελλαδικής και της κυπριακής κυβέρνησης να κωφεύσουν στις φωνές εκείνες που τις καλούν να ενδώσουν σε κάθε παράλογη απαίτηση της Άγκυρας και του κατοχικού καθεστώτος και να μείνουν σταθερές σε θέσεις αρχών. H ανάγκη για την εξεύρεση μιας λύσης στο εθνικό μας πρόβλημα, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε υποχωρήσεις που θα θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στο νησί.
Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε την ιστορική φράση του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. ».
Χρόνια μας πολλά!
