Η επάνοδος στην αγωνιστική δράση αλλά και στις καλές εμφανίσεις των ποδοσφαιριστών της μεσαίας γραμμής σε συνδυασμό με την αγωνιστική πτώση των επιθετικών, έχει επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στην αποτελεσματικότητα και τον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας.
Αρχής γενομένης από τον Σπατάτσιο, η ελευθερία που του παρείχε το 4-4-2 να κινείται ακόμα και έξω από την μεγάλη μας περιοχή για να πάρει μπάλα, βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Εν συνεχεία η μετατόπιση του Ρέζεκ στα άκρα στερεί το κράτημα της μπάλας και το μοίρασμα του παιχνιδιού στα άκρα, που μπορεί να προσφέρει ο Τσέχος διεθνής.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο προπονητής έχει «παγιδευτεί» λόγω της πληρότητας του ρόστερ αλλά και το (ντε)φορμάρισμα ορισμένων ποδοσφαιριστών. Βέβαια είναι ένα πράγμα έστω και αναγκαστικά να καταφεύγεις σε ένα σχήμα και μια ενδεκάδα και άλλο πράγμα να μην την φρεσκάρεις ή να μην μεταβάλλεις το σχήμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όταν δεν έρχεται το ζητούμενο.
