Μπορεί με την ομάδα μας να αγωνίστηκε περίπου 10 ημερολογιακούς μήνες, ωστόσο ο Γκεόργκι Κινκλάτζε, ήταν άλλη κλάση, ένας θρύλος του ποδοσφαίρου στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Ήρθε στο νησί μας τον Σεπτέμβριο του 2004, με το ντεμπούτο του να χρονολογείται τον Οκτώβριο σε ένα παιχνίδι εντός έδρας κόντρα στο Διγενή Μόρφου. Το σκορ στο 0-0, με τον Τιμούρ Κετσπάγια να ρίχνει στον αγωνιστικό χώρο τον συμπατριώτη του. Με το 8 στην πλάτη ο Κινκλάτζε κάθε άλλο παρά ποδοσφαιριστή σου θύμιζε. Η μακροχρόνια αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους και τα περιττά κιλά ήταν εμφανή. Το 0-0 δεν είχε αλλάξει και ήδη κάποια είχαν προτρέξει από τον Οκτώβρη να προτρέξουν την πορεία του Κινκλάτζε στην ομάδα μας.
Η μακρά αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους, ήθελε υπομονή με τον Κετσπάγια και το επιτελείο του να τη διαθέτουν. Με συνεχώς αυξανόμενο χρόνο συμμετοχής, ο Κινκλάτζε έκανε ντεμπούτο στο αρχικό σχήμα στο παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ, τον Νοέβριο. Ντεμπούτο που συνοδεύτηκε και με γκολ.
Από τότε ήταν ο ποδοσφαιριστής βαρόμετρο. Κάθετο παιχνίδι, ντριμπλέρ από τους λίγους, επινοήσεις από άλλο πλανήτη που ανέβαζαν γενικότερα την ομάδα, άνετος στις κινήσεις του, μαγικό άγγιγμα της μπάλας που νόμιζες πως αυτή ήταν κολλημένη στο πόδι του. Η συνέχεια γνωστή. Ήταν εξ αυτών που ηγήθηκαν της ομάδας στην κατάκτηση του τίτλου.
Το καλοκαίρι του 2005 όνομα του έγινε σήριαλ. Η Ομόνοια τον πολιορκούσε, τον ήθελε διακαώς και ήταν διατεθιμένη να τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Παρά το πρέσσινγκ από την Ομόνοια, ο Κινκλάτζε δεν ήθελε να αγωνιστεί σε άλλη κυπριακή ομάδα, παραμένοντας στην ομάδα μας.
Όχι για πολύ όμως. Βοήθησε σημαντικά στο έπος της Τραπεζούντας, ωστόσο παραμονές του επαναληπτικού κόντρα στην Ρέηντζερς και ενώ η ομάδα ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Γλασκόβη, ο Κινκλάτζε δεν επιβιβάστηκε ποτέ στο αεροπλάνο με προορισμό την Γλασκόβη αλλά αυτό με προορισμό το Καζάν. Η δελεαστική πρόταση που δέχθηκε από την Ρούμπιν Καζάν και η προοπτική να αγωνιστεί σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθληαμ, δεν τον άφησαν ασυγκίνητο, κάνοντας τα πάντα να αποχωρήσει. Τότε η άκομψη φυγή του, άφησε πολλούς απογοητευμένους. Τόσο τον κόσμο, όσο και τον Τιμούρ Κετσπάγια. Ωστόσο ο χρόνος ξεθώριασε τις κακές αναμνήσεις και κράτησε μόνο τις στιγμές μαγείας που απλόχερα μας πρόσφερε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Μπορεί από πλευράς βιογραφικού να μην ήταν ο πιο πετυχημένος ποδοσφαιριστής που πέρασε από την ομάδα μας. Αγωνίστηκε λίγο, πρόσφερε όμως πολλές στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, κάνοντας τον κόσμο να τον λατρέψει. Δεν ήταν ο πιο πετυχημένος, ήταν όμως ο πιο προικισμένος και ο πιο ταλαντούχος, που στην Κύπρο όπως αποδείχθηκε ήρθε τυχαία αλλά και λόγω Τιμούρ Κετσπάγια.
Συνολικά με την ομάδα μας αγωνίστηκε 33 φορές και πέτυχε 2 τέρματα, ένα ενάντια στον ΑΠΟΕΛ και ένα ενάντια στον Ολυμπιακό, μοιράζοντας και μπόλικες ασσίστ.
