Το Γιαν Ρέζεκ επέλεξε να ξεκινήσει στο δεξί άκρο της επίθεσης – ή της μεσαίας γραμμής αν προτιμάτε – ο Ρόνι Λεύι, στο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Τσέχος, βρίσκεται σε καθοδική περίοδο τον τελευταίο καιρό, ενώ η επαφή του με τα δίκτυα έχει διακοπεί μετά το παιχνίδι πρωταθλήματος με την Ομόνοια. Από τότε δηλαδή που ξεκίνησε και η επιθετική μας γκίνια…
Ο Ισραηλινός τεχνικός, ενδεχομένως θέλει να ανεβάσει τον Τσέχο διεθνή μέσα από την εμπιστοσύνη που του δείχνει, διατηρώντας τον στην εντεκάδα. Την ίδια στιγμή, τη θέση στην κορυφή της επίθεσης εμπιστεύεται στον Ιντζχάκι, ο οποίος έχει μια έφεση να χάνει τα εύκολα και να σκοράρει στα δύσκολα. Είναι όμως ο πιο φορμαρσμένος μας επιθετικός, έχοντας πάρει τη σκυτάλη από το Ρέζεκ. Ο τελευταίος, μακριά από τη θέση που του ταιριάζει στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, δείχνει μάλλον να πέφτει παιχνίδι με παιχνίδι, παρά να κερδίζει αυτοπεποίθηση.
Στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης, στο δεξί άκρο της επιθετική μας γραμμής πέρασε ο Σπαντάτσιο. Πολλοστή φορά που επιχειρείται το “πείραμα”, δυστυχώς όμως ο Βραζιλιάνος, όσα χαρίσματα κι αν έχει επιτιθέμενος από τον άξονα, αδυνατεί να τα ξεδιπλώσει όταν πατά… ασβέστη. Προς το τέλος της αναμέτρησης δε, φάνηκε να ξεμένει κι από δυνάμεις.
Εύλογο το ερώτημα αν η μετατόπιση του Λαβόρδε δεξιά και η είσοδος του Αβραάμ στο αριστερό άκρο της επίθεσης, θα βοηθούσε κάπως την ανάπτυξη της ομάδας, ή ακόμα αν θα μπορούσε να δώσει φρεσκάδα και δυναμισμό ενδεχόμενη τοποθέτηση του Οχαγιόν στο άκρο. Κοντά σ’ αυτά, συζητήσιμο και το αν ο Λαμπάν είχε θέση στο κέντρο, αντί ενός εκ των Σκοπελίτη/Αλέξα.
Όλα αυτά βέβαια στη θεωρία και κατόπιν εορτής, όταν όλοι είμαστε κριτές εκ του ασφαλούς…
