Διάλεξα να γράψω σήμερα το πρώτο μου άρθρο, με αφορμή το παιχνίδι μας απέναντι στην Ομόνοια. Σκοπός μου είναι να υπενθυμίσω σε όλους όσα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής η ομάδα και να μην μηδενίζουμε τα πάντα.
Η πίκρα σήμερα σίγουρα ήταν μεγάλη. Όχι μόνο για το σκορ, αλλά κυρίως για αυτόν τον υπέροχο κόσμο, που σε όλα τα παιχνίδια είναι δίπλα στην ομάδα και δεν του αξίζουν τέτοιες στεναχώριες. Όσο σκληρή και να ήταν η ήττα, εντούτοις είναι ένα αποτέλεσμα που υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Δεν μπορείς να κερδίζεις όλα τα παιχνίδια.
Φαίνεται ότι η ομάδα περνά μια περίοδο κάμψης και οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο πλευρό των ποδοσφαιριστών μας. Είναι ο μόνος τρόπος για να επανακάμψει η ομάδα, εκμεταλλευόμενη και τη διακοπή του πρωταθλήματος.
Σε καμία περίπτωση, επαναλαμβάνω, δεν πρέπει να αρχίσουμε να κατηγορούμε παίκτες, διοίκηση ή προπονητή. Είναι καιρός να “ωριμάσουμε” σαν οπαδοί και να σταματήσουμε τα αρνητικά σχόλια. Η διχόνοια μέσα σε μια οικογένεια, γιατί αυτό είμαστε φέτος ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ποτέ δεν ευνόησε κανένα. Τα νεύρα μας είναι σίγουρα όλων τεταμένα μετά το σημερινό, αλλά πρέπει να τα αφήσουμε στην άκρη για το καλό της ομάδας.
Εντάξει, το ξέρω χάσαμε από την Ομόνοια, βγήκαμε εκτός από το θεσμό του κυπέλλου από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, αλλά και τι έγινε; Η ιστορία της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ δεν αφήνει περιθώρια για λύπες. Είναι ότι μας απέμεινε από την αγαπημένη μας ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ και πρέπει να την προστατέψουμε όσο καλύτερα γίνεται. Οι χαρές που μας έχει προσφέρει στα 102 χρόνια ένδοξης ιστορίας του το σωματείο μας, είναι πολύ περισσότερες και δυνατές από οποιαδήποτε λύπη. ΕΝΩΜΕΝΟΙ προχωρούμε και κοιτάζουμε πώς θα κατακτήσουμε το φετινό πρωτάθλημα. Στήριξη στην ομάδα και μόνο στήριξη όπως ξέρουμε μόνο εμείς.
ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ – ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
