Ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό, που ο Ρόνι Λεύι είχε στη διάθεσή του πληθώρα ποδοσφαιριστών, κάτι που του έδινε την ευχέρεια να επιλέξει την καλύτερη δυνατή 11άδα. Ωστόσο, μέσα στο γήπεδο η Ανόρθωσις παρουσιάστηκε απλά υποφερτή το πρώτο 45λεπτο, χρονικό διάστημα στο οποίο έφτιαξε και έχασε τουλάχιστον τρεις κλασσικές ευκαιρίες, με τον Ιντζχάκι να επιμένει να μην σκοράρει στα… εύκολα και το Ρέζεκ να είναι σε κακή μέρα. Πιο πίσω, ο Σπαντάτσιο έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα στον χώρο του κέντρου, τα οποία γίνονταν ολοένα και πιο εμφανή προϊόντος του χρόνου. Ευκαιρίες βέβαια, έφτιαξε και η Σαλαμίνα, έστω κι αν δεν ήταν ιδιαίτερα απειλητική.
Ο Ισραηλινός προπονητής στην ανάπαυλα δεν έδειχνε διατεθειμένος να κάνει κάποια αλλαγή, ούτε για να ενισχύσει τη γραμμή κρούσης, ούτε για να βελτιώσει κάποια πράγματα που άρχισαν να προβληματίζουν στον χώρο της άμυνας. Η Σαλαμίνα γινόταν ολοένα και πιο επικίνδυνη, με τις περισσότερες θετικές της ενέργειες να προέρχονται από δικές μας ασυνεννοησίες στην άμυνα, εύκολα λάθη και πουλήματα μπάλας. Αφού… αποτύχαμε να βάλουμε κάποιο αυτογκόλ, ένα μπέρδεμα στην περιοχή έφερε τους αντιπάλους μπροστά στο σκορ με 1-0. Ασφαλώς και ελέγχεται τόσο ο διαιτητής που δεν είδε το χέρι που προηγήθηκε, αλλά και ο βοηθός που επιτηρούσε την περιοχή μας. Βοηθός, που ζήτημα να είχε μια σωστή υπόδειξη σε όλο το παιχνίδι!
Έξι λεπτά αργότερα, ο κ. Λεύι προχώρησε σε αλλαγή και μάλιστα διπλή! Ο Γιάννης Οκκάς πέρασε στον αγωνιστικό χώρο – παρά τον εκνευρισμό που κουβαλούσε από την φάση του γκολ, οπότε και επιτέθηκε φραστικά στο βοηθό, με αποτέλεσμα να αντικρίσει και κίτρινη κάρτα – αντί του Ιντζχάκι. Η αλήθεια είναι πως ο Ισραηλινός σπατάλησε δυο ευκαιρίες, όμως πίεζε διαρκώς και δεν ήταν αρνητικός ή τουλάχιστον ήταν πιο θετικός από άλλους συμπαίχτες του. Η άλλη αλλαγή αφορούσε τον Άντιτς, που αντικαταστάθηκε από τον Ντουάρτε. Μπορεί ο Ντουάρτε να είναι πιο επιθετικογενής από τον Σέρβο, όμως στο περασμένο παιχνίδι είχε αντιμετωπίσει προβλήματα αμυντικά. Με τα ρήγματα που δημιουργούσε την ίδια ώρα η Σαλαμίνα από την άλλη πλευρά, όπου ο Αβραάμ δεν πατούσε καλά, και σε συνδυασμό με τις ασυνεννοησίες του κεντρικού αμυντικού διδύμου, τα πράγματα γίνονταν ριψοκίνδυνα. Από την άλλη, ο Ρόνι Λεύι θεώρησε σωστό να ρισκάρει.
Η Ανόρθωσις όντως έγινε πιο επιθετική, ο Λαβόρδε μπήκε επιτέλους στο παιχνίδι, ο Κάλβο συνέχισε να βοηθά και ο συνδυασμός των δύο, δέκα λεπτά πριν την κανονική λήξη έφερε την ισοφάριση. Κάπου εκεί, ο περισσότερος κόσμος πίστεψε πως ήταν το σημείο καμπής αγώνα. Αναμέναμε, με τη συμπαράσταση του κόσμου και την ψυχολογία, να κλείσουμε τη Σαλαμίνα στα καρέ της και να βομβαρδίζουμε από παντού. Το χειρότερο αποτέλεσμα με το οποίο μπορούσαμε να φύγουμε, ήταν το ισόπαλο.
Δυστυχώς, η ομάδα δεν κατάφερε να απειλήσει ουσιαστικά ξανά, ο Αλέξα πέρασε για… κάποιο λόγο στο παιχνίδι και τα παιδιάστικα λάθη δεν είχαν τελειωμό. Ούτε το δοκάρι των ερυθρολεύκων μας αφύπνισε, ούτε η τύχη που μας έκλεισε το μάτι σε μια-δυο περιπτώσεις, με αποτέλεσμα να πληρώσουμε βαριά την αδράνειά μας στο τέλος. Ο βοηθός έβαλε κι εδώ το χεράκι του κλείνοντας τα μάτια στο οφσάιτ, η αδράνεια όμως της αμυντικής μας γραμμής ήταν χαρακτηριστική της συμπεριφοράς μας.
Η Σαλαμίνα έπαιξε για το τρίποντο και το πήρε γιατί το ήθελε περισσότερο. Η διαιτησία ήταν κάκιστη και προκλητική, όταν όμως αντιμετωπίζουμε ομάδες του βεληνεκούς της Νέας Σαλαμίνας – δίχως να είναι υποτιμητικό για τους συμπολίτες – οφείλουμε να βρίσκουμε τους τρόπους να κερδίζουμε. Ή τουλάχιστον να μην παρουσιάζουμε αυτή την κακή εικόνα.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και κάποτε θα γίνονταν. Είτε από τους ποδοσφαιριστές, είτε από τον προπονητή. Κανένας δεν μπορεί να στήνει στον τοίχο τον Λεύι που έχει κάνει το ΓΣΠ εξοχικό, ή τον Ίλιτς που αποτελεί για 20 και πλέον παιχνίδια το βράχο της άμυνας, ή τον Ρέζεκ, τον με διαφορά κορυφαίο και πιο ολοκληρωμένο επιθετικό στο πρωτάθλημα.
Ακολουθεί ένα δύσκολο παιχνίδι για το κύπελλο και δεν υπάρχει χρόνος για… δάκρυα. Η Ομόνοια θέλει πολύ την πρόκριση, όπως ήθελε και η Νέα Σαλαμίνα ψες τη νίκη. Έχουμε υποχρέωση να παρουσιαστούμε πιο διψασμένοι, γιατί είμαστε πιο διψασμένοι! Ας λειτουργήσει αυτό το χαστούκι ευεργετικά, προκειμένου να πεισμώσουμε ακόμα περισσότερο για τη δύσκολη συνέχεια, κόντρα σε διαιτησίες, πριμοδοτήσεις και… άλλα κόλπα των αντιπάλων μας!
