Τον σεβασμό του για την ομάδα μας, αλλά και για τα χρόνια που πέρασε ως ποδοσφαιριστής και πλέον ως προπονητής, ανάφερε μεταξύ άλλων σε συνέντευξη του σε μέσο της πατρίδας του, ο Ούγγρος παλαίμαχος τερματοφύλακας και νυν προπονητής τερματοφυλάκων, Ζόλταν Νάγκυ.
Πότε επιθυμείς να επιστρέψεις στην πατρίδα;
-Δεν προγραμματίζω επί του παρόντος, αλλά δεν ξέρεις πώς θα τα φέρει η ζωή. Ό,τι βρήκα στην Κύπρο όμως ήταν μια σωτηρία για μένα. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην Ουγγαρία υποχρέωναν τους ποδοσφαιριστές να δουλεύουν ως επιχειρηματίες. Στην Ντίοσγκιορ η κατάσταση ήταν περίεργη, καθώς δεν παίρναμε χρήματα στο τέλος του μήνα, αλλά ένεκα των τιμολογίων που κόβαμε είχαμε ανοικτούς λογαριασμούς με την εφορία. Τούτου δοθέντος προσέχαμε περισσότερο τον νόμο παρά το ποδόσφαιρο.
-Η κατάσταση των ποδοσφαιριστών στην Ουγγαρία σήμερα είναι σημαντικά βελτιωμένη.
-Το πιστεύω, αλλά πλέον ζω στην Κύπρο σχεδόν 14 χρόνια κι έχω βάλει σε κίνηση τα πλάνα μου εδώ. Ξεκίνησα σ’ ένα μικρότερο σύλλογο, την Αλκή, και στην ηλικία των 30 έδειξα τι μπορώ να κάνω και την επόμενη σεζόν βρέθηκα στην Ανόρθωση. Ο Τιμούρ Κετσπάγια, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν παίκτης-προπονητής με έφερε στην ομάδα και παίξαμε μαζί για μια πενταετία.
-Έχουν πέσει πολλά χρήματα στην Κύπρο ως τώρα;
-Φυσικά, συμπαίκτες μου ήταν ο Τραϊανός Δέλλας, πρωταθλητής Ευρώπης με την Ελλάδα το 2004, και ο Βραζιλιάνος Σάβιο, ο οποίος είχε παίξει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2008 γίναμε η πρώτη κυπριακή ομάδα που πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Η τάση δεν έχει αλλάξει έκτοτε, οι πιο εύποροι σύλλογοι έχουν ποιοτικούς ξένους και τα τελευταία χρόνια ο ΑΠΟΕΛ και ο Απόλλων είναι στους ομίλους του Τσάμπιονς και του Γιουρόπα Λιγκ. Εμένα η Ανόρθωση μου προσέφερε θέση εργασίας μετά το τέλος της καριέρας μου και αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με την Ουγγαρία, διότι ο σύλλογος εδώ σκέφτηκε ότι ήμουν χρήσιμος, με εκτίμησε, μου έδωσε δουλειά και με βοήθησε να προχωρήσω στη ζωή μου.
-Ξεκίνησα στις ακαδημίες με παιδιά μέχρι 12 ετών και ανέβηκα όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας και την περασμένη περίοδο ήμουν στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας των μεγάλων. Αυτή τη σεζόν δουλεύω με τους 16άρηδες, τους 17άρηδες και τους 19άρηδες.
-Είσαι απογοητευμένος που δεν έμεινες στην πρώτη ομάδα;
-Λιγάκι, αλλά η αλλαγή δεν είναι απαραίτητα οριστική, το σημαντικότερο είναι ότι παρέμεινα στο σύλλογο. Μ’ αρέσει να προπονώ τους τερματοφύλακες και το συμβούλιο δεν ανακατεύεται στη δουλειά μου, διότι δεν υπάρχει πλάνο ότι πρέπει να βγει επαγγελματίας τερματοφύλακας. Η πρώτη ομάδα εξακολουθεί να βασίζεται σε αλλοδαπούς, το οποίο επηρεάζει τους Κύπριους παίκτες, τερματοφύλακες ή μη.
-Προκαλεί και ένταση;
-Είναι κάπως δυσαρεστημένοι γιατί δεν παίρνουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, αλλά μακροπρόθεσμα πάντα αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να συναγωνιστούν τους ποιοτικούς αλλοδαπούς.
-Υπάρχουν 14 ομάδες στην α’ κατηγορία και οι τέσσερις-πέντε συναγωνίζονται για το πρωτάθλημα. Η ποιότητα κάθε πρωταθλήματος συνδέεται με το πόσο σύλλογοι μετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οι ουγγρικές ομάδες σπάνια προχωρούν μετά το β’ προκριματικό γύρο. Στην Κύπρο, ο ΑΠΟΕΛ το 2012 έφτασε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2014 και το 2017 μπήκε στους ομίλους, το 2015 μετείχε στο Γιουρόπα Λιγκ, όπως και πέρυσι, όταν απέκλεισε στους 32 την Μπιλμπάο και αποκλείστηκε στους 16 από την Άντερλεχτ. Επίσης μπορώ να επισημάνω τις παρουσίες του Απόλλωνα στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
