Η χθεσινή εμφάνιση της ομάδας μας, ήταν ακόμη μια επιβεβαίωση πως αξίζουμε να πάρουμε το φετινό πρωτάθλημα. Το σκορ μπορεί να δείχνει πως ήταν ένας… περίπατος στο ΓΣΠ, όμως στην ουσία ήταν το αποτέλεσμα της σωστής τακτικής, της αλάνθαστης μας άμυνας και της σωστής ανάπτυξής μας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.
Η Ομόνοια προσπάθησε να μας πιέσει από ψηλά και αυτό ήταν κάτι που της στοίχισε. Η ομάδα μας κατάφερε να αντέξει το πρεσάρισμα των αντιπάλων της, λόγω της εξαιρετικής παρουσίας της αμυντικής μας γραμμής, που κράτησε εκτός της περιοχής μας τους αντίπαλους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα των εκνευρισμό τους, γεγονός που φαίνεται από τα μακρινά σουτ που επιχείρησαν σε κάποιες περιπτώσεις.
Εμείς προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με τις αντεπιθέσεις μας, όμως στο πρώτο 45λεπτο δεν κατέστη δυνατό, λόγω των λαθών που έγιναν από τους παίκτες μας. Αν ήταν λίγο πιο ψύχραιμοι στην τελική τους πάσα, τότε ίσως να μιλούσαμε χωρίς υπερβολή για νίκη με πεντάρα και… βάλε!
Στη β’ ημίχρονο, η εικόνα άλλαξε προς το καλύτερο και η συνέχεια γνωστή.
Λαμπάν και Σπαντάτσιο υπερ-κάλυψαν τα κενά των Αλέξα και Σκοπελίτη, ενώ πολύ καλή εμφάνιση είχε και ο Κόλιν, που αναπλήρωσε την απουσία του Ζόρζε. Θετική και η εμφάνιση του Σιέλη στο αριστερό άκρο της άμυνας, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις μπόρεσε να «εξουδετερώσει» τον Χριστοφή.
Στα θετικά και τα δύο γκολ του Ιντζχάκι. Ο Ισραηλινός μεσοεπιθετικός χρειαζόταν τα γκολ κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, αφού μέχρι στιγμής έχανε απίστευτες ευκαιρίες. Πλέον φαίνεται πως βρίσκει το ρυθμό του και είναι κάτι που χρειάζεται η ομάδα μας, κυρίως όταν δυσκολεύεται να βρει λύσεις προς τα αντίπαλα δίχτυα.
Σούπερ εμφάνιση πραγματοποίησαν και οι Άντιτς, Ίλιτς. Ο μόνος που υστέρησε κάπως ήταν ο Λαβόρδε, ο οποίος δεν ήταν χθες στην μέρα του, καθώς είχε πάρα πολλές λανθασμένες μεταβιβάσεις. Όμως, η αξία των συμπαικτών του, όπως οι Σπαντάτσιο, Ρέζεκ και Κάλβο ήταν αυτή που βοήθησε στο να μη φανεί αυτό πολύ στο γήπεδο.
Ας μη ξεχνάμε πως καταφέραμε να βγάλουμε μέσα σε διάστημα έξι μερών τρία δύσκολα ματς, εκ των οποίων το ένα διήρκησε 120 λεπτά…
Σε κάθε περίπτωση όμως, το χθεσινό 1-3 έκλεισε τα στόματα και των τελευταίων δύσπιστων, οι οποίοι πλέον ξέρουν πως αν μια ομάδα αξίζει το φετινό τίτλο, αυτή δεν είναι άλλη από την Ανόρθωση. Μονάχα με αυτοκτονία θα χαθεί το φετινό πρωτάθλημα και ουδείς μας έχει όρεξη για να… κάνει κάτι τέτοιο.
Φυσικά, από την πλευρά τους οι παίκτες και ο προπονητής μας δηλώνουν -και πολύ σωστά- πως υπάρχει ακόμη δρόμος στο πρωτάθλημα. Εκκρεμούν ακόμη οι έξι αγωνιστικές των πλέι-οφς, αλλά και ακόμη εφτά μέχρι την ολοκλήρωση του β’ γύρου. 13 ματς-τελικοί, στα οποία η Ανόρθωση κάθε φορά που κερδίζει, πλησιάζει ακόμη πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου της…
