Το τελευταίο διάστημα ακούσαμε πολλά. Τόσο από τα μπλε παπαγαλάκια στη Λεμεσό, όσο και από τις δύο χούφτες ανθρώπων της ΑΕΚ στη Λάρνακα.
Το κόμπλεξ και το κλάμα ήταν τόσο μεγάλο, που ήθελαν να παίξουν μαζί μας φιλικά. Ξέρετε μιλάμε για τις ίδιες ομάδες, που τόσα χρόνια άκουγαν και έβλεπαν Ανόρθωση και έβγαζαν σπυράκια, ενώ άνοιγαν τα πόδια τους στον ΑΠΟΕΛ.
Η σημερινή εμφάνιση της ομάδας μας είναι αφιερωμένη σε όλους τους κομπλεξικούς που έβγαζαν χολή το τελευταίο διάστημα.
Μπορεί να μην καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη, έχοντας απέναντι μας και το μένος του διαιτητή Νεοφύτου που δεν υπόδειξε 2 καθαρές περιπτώσεις κόκκινης κάρτας σε Αρτυματά και Μιλάνοφ… αλλά η ισοπαλία, μαρτυρεί ότι η Ανόρθωση έπαιξε και με το παραπάνω για τη φανέλα της και την ιστορία της, με αυταπόδεικτα στοιχεία.
Εκείνο που μας προκαλεί γέλιο και πρέπει να τους προκαλεί ντροπή, είναι το διαχρονικό «άνοιγμα» των ποδιών τους στον ΑΠΟΕΛ. Δεν είναι λίγες φορές που ο «αδιάφορος» Απόλλωνας έπαιξε για τον ΑΠΟΕΛ, αλλά ούτε και η αδιάφθορη ΑΕΚ έπαιζε τελικούς κυπέλλου με την Ανόρθωση και φιλικά με τον ΑΠΟΕΛ…
Και τώρα βγάλτε τον σκασμό, η ΑΝΟΡΘΩΣΗ έχει ιστορία που να σας ενώσουμε και τους δύο μαζί ούτε το δικό μας ήμισυ συμπληρώνεται…
