Δεν ξέρουμε αν ο Μπενίτο τελικά πάει στην Παρί ή όχι, ωστόσο με το θέμα να αναδύεται και μόνο το γεγονός που το όνομα του φημολογείται, είναι τροφή για προβληματισμό.
Έχουμε και λέμε, ο Ισπανός ήταν τεχνικός διευθυντής είτε με μειωμένες είτε με αυξημένες αρμοδιότητες σε επίπεδο Primera Division για αρκετά χρόνια. Δεν μπορεί και δεν γίνεται κανένας τυχαίος να επιβιώνει σε εκείνο το επίπεδο για χρόνια και έχοντας περάσει από τα χέρια του, προπονητές και ποδοσφαιριστές που στην πορεία μεγαλούργησαν.
Ωστόσο, όσο καλός ή κακός μπορεί να είναι κάποιος εμείς τι κάναμε για να τον βοηθήσουμε; Φέραμε ένα άνθρωπο από την Ισπανία, ερχόταν στην Κύπρο για πρώτη φορά, δεν γνώριζε καθόλου το ποδόσφαιρο και τον ρίξαμε στα βαθιά και του είπαμε κολύμπα. Ο Ισπανός δεν είχε ούτε και ένα άνθρωπο του ποδοσφαίρου δίπλα του. Κανένα που να κατέχει την ποδοσφαιρική νοοτροπία και κανένα που να ξέρει δύο δράμια από το κυπριακό ποδόσφαιρο με ότι αυτό συνεπάγεται. Του βάλαμε για βοηθό του, κάποιο με το όνομα Σοφοκλής που ούτε τον είδαμε και ούτε εργάστηκε ποτέ σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας που μέχρι να βγει ο Αύγουστος ήταν ήδη παρελθόν. Προσλάβαμε τον Μπενίτο τον Απρίλιο και μέχρι τον Ιούλιο δεν είχαμε ορίσει ούτε προϋπολογισμό αλλά δεν είχαμε ούτε διοίκηση. Μέσα σε όλες τις περικοπές, το κονδύλι για προπονητή ήταν περιορισμένο και αναγκαστικά θα πηγαίναμε για λαχείο. Τα λαχεία ενίοτε τα κερδίζεις και άλλοτε τα χάνεις. Και εμείς τον Πούτσε τον αποδοκιμάσαμε από την πρώτη αλλαγή στο πρώτο του παιχνίδι…
Ο Ισπανός ξεκίνησε να χτίζει ομάδα τον Ιούλιο με συγκεκριμένο μειωμένο προϋπολογισμό και τον Αύγουστο όταν φάνηκε πως δεν βγαίνουν τα νούμερα και ήρθαν οι πρώτες απογοητεύσεις, είχε στη διάθεση του περισσότερα χρήματα, δεν υπήρχαν όμως και η πλειάδα από διαθέσιμους ποδοσφαιριστές στο παζάρι όσο 2 μήνες νωρίτερα και το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας είχε παρέλθει. Και όταν μιλάμε για προετοιμασία, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για να βγει μία χρονιά σωστά, με επιτυχία και ψηλές εντάσεις.
Τόσο εκτός τόπου και χρόνου είχαμε τον Ισπανό, που νόμιζε πως η ομάδα θα μπορούσε να κατακτήσει το πρωτάθλημα και το δήλωνε. Με παίκτες από την τρίτη κατηγορία της Ισπανίας, πίστευε πως θα επικρατήσουμε. Μόνο ένας καραγκιόζης ή ανήξερος θα έκανε έτσι δηλώσεις και ο Μπενίτο δυστυχώς ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Ξεκίνησε το πρωτάθλημα και η διοίκηση ήταν απούσα και αδύναμη να προστατεύσει την ομάδα, σχεδόν όλα τα παιχνίδια θα μας αφήσουν με παράπονα σε καίριες φάσεις. Από την κόκκινη του Σιβού με την ΑΕΚ στο δεκάλεπτο, την κόκκινη του Αστίθ που έπρεπε να πάρει στο παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ, με τον Νεοκλέους να ανέχεται το σκληρό παιχνίδι της ΑΕΖ και να μας σπάει τα νεύρα αλλά και να μας φορτώνει κάρτες στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», τον Λούκα Σωτηρίου να κλείνει τα μάτια σε πέναλτι δικό μας και να εφευρίσκει πέναλτι για την Ομόνοια…
Τέλος, ο Ισπανός είναι σίγουρο πως δεν έκανε καλή δουλειά στην ομάδα μας, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε, ότι δούλεψε υπό τις καλύτερες συνθήκες και ούτε πως τον στελεχώσαμε όπως έπρεπε για να δούμε πόσα απίδια χωρεί ο σάκος.
