Γκονσάλβες και Κολούνγκα δεν κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά στο χθεσινό παιχνίδι για διαφορετικούς λόγους. Ο «Ίσμα» αγωνίστηκε για δεύτερη φορά στον άκρο, θέση την οποίαν μπορεί να υπηρετήσει αλλά όχι στον βαθμό που ανταποκρίνεται στη θέση του κεντρικού φορ. Για έναν ποδοσφαιριστή με την ταχύτητα και την ικανότητα κάλυψης μπάλας του Αφρικανού, η θέση ανάμεσα στους δύο αμυντικούς όπου μπορεί να βγει κερδισμένος από μάχες, είναι πιο ορθολογική.
Από την άλλη ο Ισπανός κινήθηκε σε ρηχά νερά πρωτίστως λόγω του τρόπου ανάπτυξης που επέλεξε η Ανόρθωση. Η διπλή άμυνα ζώνης των φιλοξενούμενων οδήγησε στο πρώτο ημίχρονο να δούμε αρκετές φορές μακρινές μπαλιές με τους υψηλόσωμους αμυντικούς να έχουν το προβάδισμα. Τις φορές που ο Ράγιος σημάδεψε τα πόδια του Κολούνγκα, βγήκαν κάποιοι ωραίοι και ουσιαστικοί συνδυασμοί, δείχνοντας τον τρόπο που μπορεί ο τελευταίος αν βοηθήσει.
Συμπερασματικά και οι δύο ποδοσφαιριστές αποδίδουν καλύτερα ως κεντρικοί επιθετικοί. Από τη μια ο Ίσμα μπορεί να διαχειριστεί τις μακρινές μπαλιές και από την άλλη ο Κολούνγκα προτιμά τη μπάλα κάτω, ωστόσο κανένα από τα δύο δεν είδαμε ψες.
