Ανακοίνωση για την επέτειο της 8ης Ιουλίου που η ΑΝΟΡΘΩΣΗ πέρασε τα σκαλιά της Αθανασίας εξέδωσε νωρίτερα σήμερα ο Σύλλογος.
Αναλυτικά πιο κάτω
Ο εκκωφαντικός θόρυβος της έκρηξης, πέντε λεπτά μετά τις τρεις το απόγευμα, συντάρασσε ολόκληρη την Αμμόχωστο. Δεν επρόκειτο για κάποια βόμβα που τοποθέτησε η ΕΟΚΑ. Ήταν τα αντίποινα του Άγγλου κατακτητή, στην πρωινή ενέδρα της Οργάνωσης. Ήταν το οίκημα της Ανόρθωσης, στη στοά Χ” Μιχαήλ της οδού Ερμού, που τιναζόταν στον αέρα…
Ο ισχυρισμός του ανακριτή Λόνιγκαν, πως στο πάτωμα βρίσκονταν πακτωμένα εκρηκτικά και τυχόν μετακίνησή τους ήταν επικίνδυνη, ήταν τουλάχιστον γελοίος. Αρκετή πρόφαση όμως, για ν’ ανατινάξουν ολόκληρο το κτήριο, προκειμένου να καταστρέψουν – δήθεν – τα εκρηκτικά!
Στην πραγματικότητα, το πρωί της ίδια μέρας, στο απέναντι κατάστημα, «Δ.Ε. Παραλιμνίτης & ΣΙΑ», μέλη της ΕΟΚΑ είχαν φονεύσει ένα Άγγλο αξιωματικό και τον υπασπιστή του. Έτσι, οι Βρετανοί, θέλοντας να πάρουν εκδίκηση για το πρωινό συμβάν, αλλά και να απαλλαγούν από την ενοχλητική παρουσία της Ανόρθωσης και τη δράση των μελών της – κάποια εκ των οποίων ενδεχομένως να συνδέονταν με την ενέδρα – άρπαξαν την ευκαιρία. Θα απαλλάσσονταν μια για πάντα από την ενοχλητική παρουσία του Σωματείου. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν…
Ο φλογερός πατριώτης, Πρόεδρος της Ανόρθωσης Αμμοχώστου, Αναστάσιος Οικονομίδης, επεφύλασσε πληρωμένη απάντηση στους Άγγλους, με στεντόρεια φωνή μέσα από τα συντρίμμια: «Πλανάσθε, το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται και η ωραία μας Ανόρθωσις, ως ο Φοίνιξ που είναι το έμβλημά της, αναγεννάται δια να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορεία της». Όπερ και εγένετο.
Η 8η Ιουλίου 1958, ήταν η ημέρα που η Ανόρθωσις παρασημοφορήθηκε για την εθνικοαπελευθερωτική της δράση στον Αγώνα. Οι κατακτητές θέλησαν, ανατινάζοντας τις πέτρες και τα τούβλα, να απαλλαγούν από την αντίσταση των αγωνιζόμενων Κυπρίων. Ωστόσο, δεν λογάριασαν πως το ελληνικό φρόνημα και ο πόθος για Λευτεριά και Ένωση, δεν φώλιαζε στα ντουβάρια του Συλλόγου, μα στις ψυχές των μελών του.
Δύσβατο το μονοπάτι της Ελευθερίας. Απαιτεί αρετή, τόλμη και θυσίες. Στο τέρμα του όμως, πάντα υπάρχει το ξέφωτο. Εκεί όπου οι Αγωνιστές του ’55 οδήγησαν την Κύπρο το 1959.
