Δημοσίευμα από Goal.cy
«Χωρίς αμφιβολία ο Κίκης Κωνσταντίνου άλλαξε τον ποδοσφαιρικό χάρτη της Κύπρου. Με οδηγό τον κορυφαίο διοικητικό ηγέτη η Ανόρθωση μεγαλούργησε τη δεκαετία του ’90 και δημιούργησε αυτοκρατορία στον χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Επί των ημερών του η Ανόρθωση ολοκλήρωσε σπουδαίες μετεγγραφές, κάνοντας επίδειξη δύναμης. Άρπαξε από τα χέρια της Ομόνοιας τους Σίνισα Γκόγκιτς, Τόζα Σάμπουριτς και αργότερα τον Γιώτη Εγκωμίτη. Η απόκτηση του Δημήτρη Ιωάννου «ταρακούνησε» το κυπριακό ποδόσφαιρο, ενώ στα κυανόλευκα ντύθηκαν επίσης οι Γιάννης Οκκάς και Μάικ Ομπίκου. Ανακάλυψη του Κίκη Κωνσταντίνου ήταν και ο Τιμούρ Κετσπάγια!
Καλοκαίρι 1992. Ο τότε πρόεδρος της Ανόρθωσης, Κίκης Κωνσταντίνου σε ένα από το συχνά ταξίδια του στη Μόσχα για επαγγελματικές υποχρεώσεις γνώρισε έναν παιδικό φίλο ενός νεαρού και υποσχόμενου ποδοσφαιριστή. Το όνομα αυτού, Τιμούρι (έτσι φωνάζουν τον φωνάζουν στην Γεωργία) Κετσπάγια. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο τύπος αυτός εν ονόματι Νίκος Αλεπίδης χαρακτήρισε τον νεαρό Τιμούρ ως τον καλύτερο Γεωργιανό ποδοσφαιριστή και συμβούλεψε τον επίτιμο, πλέον, πρόεδρο της Ανόρθωσης να τον πάρει στην ομάδα του.
Ο Κίκης Κωνσταντίνου δεν το πολυσκέφτηκε. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο ζήτησε από τον προπονητή της «Κυρίας», Άνχελ Ιορτανέσκου να ταξιδέψουν παρέα στη Γεωργία για να παρακολουθήσουν από κοντά το «διαμάντι». Έτσι κι έγινε.
Για κακή (;) τους τύχη ο Κετσπάγια δεν αγωνίστηκε στον αγώνα της Δυναμό Τιφλίδας, λόγω τραυματισμού. Ο Κίκης Κωνσταντίνου δεν πτοήθηκε. Ο αστικός μύθος λέει ότι βγήκε στους δρόμους της Τιφλίδας και ρώτησε τον κόσμο: «ποιος είναι ο κορυφαίος επιτελικός μέσος της Γεωργίας». Εννέα στους δέκα έδωσαν την ίδια απάντηση. Σωστά μαντέψατε, η απάντηση ήταν: «Τιμούρ Κετσπάγια».
Η πραγματικότητα δεν απέχει και πολύ. Χρόνια αργότερα ο Κίκης Κωνσταντίνου εξομολογήθηκε την ιστορία, αφού πρώτα υπογράμμισε τις δυσκολίες που συνάντησαν έως ότου ταξιδέψουν στην Τιφλίδα.
«Τότε δεν είχε κόσμο να πάει εκεί. Είχε μόνο ένα αεροπλάνο. Πήγαμε τέσσερις φορές για να καταφέρουμε να μπούμε στο αεροπλάνο να πάμε από την Μόσχα στην Τιφλίδα! Τέσσερις μέρες στο αεροδρόμιο συνέχεια και δεν μπορούσαμε να μπούμε. Ήταν όπως το λεωφορείο. Δεν προλαβαίναμε να ανέβουμε πάνω. Ήταν μια κατάσταση χαώδης. Όπως τα λεωφορεία του χωριού. Όταν μπήκαμε μέσα στο αεροπλάνο ο κόσμος δεν ήταν μόνο στα καθίσματα. Στεκόταν μέσα στους διαδρόμους, μέχρι και τα αποχωρητήρια ήταν γεμάτα. Είχε κόσμο που καθόταν πάνω στο αποχωρητήριο μαζί με άλλους τρεις. Και μέσα στο αεροπλάνο υπήρχαν κότες!
Το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν έξω από την πόλη, 5-6 χιλιόμετρα. Ήθελες μία ώρα με τα πόδια για να πας στο κέντρο της Τιφλίδας. Εγώ εφάρμοζα την εξής μέθοδο. Χωρίς να μιλώ ρώσικα ή γεωργιανά τους έλεγα “Δυναμό, Τιμούρ!” και μου απαντούσαν ενθουσιασμένα. Όπου έβρισκα άνθρωπο έκανα την ίδια κουβέντα. Δεν είχε κανέναν που δεν ήξερε τον Τιμούρ και δεν σου έδειχνε με επιφωνήματα ότι είναι σπουδαίος. Πήγα πίσω και είπα του Ιορντανέσκου ότι ο παίκτης είναι αυτός που ψάχνουμε, είναι αυτός για τον οποίο έχω τις συστάσεις και αν θέλεις φύγε, εγώ θα μείνω να τον κλείσω».
Όπερ και εγένετο. Ο Ιορτανέσκου πήρε τον δρόμο της επιστροφής και ο Κίκης Κωνσταντίνου παράτεινε για λίγο διάστημα την παρουσία τους στη Γεωργία. Λίγες μέρες αργότερα, χωρίς καν να τον δει αγωνιζόμενο, έπεσαν οι υπογραφές σε ξενοδοχείο της πόλης και ο Τιμούρ άφηνε για πρώτη φορά την πατρίδα του για να ζήσει το όνειρο της επαγγελματικής καταξίωσης. Η συνέχεια γνωστή…Ο Τιμούρ Κετσπάγια ως παίκτης και προπονητής έγραψε ιστορία στην ομάδα της Αμμοχώστου, την οποία οδήγησε στις μεγαλύτερες επιτυχίες της με το έπος της Τραπεζούντας και την ιστορική πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ να αποτελούν ορόσημο στην αιωνόβιο σύλλογο».
