«Ο κορυφαίος αθλητής, ποδοσφαιριστής και γυμναστής. Ο φλογερός και επίλεκτος αγωνιστής, ο ακραφνής πατριώτης. Ο ολοκληρωμένος και μειλίχιος άνθρωπος. Ο πάντα σεμνός και ταπεινός. Ο ανεπίληπτος, ο αγνός, ο άδολος, ο ανεξίκακος. Μια αστράπτουσα, πολυσύνθετη και γεραρή φυσιογνωμία της Κύπρου, αγλάισμα της Αμμοχώστου και της Ανόρθωσης. Από τις μεγαλύτερες, αν όχι η σπουδαιότερη μορφή της σύγχρονης ιστορίας του κυπριακού αθλητισμού.
Αδύναμη η γραφίδα να αποδώσει το μεγαλείο του ανδρός. Να καταδείξει το μεγαλείο της ψυχής του, την ακτινοβολία της ανθρωπιάς του και το εύρος της αρετής του. Να ιχνογραφήσει μια περίλαμπρη προσωπικότητα με πολυσχιδή δράση, που άφησε έντονα και ανεξίτηλα τα αποτυπώματα της σε πολλές πτυχές της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. Ήταν ένας ωραίος, πεφωτισμένος και εύτολμος Έλληνας, του οποίου η προσφορά στον τόπο και ιδιαίτερα στην Αμμόχωστο είναι μέγιστη και ανυπολόγιστη.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 26/5/1929. Ο πατέρας του ήταν ο παπα-Κωνσταντίνος Καούλας και η μητέρα του η περσβυτέρα Άννα. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν ένα θερμοκήπιο ευγενών αισθημάτων και ιδανικών. Από τα παιδικά του χρόνια, τα οποία έζησε στον Άγιο Μέμνονα, ξεχώριζε για το ήθος μα και για την έφεση του στον αθλητισμό.
Το 1981 έκανε το τελευταίο μεγάλο άλμα του για τον παράδεισο. Πλήγμα βαρύ ήταν ο αδόκητος και πρόωρος θάνατος, του λεβέντη και ωραίου αυτού Έλληνα με την ανεκτίμητη και άδολη προσφορά στον τόπο και τον αθλητισμό. Υπήρξε από τις πιο προικισμένες και ευλογημένες φυσιογνωμίες, που σπάνια εμφανίζονται σε ένα τόπο.
Φωτεινός φάρος και ιδανικό πρότυπο ανθρώπου. Ηθικά ευθυτενής με πλούσια καρδιά φωτισμένη, εγκαλλώπισμα του κυπριακού αθλητισμού. Η Κύπρος δικαίως σεμνύνεται για το άξιο τούτο τέκνο της. Με το άκουσμα του θλιβερού μαντάτου έγραψε, μεταξύ άλλων, στην οικογένεια του Αντώνη Παπαδόπουλου ο αγαπημένος του Διευθυντής της Εθνικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής Αθηνών Κλεάνθης Παλαιολόγος:
«Ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν μια καθαρή προσπάθεια του δημιουργικού πνεύματος. Απόδειξη τα έργα του, τα δημιουργήματα του, οι παλληκαριές του. Καλός με την πληρότητα που δίνει στη λέξη η αρχαία της έννοια. Μέσα από το σύντομο πέρασμα της ζωής πέτυχε να δημιουργήσει τόσα πολλά, ώστε τώρα, που τόσο ξαφνικά ήλθεν ανελέητος ο θάνατος, να φανεί πως ήρθε να στεφανώσει μιαν άξια ζωή. Ο ξαφνικός χαμός σου μπορεί να θεωρηθεί η πνευματική κατάκτηση του θανάτου».
Η περιληπτική σκιαγράφηση του ανθρώπου, Αντώνης Παπαδόπουλου, του αγωνιστή, του αθλητή, του γυμναστή, του παράγοντα, με όση γλαφυρότητα κι αν επιχειρηθεί να περιγραφεί επ’ ουδενί αποτυπώνει το έργο, το μεγαλείο και τη προσφορά του. Έστω ήκιστα. Την Πάναγνη και φωτεινή μορφή του ας την διαφυλάξουμε και ας τη μεταδώσουμε στις νέες γενεές σαν παρακαταθήκη. Για να αξιωθεί η Κύπρος να δει κι άλλες τέτοιες μορφές.
Η μνήμη του μας συνοδεύει και το παράδειγμα του μας εμπνέει. Από το 1986 το όνομα του κοσμεί το προσωρινό ιδιόκτητο στάδιο της Ανόρθωσης στη προσφυγιά. «Στάδιο Αντώνης Παπαδόπουλος». Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής, αναγνώρισης και μνήμης. Το 1998 (28/1/1998) τελέστηκαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, η οποία τοποθετήθηκε έξω από το στάδιο.
Από το βιβλίο Ένας αιώνας Ανόρθωσις Αμμοχώστου (σελ. 154-161)»
