ΡΕΠΟΡΤΑΖ της Νατάσας Χριστοφόρου από το GOAL
Κάπου ανάμεσα στους προσφυγικούς συνοικισμούς των Αγίων Αναργύρων στη Λάρνακα, στο στάδιο Αντώνης Παπαδόπουλος, μια προσφυγική αγκαλιά άνοιξε για τα παιδάκια από την Ουκρανία. Τα παιδιά του πολέμου, τα πλείστα εκ των οποίων άφησαν πίσω τους πατεράδες τους και παλεύουν να ξεχάσουν τις εικόνες καταστροφής που αντίκρισαν, βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στην προσωρινή έδρα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου.
Η προσφυγική ομάδα, σε μια ενέργεια γεμάτη συμβολισμούς, παραχώρησε δύο αίθουσες του σταδίου οι οποίες μετατράπηκαν η μία σε νηπιαγωγείο και η άλλη σε αίθουσα διδασκαλίας για παιδιά και ενήλικες.
Ο «Φ» βρέθηκε στο σχολείο στο Αντώνης Παπαδόπουλος όπου διδάσκονται μεταξύ άλλων Ελληνικά, Αγγλικά, μαθηματικά, επιστήμη και τέχνες. Στην είσοδο μας περίμεναν, ο Παύλος Παντελή και ο Μιχάλης Τσιουτής, δύο νεαρά παιδιά της ομάδας που είναι υπεύθυνα για τη φύλαξη του χώρου. «Νιώθουμε την προσφυγιά, όπως οι γονείς μας και οι οικογένειές μας», ανέφεραν σημειώνοντας ότι η Ανόρθωση Αμμοχώστου, θα βοηθήσει όπως μπορεί τα παιδάκια από την Ουκρανία.
Οι φωνές και τα γέλια των παιδιών στο πρόχειρο νηπιαγωγείο, ακούγονταν μέχρι έξω. Κάτω από το έμβλημα της «Μεγάλης Κυρίας», σ’ ένα από τα παιδικά τραπέζια που στήθηκαν, έπαιζαν ξέγνοιαστα κάνοντας κατασκευές με πλαστελίνη.
Οι εθελόντριες «δασκάλες», οι πλείστες εκ των οποίων είναι από την Ουκρανία, προσπαθούν όπως λένε από τη μία να απασχολήσουν τα παιδιά και από την άλλη να τα στηρίξουν ψυχολογικά.
Μία από αυτές είναι η ψυχολόγος Ζήνα Κριμασιέεβα, πρόσφυγας από το Κίεβο. Μαζί με τον σύζυγο, τα τρία τους παιδιά και τη μητέρα της, είχαν έρθει για διακοπές στη Λάρνακα πριν την εισβολή της Ρωσίας και εγκλωβίστηκαν στην πόλη. Ο σύζυγός της συνεχίζει να εργάζεται από το σπίτι που ενοικίασαν, για λογαριασμό μια εταιρείας αμερικανικών συμφερόντων. Για την ίδια, ωστόσο, είναι δύσκολο να βρει δουλειά, λόγω της γλώσσας και γι’ αυτό αποφάσισε να προσφέρει εθελοντικές υπηρεσίες στο πρόχειρο σχολείο.
«Περίπου 10 μικρά παιδιά έρχονται κάθε μέρα για να παίξουν μαζί μας και να περάσουν την ώρα τους. Η ομάδα μας παραχώρησε δύο δωμάτια και στο ένα οργανώσαμε ένα νηπιαγωγείο και στο δεύτερο κάνουμε μαθήματα για πιο μεγάλα παιδιά και για ενήλικες. Τα παιδιά διδάσκονται Ελληνικά, από μία εθελόντρια δασκάλα από την Κροατία, αλλά πρέπει να επιστρέψει στη χώρα της. Θα κάνει τώρα κάποια ταχύρρυθμα μαθήματα Ελληνικών η Κυβέρνηση, που θα διδάσκονται στην πόλη».
Οι «δασκάλες» εξηγούν στα παιδιά ότι βρίσκονται σε ασφαλή χώρο, αφού κάποια αντίκρισαν εικόνες εικόνες φρίκης, πριν αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ουκρανία. «Πολλά παιδιά προσπαθούν να μην σκέφτονται τον πόλεμο και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα ζωή εδώ. Κάποια άλλα παιδιά έχουν εφιάλτες. Όταν, για παράδειγμα, ήταν το Πάσχα και έπεφταν κροτίδες πάθαιναν πανικό και κρύβονταν, επειδή άκουγαν τον ίδιο θόρυβο με τους βομβαρδισμούς. Εμείς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε και να τους εξηγήσουμε ότι εδώ είναι ασφαλή».
Η Ζήνα Κριμασιέεβα δεν παραλείπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη των Ουκρανών προς την Ανόρθωση. «Ευχαριστούμε πολύ την Ανόρθωση Αμμοχώστου, ξέρουμε ότι είναι και αυτοί πρόσφυγες. Ο Θεός να τους έχει καλά, που μας παραχώρησαν χώρους για να κάνουμε μαθήματα. Τα παιδιά χαίρονται όταν βλέπουν ποδοσφαιριστές και υποστηρίζουν όλα την Ανόρθωση τώρα. Όποτε είχαν προπόνηση οι ποδοσφαιριστές, όλα τα παιδιά τους παρακολουθούσαν από το παράθυρο».
Η δεύτερη «δασκάλα» του νηπιαγωγείου, η Βερόνικα Σιτσούκ, είναι graphic designer από το Κίεβο και βρίσκεται στην Κύπρο από τις 8 Μαρτίου. Όπως λέει, η προσπάθεια είναι να έχουν χώρο ν’ απασχοληθούν τα παιδιά, επειδή κάποιοι γονείς εργάζονται. «Εμείς προσπαθούμε να εφαρμόσουμε όσα κάνουν στα νηπιαγωγεία της Ουκρανίας».
Τα μεγαλύτερα παιδιά, έχουν την ευκαιρία να διδαχθούν τέχνη από την ζωγράφο, Μαρίγια Σίπκοβα, η οποία δίδασκε σε φοιτητές πανεπιστημίου στο Κίεβο. Ήρθε στην Κύπρο αρχές Μαρτίου, μαζί με την οκτάχρονη κόρη της, ωστόσο, όπως λέει κλαίγοντας, σε λίγες μέρες θα επιχειρήσουν να επιστρέψουν.
«Η κόρη μου κάθε βράδυ κλαίει και θέλει να επιστρέψουμε στο σύζυγό μου. Εγώ όταν είμαι με τα παιδιά, χαμογελώ όμως όταν είμαι μόνη τα βράδια κλαίω. Αν μείνω εδώ μπορεί να μην μπορέσω ποτέ να ξαναδώ την οικογένειά μου. Δεν μπορώ να σκέφτομαι κάτι τέτοιο».
Το εθελοντικό κέντρο «Αγκαλιές»
Οι πρόσφυγες από την Ουκρανία, που έφτασαν τις 15 χιλιάδες στη χώρα μας, έχουν πλέον αντιληφθεί ότι η παραμονή τους, θα είναι πιο μακρά απ’ ότι αρχικά υπολόγιζαν. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί αναζητούν εργασία, αλλά και σχολεία για τα παιδιά τους. Σε μια προσπάθεια να παρέχει στήριξη στους πρόσφυγες, η κοινότητα των Ουκρανών, δημιούργησε στο κέντρο της Λάρνακας το εθελοντικό κέντρο «Αγκαλιές».
Η Άννα Σούσκο, μια Ουκρανή εθελόντρια που διαμένει μόνιμα στην πόλη, ανέφερε πως ο αρχικός στόχος της κοινότητας, ήταν να βρει χώρο διαμονής και είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Πλέον, ωστόσο, με τη δημιουργία του νέου κέντρου θα προσφέρει και άλλου είδους βοήθεια, που στόχο θα έχει την ενσωμάτωση των Ουκρανών στην κυπριακή κοινωνία. «Τους τελευταίους τρεις μήνες βοηθούμε τους πρόσφυγες, τους βρήκαμε πάνω από 40 χώρους διαμονής στη Λάρνακα και τη Λεμεσό, εκτός από αυτούς που είναι στα ξενοδοχεία και τους οποίους βοήθησε η Κυπριακή Κυβέρνηση. Βοηθήσαμε επίσης έγκυες να βρουν γιατρούς. Έχουμε ήδη τρία παιδιά από την Ουκρανία που γεννήθηκαν στην Κύπρο, ένα στη Λάρνακα και δύο στη Λευκωσία».
Στο νέο κέντρο θα προσφέρονται μαθήματα Ελληνικών και Αγγλικών, θα υπάρχει ενημέρωση για θέσεις εργασίας, ενώ θα υπάρχει και ειδικό πρόγραμμα για συνταξιούχους. «Αυτή τη στιγμή το δίκτυό μας στηρίζει στη Λάρνακα 500 άτομα που χρειάζονται βοήθεια. Στη Λεμεσό υπάρχουν επίσης περίπου 1.000 άτομα που βοηθούμε».
