Τη μεταγραφή του στην ομάδα μας αλλά και γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια που παρέμεινε στην ομάδα μας, θυμήθηκε ο Δημήτρης Ιωάννου στο πλαίσιο ραδιοφωνικών του δηλώσεων στον Active.
Αναλυτικά πιο κάτω όσα ανέφερε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής.
Ερωτηθείς για τη μετεγγραφή του στην Ανόρθωση, είπε: «Όταν πήγα στην Ανόρθωση ήταν καλύτερη ομάδα. Είχε το “Αντώνης Παπαδόπουλος” με αρκετό κόσμο, καμία σχέση με το Τσίρειο. Υπήρχε δίψα, έγιναν σπουδαίες μετεγγραφές όπως αυτές των Οκκά, Eγκωμίτη και άλλων πολύ καλών ξένους. Και ο Απόλλων είχε καλούς ποδοσφαιριστές, όμως οι μετεγγραφές Κύπριων στην Ανόρθωση έκαναν τη διαφορά. Μπορώ να πω πως ήταν εύκολη απόφαση να φύγω από τον Απόλλωνα. Ήμουν στα 26 μου, σε καλό επίπεδο και δεν ήταν δύσκολο να ενσωματωθώ στην Ανόρθωση, όμως έμεινα οκτώ μήνες χωρίς να παίξω ποδόσφαιρο. Αυτό ήταν το δύσκολο για εμένα. Αγωνιζόμουν στον Απόλλωνα με 300 λίρες τον μήνα, ενώ στην Ανόρθωση έπιανα 1000 λίρες συν τα μπόνους. Έκανα επτά όμορφα χρόνια στον Απόλλωνα, όμως πιστεύω ότι ένας ποδοσφαιριστής όταν πάει σε άλλη ομάδα ξαναγεννιέται και γι’ αυτό ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη. Εάν ο Απόλλων μου έδινε τα λεφτά που μου πρόσφερε η Ανόρθωση θα έμενα, όμως με τα δεδομένα εκείνα δεν μπορούσε να συνεχίσω, γιατί στα 32 μου χρόνια, τελείωσε το ποδόσφαιρο για εμένα».
Μετά από ερώτηση για το αν ήταν επιλογή του Κίκη Κωνσταντίνου και για τον χαρακτήρα του τότε προέδρου της «Κυρίας», είπε: «Ήθελε να φύγει ένα καλό παίκτη από τον Απόλλωνα και να τον φέρει στην ομάδα του. Είχε κάνει τότε και μια δήλωση για εμένα, είχε πει ότι «έβγαλα την καρδιά του Απόλλωνα και την έβαλα στην Ανόρθωση”. Μιλάμε για έναν πρόεδρο με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, κανένας παίκτης δεν μπορούσε να κάνει τα δικά του, υπήρχε σεβασμός από όλους προς το πρόσωπό του κ. Κωνσταντίνου. Ερχόταν στα αποδυτήρια να μας μιλήσει και έτρεμαν όλοι. Ήταν, όμως, και πάντα θετικός στο να βοηθήσει όλους τους παίκτες εάν χρειάζονταν κάτι. Έκανε πάντα επιλογές που θα του έκαναν τη διαφορά στην ομάδα. Πήρε την αφρόκρεμα του τότε καιρού και την ενσωμάτωσε στην ήδη καλή ομάδα που είχε και γι’ αυτό ήρθαν τα τέσσερα σερί πρωταθλήματα. Η Ανόρθωση δυνάμωσε με παίκτες-κλειδιά, και σαν ομάδα έφτασε εκεί που μπορούσε να χτυπά τους τίτλους».
Ενώ θυμήθηκε και περιστατικό στο Ολυμπιακό συγκρίνοντας με αντίστοιχες καταστάσεις στην ομάδα μας: «Έπαιξα με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη. Ήταν πολύ καλή ομάδα τότε, όμως κάποιοι παίκτες είχαν το μέταλλο του πρωταθλητή. Γι’ αυτό στους έξι μήνες έφυγα και επέστρεψα στην Πάφο. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλούς παίκτες και δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα από την Ανόρθωση, τον ΑΠΟΕΛ και τις άλλες ομάδες. Δεν γίνεται, όμως να χάνεις ένα ματς και να βλέπεις συμπαίκτες σου να έχουν στα αποδυτήρια τη μουσική στο φουλ και να είναι στην τρελή χαρά. Αν ήσουν στην Ανόρθωση με τον Κίκη Κωνσταντίνου πρόεδρο και να έκανες έτσι πράγμα ακόμη και μετά από εκτός έδρας ισοπαλία με τον ΑΠΟΕΛ, θα σε έσφαζε, θα σου έλεγε πιάσε τα πράγματά σου και φύγε. Μπορεί να είχαμε την νοοτροπία, όμως δεν είχαμε την πειθαρχία στον Ολυμπιακό. Ήταν ο Χριστόφορος Τορναρίτης πρόεδρος, πλήρωνε τον έναν, τον άλλο… Στον Ολυμπιακό έκανα το καλύτερό μου συμβόλαιο, όπως και άλλοι παίκτες που αγωνίζονταν στην ομάδα. Έπαιρνα 4000 λίρες. Όταν έπαιρνες πριμ 2000 για να κερδίσεις τον Εθνικό και έχανες 0-3 στο 15’, τότε ναι δεν είχε νοοτροπία για να διεκδικήσεις πρωτάθλημα. Στην Ανόρθωση χάναμε ένα παιχνίδι τον χρόνο και μέχρι να έρθει το άλλο παιχνίδι να εξιλεωθούμε, δεν βγαίναμε έξω από το σπίτι… Που μπορούσε να πας να σε δει ο Κίκης Κωνσταντίνου, μέσα στα καφέ μετά από μια ήττα; Δεν ήθελε να χάνει, ούτε να βλέπει χαλάρωση. Ένα παιχνίδι θυμάμαι χαρακτηριστικά με την ΑΠΕΠ στο 25’ κερδίζαμε 5-0 και δεν βάλαμε άλλο γκολ και μας έβαλε 200 λίρες πρόστιμο γιατί λυπηθήκαμε τον αντίπαλο. “Για να μάθετε”, μας είπε “να μην λυπάστε κανέναν, γιατί δεν θα σας λυπηθούν όταν μπορέσουν να σας κόψουν βαθμούς”».
