Η τακτική του Μπέργκ στο να κλείσει τα επιθετικά ατού της ομάδας μας δούλεψε και του απέφερε τελικά τον βαθμό της ισοπαλίας. Ο Νορβηγός προπονητής κατάφερε να περιορίσει τον Ράγιος, ο Καλτσάς δεν βρέθηκε σε πολύ καλή μέρα, ο δε Οκριασβίλλι ήταν εκτός και η απουσία του ήταν εμφανείς. Ο Μανθάτης που πήρε φανέλα βασικού ήταν αρκετά καλός και ουσιαστικός αλλά αυτό που στοίχισε στην ομάδα μας στο να πετύχει άλλη μια νίκη ήταν τα άσχημα τελειώματα των ποδοσφαιριστών και δει των επιθετικών της (Σαντίκ, Κατσαράβα, Ντούρις).
Την φοβερή απόκρουση ο Φαμπιάνο δεν την έκανε, εκτός από ένα σουτ του Σαντίκ στο πρώτο ημίχρονο. Από κει και πέρα είχαμε τις εξαιρετικές κλασικές ευκαιρίες όπως αυτή του Ράγιος από το ύψος του πέναλτι, τις δυο φάσεις που ο Τιάγκο έκοψε την μπάλα προ κενής εστίας, τις ευκαιρίες των Καλτσά, Σαντίκ και Κατσαράβα, την κεφαλιά του Μανθάτη και λίγο πριν το τέλος το σουτ του Ντούρις το οποίο έφυγε ψηλά άουτ. Όλα αυτά – μαζί με τα στατιστικά – καταμαρτυρούν πως η Ανόρθωση μπορούσε να φύγει εύκολα με τους τρεις βαθμούς της νίκης αν οι επιθετικοί της είχαν καλύτερα τελειώματα.
Προφανώς αυτό προβληματίζει τον Κετσπάγια αφού και ο ίδιος στις δηλώσεις του ανέφερε πως η ομάδα έφτιαξε ευκαιρίες όμως δεν είχε το γκολ.
