Σύγχυση επικρατεί σχετικά με το ύψος του χρέους, τη ζημιά και τι γίνεται με τις δύο οντότητες που κυριαρχούν στην ομάδα. Την εταιρεία και τον σύλλογο. Αφορμή αυτού ένα δημοσίευμα από την ιστοσελίδα omada και την Κατερίνα Κυριάκου, που δεν προχώρησε στις κατάλληλες υποσημειώσεις για να μην προκληθεί σύγχυση.
Ο σύλλογος το 2008 και μετά από τις επιτυχίες που είχαν έλθει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα από το Champions League, βρέθηκε να έχει ξεχρεώσει και να έχει μάλιστα πληρώσει και μία δόση που αφορούσε δόση της Κτηματικής εταιρείας που ανήκει σε αυτή τον «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Από το 2009 μέχρι και το 2014, ο σύλλογος κατέγραφε συνεχόμενες ζημιές και δεν ήταν καθόλου βιώσιμος. Στην έκτακτη Γενική Συνέλευση τον Μάη του 2013, ο τότε πρόεδρος Σάββας Κάκος ανακοίνωνε χρέος ύψους 13 εκατομμυρίων ευρώ. Λίγους μήνες αργότερα ήρθε ο αποκλεισμός από την Γκέφλε και στην έκτακτη Γενική Συνέλευση που έγινε στο Μακένζι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, έλεγε για έλλειμα 2 εκατομμυρίων για την αγωνιστική περίοδο 2013-14, που όμως μέχρι τον Φλεβάρη και δηλώσεις τότε του Χρήστου Πουλλαΐδη, το έλλειμα αυτό αναμενόταν να ανέβει ακόμη περισσότερο και το χρέος να αυξανόταν περί τα 17 εκατομμύρια, μιας και στο δρόμο μας ήρθε η καταδίκη στην περίπτωση Στόιλοφ αλλά και θέμα άλλων υπολογισμών.
Ένα σεβαστό ποσό έπρεπε άμεσα να πληρωθεί. Μιας και έπρεπε να γίνουν διακανονισμοί που ήθελαν ρευστότητα προκειμένου να αποφευχθούν οι αφαιρέσεις βαθμών και για αυτό χρειαζόταν ρευστότητα. Τότε εκπονήθηκε το πλάνο της εταιρείας μίας νέας οντότητας που θα παρείχε ρευστότητα στον «προβληματικό» σύλλογο. Η εταιρεία είχε ένα μοναδικό σκοπό να εισρεύσει ρευστό μέσο και είχαν μπει τότε κάποιες δικλείδες. Μετά από επεισοδιακές Γ.Σ, με ιπτάμενα μικρόφωνα, φάρσα για βόμβα, οικονομικές εκστρατείες και όχι που έγιναν ναι, εν τέλει τον Μάρτη του 2014, δίνεται το χρίσμα για σύστασης ποδοσφαιρικής εταιρείας. Εταιρεία που απέτυχε ως προς το σκεπτικό που τότε είχε προταθεί στα μέλη, αλλά πέτυχε στον απώτερο σκοπό της δημιουργίας. Για να γίνομαι πιο ξεκάθαροι. Στη συμφωνία διαχείρισης την πρώτη που είχε εγκριθεί πριν τις μετέπειτα τροποποιήσεις που εγκρίθηκαν από Γ.Σ, προνοούσε ότι κανείς δεν θα έχει ποσοστό μετοχών πέρα του 15% εκτός από τον σύλλογο που θα είχε το προνομιούχο 30%. Ωστόσο παρά τις διαβεβαιώσεις και τις εξαγγελίες πως υπήρχαν επενδυτές για το εταιρικό, πέρα του Χρήστου Πουλλαΐδη δεν υπήρξε κανείς άλλος. Ως εκ τούτου το 15% αυξήθηκε, τον Μάρτιο του 2015, σε μέγιστο 49% και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αφαιρέθηκε ο οποιοσδήποτε περιορισμός για μέγιστο αριθμών. Ωστόσο η εταιρεία πέτυχε στον σκοπό της για εισροή ρευστότητας. Μίας και οι πολλές προσφυγές τακτοποιήθηκαν και ο σύλλογος με τα χρήματα της εταιρείας, «καθάρισε» πολλά επικίνδυνα χρέη.
Στη συμφωνία διαχείρισης που υπογράφηκε μεταξύ συλλόγου και εταιρείας, προνοούσε την άμεση εισροή μεγάλων ποσών. Και εδώ είναι που καταγράφονται οι ζημιές οι μεγάλες για την εταιρεία.
Όπως προκύπτει από τα εδάφια 4.1 (α), (β), (γ) η εταιρεία έπρεπε τον πρώτο χρόνο να καταβάλλει στο σύλλογο ένα ποσό του ύψους 2.9 εκατομμυρίων, το δεύτερο 2 εκατομμύρια και τον τρίτο χρόνο 1 εκατομμύριο. Από εκεί και πέρα μετά τα τρία χρόνια η εταιρεία θα έπρεπε να καταβάλλει μισό εκατομμύριο το χρόνο προς τον σύλλογο. Άρα η εταιρεία θα έπρεπε να πλήρωνε σε τρία χρόνια προς το σύλλογο 6 εκατομμύρια, χρήματα που σύμφωνα με το πλάνο της εταιρείας τότε, θα έμπαιναν μέσο της πώλησης μετοχών. Με υποχρέωση του συλλόγου πως το 90% αυτών των χρημάτων θα δινόταν προς τα χρέη του. Αυτά όμως τα χρήματα από τη στιγμή που θα έφευγαν από την εταιρεία και θα πήγαιναν στο σύλλογο θα ήταν ζημιά για την εταιρεία, όχι όμως χρέος μιας και η εταιρεία άντλησε κεφάλαια από τους μετόχους της.
Ως εκ τούτου στα βιβλία της εταιρείας ειδικά τα πρώτα τρία χρόνια είναι καταγραμμένα τα έξοδα του ποδοσφαιρικού τμήματος, συν τα χρήματα που πληρώθηκαν προς τον σύλλογο. Άρα για να γίνουμε και πιο κατανοητοί και να μην δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις προς τους αναγνώστες, η ζημιά στα βιβλία της εταιρείας ήταν κάτι το αναμενόμενο, ειδικά τα πρώτα τρία χρόνια που το ετήσιο τέλος ήταν ένα σεβαστό ποσό.
Από εκεί και πέρα καλό είναι να γίνει μία διευκρίνηση τι εστί χρέος και τι ζημιά. Τα βιβλία της εταιρείας καταγράφουν συνεχόμενη ζημιά, ενώ του συλλόγου παρουσίαζαν κέρδος. Αυτό συνέβαινε γιατί έβγαιναν χρήματα από τα ταμεία της εταιρείας, προς τον σύλλογο. Η αθροιστική ζημιά στην εταιρεία δεν συνεπάγεται το σύνολο του χρέους. Εάν για παράδειγμα στην εταιρεία υπάρχουν 11 εκατομμύρια ευρώ σε ζημιές δεν συνεπάγεται 11 εκατομμύρια ευρώ χρέος. Από αυτά τα εκατομμύρια είναι χρήματα που έβαλαν οι μετόχοι στην εταιρεία και κυρίως η οικογένεια Πουλλαΐδη, ενώ παράλληλα υπάρχει και επικαλυπτόμενη ζημιά από έτος σε έτος.
