Την κάθετη αντίθεση τους, στο άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας, εκφράζουν με ανάρτηση τους οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας μας.
Ο Παν.Συ.Φι σχολίασε κοινοποιώντας την ανάρτηση του Famagusta Ghetto αναφέροντας:
“Σήμερα 12/11/2018 οι κυβερνώντες αυτού του τόπου δολοφονούν τον Τάσο και τον Σολωμό δεύτερη φορά. Αντί να στήνουν αγάλματα στο χώρο θυσίας τους, αποφασίσαν να ανοίξουν το οδόφραγμα της ντροπής ξεπουλώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας σε αυτό το νησί.
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
ΣΟΛΩΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ”
Πιο κάτω η δημοσίευση από τους οργανωμένους του Famagusta Gheto.
«Στο οδόφραγμα της Δερύνειας, μια ανάσα από την Αμμόχωστο, οι διαδηλωτές πέρασαν με τα πόδια κρατώντας Ελληνικές σημαίες στη νεκρή ζώνη με τους άνδρες της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ να τους κυνηγούν μέσα σε μπάζα και θάμνους. Κανείς δεν γνώριζε αν η περιοχή ήταν ναρκοθετημένη. Μέσα από τους θάμνους από την πλευρά των κατεχομένων εμφανίστηκαν κάννες όπλων. Ξαφνικά η νεκρή ζώνη γέμισε με «εξαγριωμένους» τούρκους οι οποίοι είχαν μεταφερθεί με λεωφορεία του ψευδοκράτους.
Ένας νεαρός μπλέκεται στα σύρματα και πέφτει κάτω. Ένα σμήνος «Γκρίζων Λύκων» αρχίζει να τον χτυπάει και να τον ποδοπατάει. Ενώ όλοι αρχίζουν να υποχωρούν αντιλαμβανόμενοι την παγίδα που είχε στηθεί ένας 24χρονος καταφέρνει να γλιτώσει τον νεαρό που χτυπιέται ανελέητα από τους τούρκους. Στην προσπάθεια του όμως να φύγει πέφτει στο συρματόπλεγμα και εγκλωβίζεται. Ξύλα, πέτρες, ρόπαλα, γκλομπς «αστυνομικών» του ψευδοκράτους στοχεύουν το κεφάλι του το οποίο συνθλίβουν. Έχοντας ολοκληρώσει το έγκλημα, αφήνουν στον καυτό ήλιο άψυχο το σώμα του Τάσου Ισαάκ.
Ο Τάσος εκείνη την ημέρα δεν επέστρεψε στο σπίτι του στο Παραλίμνι. Έφυγε με τα μάτια στραμμένα στην Αμμόχωστο.
Μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ, η οργή ξεχείλισε. Εκατοντάδες νεαρών κατευθύνθηκαν στο οδόφραγμα της Δερύνειας για να αφήσουν λίγα λουλούδια στο σημείο που δολοφονήθηκε.Η νεκρή ζώνη πλημμύρισε από διαδηλωτές αλλά αυτή τη φορά δεν θα εμφανίζονταν «Γκρίζοι Λύκοι». Ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί και 2-3 έπεσαν κάτω. Θα περίμενε κάποιος ότι το πλήθος θα διαλυόταν. Μάζεψαν τους τραυματίες και συνέχισαν να προχωρούν προς το τουρκικό φυλάκιο. Και άλλοι πυροβολισμοί. Δύο ειρηνευτές σφαδάζουν από τους πόνους στο χώμα.
Και μέσα στην αναμπουμπούλα ο Σολωμός ζητάει ένα τσιγάρο.
«Εγώ πηγαίνω να κατεβάσω το πανί», λέει στον άνθρωπο που άνοιξε το πακέτο δίνοντας του το τελευταίο τσιγάρο.
«Που πας ρε μαλάκα. Γύρνα πίσω. Θα σου ρίξουν….». Δεν τον έφτασαν οι φωνές. Με δυο δρασκελιές πέρασε το κάγκελο και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό της τούρκικής σημαίας. Δεν πρόφτασε να ανέβει ούτε στα μισά. Τρεις πυροβολισμοί γράφουν τον επίλογο.
Το καλοκαίρι του 1996, πολιτικοί, πολιτικάντηδες, παράγοντες, κατ’ επάγγελμα πατριώτες, επίδοξοι εθνοπατέρες, και περίεργοι στριμώχνονταν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι για να σφίξουν το χέρι των μαυροφορεμένων γονιών και των συγγενών του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Τώρα στα οδοφράγματα οι Τούρκοι δεν στέλνουν τους «γκρίζους λύκους» για να ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου τους ελληνοκύπριους. Τους ζητούν απλώς τα διαβατήριά τους για μια ολιγόωρη επίσκεψη στα σπίτια τους.
Σήμερα 12/11/2018 οι κυβερνώντες αυτού του τόπου δολοφονούν τον Τάσο και τον Σολωμό δεύτερη φορά. Αντί να στήνουν αγάλματα στο χώρο θυσίας τους, αποφασίσαν να ανοίξουν το οδόφραγμα της ντροπής ξεπουλώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας σε αυτό το νησί.
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
ΣΟΛΩΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ»
