Πρόκειται για ένα εκ των ποιοτικότερων επιτελικών μέσων στο πρωτάθλημα μας την τελευταία διετία, με πολλές επιτυχημένες ενέργειες και το παιχνίδι της Μεγάλης Κυρίας», κομμένο ραμμένο να περνά από τα δυο του πόδια. Ενδεικτικό το γεγονός πως η Ανόρθωση «βραχυκυκλώνεται» όταν ο Ισπανός απουσιάζει ή αναγκαστικά χρησιμοποιείται στο άκρο.
Εν τη ελλείψει ακραίων ποδοσφαιριστών, ο Ισραηλινός τεχνικός τον χρησιμοποίησε εκεί στον φιλικό αγώνα με την Μπερόε με τα συμπεράσματα να μην είναι ασφαλεί στο να εξαχθούν σωστά. Όμως είναι κάτι που το δοκίμασε αρκετές φορές στο παρελθόν με τις περισσότερες να μην του βγαίνει, αφού ο Ισπανός είναι πολύ καλύτερος όταν κινείται στον χώρο του κέντρου.
Η χρησιμοποίηση του Ρούμπεν στο άκρο μπορεί να επηρεάσει μέχρι και τρεις θέσεις την λειτουργία της ομάδας. Πρώτιστα, την δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει άλλος μέσος που να μπορεί να καλύψει το κενό του και να προσφέρει τόσα πολλά στο δημιουργικό κομμάτι. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του Ισπανού στο άκρο, στερεί από την ομάδα την ταχύτητα και την διεισδυτικότητα, αφού τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι το φόρτε του. Τελειώνοντας η πιο πάνω κίνηση επηρεάζει την ομάδα μας ακόμη και όταν αμύνεται, αφού ο ποδοσφαιριστής είναι επιτελικός μέσος και δεν μπορεί να δώσει τις απαραίτητες ανάσες – βοήθειες στον ακραίο αμυντικό… όπως για παράδειγμα, αυτό που έκανε πέρσι ο Σισέ.
Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν και αν η Λάτσι διαθέτει γρήγορους ακραίους, η χρησιμοποίηση του Ράγιος ως δεξί χαφ μπορεί να είναι καταστροφική για την ομάδα μας. Προτιμότερο για τον Ρόνι Λέβι είναι να ρισκάρει να χάσει μια θέση και να μην καταστρέψει άλλες δυο. Μπορεί ακόμη πιο απλά να χρησιμοποιήσει έναν εκ των Στρούνα – Κοφφί στο άκρο παρά το Ράγιος ή με μιας τον Μικελτάντζε που μπορεί να αγωνιστεί εκεί. Η χρησιμοποίηση του 4-4-2 με την Μπερόε το πιο πιθανόν να ήταν για δοκιμαστικούς λόγους, όμως με τα υφιστάμενα δεδομένα και χωρίς ακραίους είναι κάτι που δεν μπορεί να δουλέψει σε επίσημο παιχνίδι πόσο δε μάλλον σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι μετά από μια πενταετία!
