Την 1η του Απρίλη 1955, ξεκινούσε η πιο σύγχρονη επανάσταση στην Ιστορία του Ελληνισμού. Μια χούφτα αμούστακα παλικάρια, στην συντριπτική τους πλειοψηφία δίχως καμιά στρατιωτική γνώση, αναλάμβαναν την ιερή υποχρέωση της αποτίναξης του αγγλικού ζυγού από την Κύπρο. Ήταν οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ!
Για μια πενταετία, από το 1955 μέχρι και το 1959, το αίμα των παλικαριών έγραψε χρυσές σελίδες στην Ιστορία του τόπου. Άνοιξε ένα καινούριο τόμο, τον οποίο εικονογράφησε με θυσίες. Θυσίες στο ικρίωμα της αγχόνης, στα κρησφύγετα, στις ενέδρες, στα βασανιστήρια των κρατητηρίων, στις διαδηλώσεις, στις μάχες που γίνονταν στα βουνά και τις πόλεις της Μεγαλονήσου.
Ο στόχος, ένας και μοναδικός: Ένωσις. Ο προαιώνιος πόθος των Ελλήνων της Κύπρου, ήταν να βρεθούν στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδος. Αξίωναν και απαιτούσαν, οι υποσχέσεις των Άγγλων κατακτητών έναντι των οποίων οι Κύπριοι συμμετείχαν στις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να γίνουν πράξη και η Ένωση να γίνει πραγματικότητα.
Η Ανόρθωσις Αμμοχώστου, αποτελούσε εκκολαπτήριο Αγωνιστών και προπύργιο επιχειρήσεων για την πόλη και επαρχία της Αμμοχώστου. Δεν υπήρχε ΕΟΚΑ χωρίς τη δράση και τις θυσίες των Αγωνιστών της Αμμοχώστου, η οποία πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος, χαλαλίζοντας τους λεβεντονιούς της για την Ελευθερία της σκλάβας Κύπρου. Και δεν θα είχαν το πνεύμα και το σθένος που επιδείκνυαν οι ήρωες και αγωνιστές της Αμμοχώστου, αν δεν μεγάλωναν στα σπλάχνα του Σωματείου και δεν γαλουχούνταν με τις αρχές, τις αξίες και τις ιδέες του Ελληνισμού, με τις οποίες ήταν εμποτισμένοι ακόμα και οι τοίχοι του οικήματος του Συλλόγου.
Αυτούς ακριβώς τους τοίχους, αυτές τις πέτρες θέλησαν να γκρεμίσουν οι Άγγλοι την 8η Ιουλίου 1958. Ανατίναξαν οι Εγγλέζοι, το οίκημα της Ανορθώσεως, θέλοντας να διαλύσουν το ηθικό των Βαρωσιωτών αγωνιστών. Θέλοντας να κλείσουν το ορμητήριο της Ανόρθωσης, το οποίο τους επέφερε βαριά κι ασήκωτα πλήγματα στην προσπάθεια να τιθασεύσουν τη δράση της ΕΟΚΑ. Λογάριαζαν όμως, δίχως το φρόνημα και το πείσμα των Κυπρίων. «Πλανάσθε», διεκήρυξε ο Πρόεδρος Αναστάσιος Οικονομίδης, «το πνεύμα της Ανορθώσεων δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται και η ωραία μας Ανόρθωσις ως ο Φοίνιξ, αενάως αναγεννάται δια να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορεία της».
Η Ελευθερία, θέλει αρετήν και τόλμην. Αρετήν και τόλμην που επέδειξαν οι αγωνιστές του ’55-’59 και κατάφεραν να δαμάσουν μια ολόκληρη αυτοκρατορία, μια διαολεμένη πολεμική μηχανή. Απέδειξαν για άλλη μια φορά στην Ιστορία του Ελληνισμού, πως τα πάντα είναι δυνατά, φτάνει οι σκοποί για τους οποίους μάχεσαι να είναι αγνοί και ιεροί. Η 1η του Απρίλη 1955, είναι και θα παραμείνει οδοδείχτης στην Ιστορία του Ελληνισμού, δείχνοντάς μας τη δύσκολη, την κακοτράχαλη, μα την ωραία στράτα της Λευτεριάς!
Χρόνια Πολλά!
