Ξεχώρισαν με την εμφάνιση τους οι Οικονομίδης και Καλό, μιας και οι δύο ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του παιχνιδιού και ξεχώρισαν από την υπόλοιπη ομάδα.

Διαβάστε αναλυτικά την κριτική μας, για κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά.

Γιαν Κόπριβετς: Ήταν παρών όπου χρειάστηκε ο Σλοβένος πορτιέρο, δεν χρειάστηκε να κάνει τη μεγάλη επέμβαση και κράτησε με σχετική ευκολία ανέπαφη την εστία του. Κρίνεται μόνο για ορισμένες επιλογές του, όταν επέστρεφε ριψοκίνδυνα την μπάλα στους πλάγιους, ενώ ίσως να ήταν πιο ασφαλή να απομάκρυνε στα τυφλά.

Γκάμπριελ: Μέτριο παιχνίδι από τον Βραζιλιάνο, ο οποίος όπως ήταν λογικό περιορίστηκε περισσότερο στα αμυντικά του καθήκοντα. Λίγα ανεβάσματα, δίχως να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός. Δεν έπαιρνε τις βοήθειες που θα ήθελε ανασταλτικά, κατάφερε όμως έστω και δύσκολα να εξουδετερώσεις τους αντιπάλους.

Γκιγιέρμε: Έκανε καλό παιχνίδι, ήταν καλός αμυντικά, βίδωσε όποιο βρήκε απέναντι του και επιχείρησε λίγα ανεβάσματα. Είχε αρκετό νεύρο στο παιχνίδι του, επιχειρούσε να βγαίνει πρώτος στην μπάλα και γενικά ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του παιχνιδιού.

Καλντερόν: Έκανε ίσως το καλύτερο του παιχνίδι ο Ινίγκο. Για άλλη μια φορά αγωνιζόμενος ως κεντρικός αμυντικός, είχε πάθος στις μονομαχίες, έβαλε δύναμη και τσαμπουκά και βοήθησε και αυτός να διατηρηθεί το μηδέν. Κρίνεται μόνο για μερικά διαστήματα κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, για τις κακές του μεταβιβάσεις και τις λανθασμένες απομακρύνσεις.

Αγκιλάρ: Καλή εμφάνιση από τον έτερο κεντρικό αμυντικό. Ήταν δυνατός στις μονομαχίες που σχεδόν τις κέρδισε όλες. Ο Πιέρος του ξέφυγε μόνο στη φάση του 2’ και στα στημένα εκεί που δεν φέρει ο ίδιος απόλυτα την ευθύνη.

Ζοάο Βίκτορ: Βελτιωμένος ο Βραζιλιάνος, που ανασταλτικά ήταν καλός και μαζί με τον Οικονομίδης έκλεισαν σημαντικά τον άξονα της ομάδας μας. Επιθετικά δεν κατάφερε ν βγάλει την ομάδα μπροστά, με αρκετές επιλογές του να κρίνονται λανθασμένες.

Οικονομίδης: Με συνεχές και ασταμάτητο τρέξιμο, έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με την Ανόρθωση. Ο Γιο-Γιο ήταν ένα μηχανάκι στη μεσαία γραμμή, κερδίζοντας σχεδόν όλες τις μονομαχίες. Είχε πάθος, διάθεση και έδειξε και το απαραίτητο τσαμπουκά που χρειάζεται στα ντέρμπι και δικαίως ήταν στους κορυφαίους της αναμέτρησης.

Ρούμπεν Ράγιος: Έφυγε από τον άξονα για να αγωνιστεί στο άκρο. Η ποιότητα του αδιαμφισβήτητη και την έδειξε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν από τους διακριθείς, ενώ στο δεύτερο με την ομάδα μας να έχει ένα πιο παθητικό ρόλο, περιορίστηκε και η δική του δράση. Έδωσε μερικές φορές βοήθειες στην άμυνα, ωστόσο πολλές φορές άφηνε και κενά.

Καλό: Πολύ καλό παιχνίδι από τον Πορτογάλο, που ήταν κινητικός, δραστήριος και μια συνεχής πηγή κινδύνου για την αντίπαλη εστία. Όμως, πολλές φορές έκανε παρακράτημα, είχε νεύρα για αυτό έγινε και αλλαγή και δεν έδειξε την απαραίτητη σοβαρότητα και πονηράδα που χρειάζονται αυτού του είδους τα παιχνίδια.

Γκονσάλβες: Έτρεξε, πάλεψε μα δεν τα κατάφερε. Αυτή ήταν η εικόνα του παιχνιδιού για τον Ίσμα, που αν και φιλότιμος δεν κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του, με αποκορύφωμα φυσικά τη φάση στο δεύτερο ημίχρονο, που βγήκε μόνος από δεξιά ωστόσο δεν τελείωσε τη φάση.

Καμπρέρα: Φάνηκε πως ακόμη δεν είναι έτοιμος για ενενηντάλεπτο. Ήταν κάπως βαρύς στον αγωνιστικό χώρο. Αγωνίστηκε μακριά από τα τετράγωνα και με την ομάδα μας να μην φτάνει με ευκολία στο αντίπαλο τέρμα, δεν κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Πελέ: Ήταν πολύ κακός ο Πορτογάλος, ο οποίος πέρασε ως αλλαγή στον αγωνιστικό χώρο, ωστόσο η παρουσία του όχι μόνο δεν βοήθησε την ομάδα, αλλά την έκανε πιο διατρητή. Δεν κάλυπτε το χώρο του, αρκετές λανθασμένες μεταβιβάσεις και λάθος επιλογές συνέθεταν αυτά που μας έδειξε ο Πελέ κατά την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο.

Ρίος Ρέινα:  Ο Ισπανός μπήκε στη θέση του Καλό, είχε ορισμένες καλές ενέργειες τις οποίες όμως χάλασε στο τέλος.

Αριστοτέλους: Αγωνίστηκε πολύ λίγο και δεν μπορεί να κριθεί ουσιαστικά.