Πραγματικά αχρείαστη και εντελώς κανένα νόημα, η γραπτή δήλωση του Χρήστου Πουλλαίδη, που απλά ήρθε να ανακινήσει και να ξύσει πληγές του πολύ πρόσφατου παρελθόντος.
Καταρχήν, προσωπική άποψη είναι στο ποδόσφαιρο, όσο πιο λίγο μιλάς τόσο το καλύτερο. Ο Φαλξ έφυγε από την ομάδα τον Φλεβάρη, η πλειοψηφία του κόσμου δεν δέχθηκε την απόλυση του και ο ίδιος παρά τις πιέσεις που δέχθηκε από ΜΜΕ, επέλεξε να μην μιλήσει. Επέλεξε να φανεί επαγγελματίας και να μην πυροδοτήσει περισσότερο, το ήδη πυροδοτημένο κλίμα.
Τον Μάρτη στο περιβόητο open house, ο Χρήστος Πουλλαίδης επέρριψε σημαντικές ευθύνες στον Ολλανδό. Το καλύτερο θα ήταν να μην μιλήσει και δεν έπρεπε να μιλήσει αν ήθελε την ηρεμία της ομάδας. Δεν είχε μαζί του το μομέντουμ της κοινής γνώμης και η κοινή γνώμη ποτέ δεν άλλαξε άποψη, όταν τα αποτελέσματα δεν ευνοούν. Και τον Χρήστο Πουλλαίδη, τα αποτελέσματα που ήρθαν στην ομάδα μετά την απόλυση Φαλξ, σίγουρα δεν τον ευνόησαν, αντιθέτως μάλιστα.
Σίγουρα αυτό που έπρεπε να γίνει, ήταν αφενός να μην προκληθεί ο Φαλξ και αφετέρου να μην βγει να μιλήσει. Έπρεπε οι δύο πλευρές να χωρίσουν φιλικά τη συνεργασία τους. Έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί που ξέρεις, ίσως κάπου κάποτε ο Σταν Φαλξ να μας φανεί χρήσιμος. Όμως από τη στιγμή που μίλησε ο Φαλξ, σίγουρα είπε και κάποιες αλήθειες που αφενός πληγώνουν, αφετέρου όμως δικαιώνουν το ευρύ λαϊκό αίσθημα.
Προς θεού δεν λέμε σε καμία περίπτωση πως ο Ολλανδός ήταν αλάνθαστος, αλλά είναι ο ίδιος άνθρωπος που μέσα στον Δεκέμβρη μας παρουσιαζόταν από την διοίκηση ως επιτυχημένος, ενώ λίγες μέρες αργότερα κρίθηκε ανεπαρκής. Και σίγουρα δεν μπορεί να έκανε μόνο λάθη και να ήταν στην ομάδα για πέντε μήνες.
Τον κόσμο της Ανόρθωσης, δεν τον νοιάζει ούτε πόσους μήνες είναι άνεργος ο Σταν Φαλξ, ούτε τι πρόκειται να κάνει από δω και πέρα στην καριέρα του. Εξάλλου αυτά δεν είναι επιπέδου Ανόρθωσης ούτε του επιπέδου που έχει ο κόσμος της. Ο κόσμος της ομάδας, είναι γεμάτος αγωνία για το παρόν και το μέλλον, όπως σημειώθηκε στη γραπτή ανακοίνωση. Θέλει να δει να γίνεται αυτοκριτική και να διορθώνονται τα λάθη, που έγιναν πολλά και πρέπει να μειωθούν.
Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου ο Φαλξ, ούτε τον νοιάζει αν θα κάνει την αυτοκριτική του, ο Φαλξ δεν είναι πλέον στην Ανόρθωση και δεν του καίγεται καρφί, αν θα μάθει ή όχι από τα λάθη του.
Τον ενδιαφέρει ο πρόεδρος του, να είναι αυτός που θα γίνεται σοφότερος κάθε μέρα από την ενασχόληση του με την Ανόρθωση, να τον εμπνέει, και να μην υποβιβάζεται σε επίπεδου υπαλλήλου όπως λέει στην ανακοίνωση και να μην κάνει κινήσεις πανικού.
Η πίεση και η κριτική από τον κόσμο ήταν, είναι και θα μείνουν για πάντα μέσα στο παιχνίδι. Έτσι, όποιος την αντέχει και την μπορεί, επιβιώνει και δυναμώνει και αυτό δεν ισχύει μόνο στην Ανόρθωση αλλά σε όλες τις ομάδες και ιδιαίτερα στις μεγάλες.
Ο Καραμπινάτος
