Ανόρθωση και ΑΕΚ, είναι δύο ομάδες με πορείες σχετικά όμοιες τα τελευταία χρόνια.
Η ΑΕΚ καταστράφηκε οικονομικά και έφθασε και στην αγωνιστική καταστροφή. Από κραταιά ομάδα, έφθασε να αγωνίζεται στα αλώνια της Γ’ Εθνικής. Ωστόσο γιγαντώθηκε, με τον Δημήτρη Μελισσανίδη να νοικοκυρεύει οικονομικά την ομάδα δίχως σπατάλες και τρελά έξοδα και να της δίνει την προστασία που χρειάζεται, τον 68χρόνο πλέον Μπάγεβιτς που γνώριζε την ομάδα και έφαγε τα γήπεδα με το κουταλάκι σε ρόλο εκτελεστικού διευθυντή και δύο τεχνικούς διευθυντές, τον Λυμπερόπουλο αρχικά και ακολούθως τον Μιλοβάνοβιτς.
Έχουμε και λέμε, οι κιτρινόμαυροι είχαν εκπονήσει ένα πλάνο επιστροφής, δεν ήταν τριετίας, ήταν πλάνο να γίνει ξανά η ΑΕΚ πρωταγωνίστρια.
Δόθηκαν τα ηνία στον Δέλλα, με τον Τραϊανό να είναι ο προπονητής που οδήγησε την ΑΕΚ από την Γ’ Εθνική ξανά στην Α’ Εθνική. Πέρσι, πάρθηκε η απόφαση να στηριχθεί, πιστεύοντας πως ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να κτίσει μια ΑΕΚ πρωταγωνίστρια. Όταν η ΑΕΚ, έχασε με 4-0 από τον ΟΣΦΠ στο Καραϊσκάκη, δεν υπήρξαν δικαιολογίες, ούτε οι εμφανίσεις της ομάδας ήταν τέτοιες αλλά ούτε και τα αποτελέσματα που να άφηναν τον Δέλλα στη θέση του. Έτσι, αποφασίστηκε να λυθεί η μεταξύ τους συνεργασία και πάρθηκε η απόφαση να έρθει προπονητής επιπέδου ΑΕΚ. Η θέση του προπονητή, είναι ίσως η πιο σημαντική και έτσι αποφάσισαν να πληρώσουν. Πήραν τον Πογιέτ, νέος φιλόδοξος με πολύ καλό βιογραφικό. Με τον Ουρουγουανό η ΑΕΚ ξεκίνησε την αντεπίθεση της, πήρε αποτελέσματα και θύμισε ξανά την ομάδα που ήθελαν να δουν οι οπαδοί της. Όταν δε, στράβωσε το κλίμα με τον Ουρουγουανό και ένεκα των δηλώσεων του πως φεύγει, δεν υπήρξε χρονοτριβή, έφυγε μια ώρα αρχύτερα. Η ομάδα προχώρησε προσωρινά με υπηρεσιακή λύση, τον εμβληματικό Στέλιο Μανώλα και έφθασε ψες να πανηγυρίζει το κύπελλο. Διάκριση αφενός μικρή για το μέγεθος της, αφετέρου μεγάλη αν υπολογίσουμε το μικρό μπάτζετ της ομάδας και το γεγονός πως ήταν η πρώτη της χρονιά στα σαλόνια.
Ας πάμε στην Ανόρθωση όμως, που είναι και το ζητούμενο. Η Ανόρθωση εκπόνησε ένα πλάνο τριετίας, με την οικονομική στήριξη από τον Χρήστο Πουλλαίδη με σωστή οικονομική διαχείριση. Εκτελεστικός διευθυντής δεν μπήκε κανένας που έφαγε τα γήπεδα με το κουταλάκι, αλλά ο Φραγκέσκος Χατζημιχαήλ και τεχνικός διευθυντής ο Τεντ Φαν Λέουβεν πρώην δημοσιογράφος που έκανε τον τεχνικό διευθυντή, με ευφράθεια λόγου και ήξερε περισσότερα για τον Νέλσον Μαντέλα παρά για την Ανόρθωση και το κυπριακό πρωτάθλημα.
Όταν Ιανουάριο του 2015, ο Πάους μίλησε στην Ολλανδία λέγοντας πως δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον Φαν Λέουβεν, το πρόβλημα κρύφτηκε κάτω από το χαλί. Με τον Τεντ και τους συνεργάτες του, να πριονίζουν στην ουσία την καρέκλα του Πάους, και όταν αναδείχθηκε ουσιαστικά το θέμα στην επιφάνεια ο κόσμος να τάσσεται στο πλευρό του Πάους. Όταν δε, είχε δοθεί η ευκαιρία για επιστροφή Κετσπάγια, ενός προπονητή που ένωνε τότε τον κόσμο και δημιουργούσε δυναμική, μείναμε πιστοί στο πλάνο με τον Πάους.
Αρχές του χρόνου και ο πρόεδρος πίστευε στο πρωτάθλημα, με τον Πάους να λέει για τη διαφορά από την 5η θέση. Υπήρχε διάσταση απόψεων και αλαλούμ. Υπήρχε η ευκαιρία για να έρθει ο Πάμπος Χριστοδούλου ένας προπονητής που ξέρει την κυπριακή πραγματικότητα, ωστόσο υπήρξε η γνώριμη πια κωλυσιεργία. Αντί του Πάμπου, φέραμε νέο προπονητή 2 μέρες πριν το ματς της χρονιάς, τον Μιλίγκοβιτς που η τελευταία επαφή με την Κύπρο ήταν το 2000 και δεν ανέβαζε καθόλου το επίπεδο της ομάδας.
Το ποδόσφαιρο όσο απλό είναι από τη μια, τόσο περίπλοκο είναι από την άλλη, ιδίως όταν τα απλά πράματα τα περιπλέκεις. Και στην Ανόρθωση δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουμε περιπλέξει και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό.
Ο Καραμπινάτος
