Ανορθωσιάτισσες και Ανορθωσιάτες μου σας χαιρετώ. Άλλη μια αγωνιστική, άλλη μια ευκαιρία έφυγε και η ομάδα μας εξακολουθεί να βρίσκεται στο γνωστό τέλμα από όπου δεν μπορεί να ξεφύγει. Τα λέμε μεταξύ μας, σπάζουν τα νεύρα μας, βλέπεις και ακούς πως «γίνεται κατσάδα στους παίκτες», «έντονες συστάσεις», «γκάζια Ζόραν», αλλά αποτελέσματα μηδέν.
Τουλάχιστον επικοινωνιακά σταμάτησαν να λένε πολλά δημόσια, αφού κατάλαβαν πως δεν πιστεύει κανείς πλέον σε αυτή την ομάδα. Είναι μεγάλο κρίμα, γιατί φέτος όντως πιστέψαμε πως κάτι άλλαξε όμως ήρθε ο Γενάρης να μας κάνει να ξυπνήσουμε.
Δε ζητάμε τίποτα παραπάνω από το να βλέπουμε παίκτες ανεπηρέαστους από όλα τα γύρω γύρω να τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο. Όποιου μάνατζερ κι αν είναι, όποιος και αν τους διάλεξε για να τους φέρει. Άμα το βλέπεις αυτό, το βλέπαμε σε μεγάλο κομμάτι του πρώτου γύρου, τότε χειροκροτάς και στη στραβή της την ομάδα.
Όταν βλέπεις όμως την ομάδα παθητική να περιμένει τη μοίρα της, τον προπονητή να κάνει πειράματα προετοιμασίας σε επίσημους αγώνες που παίζεται η χρονιά και τις κερκίδες συνεχώς να αδειάζουν, ε ναι σπάζουν τα νεύρα σου.
Ο πρόεδρος και η διοίκηση του πρέπει να ρίξουν μια ματιά στο «Παπ» πώς ήταν με την ΑΕΛ και πως ήταν με την ΑΕΚ. Κάτι κάνατε για να το γεμίσετε το γήπεδο και επίσης κάτι κάνατε για να αδειάσει. Μάλιστα θα θυμάστε πως δεν είχατε τάξει πρωτάθλημα τότε. Δεν είναι για αυτό που μαζεύτηκε ο κόσμος και στήριξε. Διαλέξτε ποιους θέλετε να έχετε ικανοποιημένους και δίπλα στην ομάδα. Τις χιλιάδες του Ανορθωσιάτικου κόσμου ή τους 5-10 που δεδομένα πια έχουν αποτύχει σε ότι κι αν έχουν ασχοληθεί να κάνουν και έχει σχέση με την ομάδα μας.
Είναι ερώτημα που πρέπει πρώτα εσείς να απαντήσετε. Ποιαν Ανόρθωση θέλετε;
Blue Champion
