Ανορθωσιάτισσες και Ανορθωσιάτες μου σας χαιρετώ. Έχει αρχίσει να μας γίνεται βίωμα να βλέπουμε την Ανόρθωση και να σπάνε τα νεύρα μας. Να το ξέρετε πως όσο ακόμα μας προκαλεί νεύρα η ομάδα, σημαίνει πως σαν κόσμος έχουμε ακόμα νοοτροπία μεγάλης ομάδας. Το πιο ανησυχητικό θα είναι όταν θα τρώμε ήττες σαν αυτή με την Ομόνοια και δε θα μας ενοχλεί.
Από τον Πουλλαίδη μέχρι τον τελευταίο οπαδό που απλώς έμαθε το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει κανείς που να μην αντιλαμβάνεται πλέον αυτό το κατάντημα της ομάδας μας. Από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε, πως ναι αυτό που βλέπουμε από το Δασάκι και μετά είναι κατάντια.
Δεν είναι πως εντυπωσιάζαμε πριν, τα γράφαμε από την αρχή, αλλά τουλάχιστον ήξερες πως παίζαμε όσο ξέραμε. Ακόμα και εγώ που δεν πίστευα πως η ομάδα αυτή έχει τις αντοχές να χτυπήσει πρωτάθλημα, δεν περίμενα αυτή την κατρακύλα.
Μετά την αναγνώριση της κατάστασης, να πούμε λίγο και για την αιτία. Αγωνιστικά, το πράγμα είναι πλέον φανερό και ο προγραμματισμός του Γενάρη μας πήρε πίσω αντί να μας βοηθήσει. Η ομάδα ήθελε από το Καλοκαίρι του 2014, το ξεκίνημα του τριετούς πλάνου, αριστεροπόδαρο εξτρέμ μετά που αποφάσισαν για δεξιά να κρατήσουν τον Κάλβο. Ο Φαν Λίουεν έφερε τον Εντέ, αλλά έφτασε Μάρτης για να δούμε πράγματα από αυτόν και κρίναμε πως δεν έπρεπε να μείνει. Άρα ξέραμε μια βασική ανάγκη για την ενδεκάδα. Το Καλοκαίρι είχαμε τρεις μήνες, φτάσαμε να σκεφτούμε να φέρουμε πίσω τον ίδιο τον Εντέ και φέραμε τελευταία μέρα τον Ορλάντι. Τον πλασάραμε για εξτρέμ, αλλά τελικά δεν είναι και η ανάγκη για να βρούμε κάποιον παρέμεινε. Είχαμε άλλους τρεις μήνες, το συζητούσαν οι αρμόδιοι και δεν συμφωνούσαν ποιον να πάρουν και τελικά φέραμε τον Μανζορό. Καλός παίκτης φαίνεται αλλά είναι δεξιοπόδαρος ο άνθρωπος!!!
Στο παρασκήνιο, σίγουρα γίνονται πολλά που δε μαθαίνουμε. Όταν όμως μπαίνει η ομάδα στο γήπεδο να παίξει, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Άμα το σκεφτείτε, σε παρόμοιο χρονικό σημείο της σεζόν είχαμε διώξει κάποτε το Μούσλιν, άλλοτε τον Λέβι, τον Ζόρζε Κόστα, τον Πάους. Είδαμε βελτίωση από όσους τους αντικατέστησαν; Οι πορείες που κάναμε δείχνουν πως όχι.
Δυστυχώς, ο Ζόραν μετρά μια νίκη σε τέσσερις αγώνες και με τέτοιες επιδόσεις Ευρώπη δε βγαίνεις. Σήμερα ήταν στο 7’ 2-0 πίσω η ομάδα απόρροια της τραγικής αμυντικής λειτουργίας που είχαμε και στα δυο άκρα, ενώ στο 27’ κανονικά θα ήμασταν 3-0 αν δεν ακύρωνε γκολ της Ομόνοιας λανθασμένα. Μετά τους χάρισε και 5-6 κάρτες αλλά τι να πω και για διαιτησία όταν χάνω έτσι.
Υπάρχουν βέβαια κάποιες ελπίδες ακόμα και μερικές ευκαιρίες σε αυτή την ομάδα να αποδείξει πως αξίζει να φορεί την τιμημένη με το να πάρει την τρίτη θέση. Στη διοίκηση, πριν αρχίσουν πάλι το ποιον θα φέρουν και από πού, ας φροντίσουν να έχουν πρώτα κάνει τα πάντα για να μπορέσει η ομάδα να παλέψει για την Ευρώπη και να μην διασυρθεί άλλο. Αυτά που έγιναν το 2014 ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ και να έχετε το νου σας να μην τα ξαναζήσουμε. Έχουμε χορτάσει από ξεφτίλα τα τελευταία χρόνια, δε χρειαζόμαστε άλλη.
Υ.Γ.: Η χρονιά τελείωσε ουσιαστικά και για τις ομάδες της Πετόσφαιρας. Την τελευταία διετία, απλώς παρακολουθούμε Ομόνοια και Απόλλωνα αντίστοιχα να σαρώνουν. Σε κανέναν δεν αρέσει και σίγουρα δεν αρμόζει στην ιστορία του σωματείου αυτό. Όσες αλλαγές χρειάζονται, ας γίνουν για να αλλάξει η κατάσταση.
Blue Champion
