Μέχρι τώρα, ήταν συνειδητή επιλογή μας η στήριξη προς την ομάδα και τη διοίκηση που νιώσαμε μετά από χρόνια πως προσπαθούν να επαναφέρουν την Ανόρθωση εκεί που της αξίζει. Αυτό που βλέπουμε όμως εδώ και καιρό μόνο Ανόρθωση δεν είναι. Οι ευθύνες για την κατρακύλα βαραίνουν όλους και σε αυτό το σημείο πρέπει να αποδοθούν.
Με βαριά την καρδιά ακόμη και αρκετές ώρες μετά το τέλος της αναμέτρησης – παρωδία με την ΑΕΚ, η άποψη παραμένει η ίδια. Για τον εντοπισμό των ευθυνών δεν χρειάζεται και ιδιαίτερος κόπος. Απλά επιτέλους, πρέπει να αποδοθούν.
Μια λαϊκή ρήση αναφέρει «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και στην περίπτωση της Ανόρθωσης αναφερόμαστε στον πρόεδρο της Ανόρθωσης Χρήστο Πουλλαΐδη. Προτού πάρει αποφάσεις και αποδώσει ευθύνες στους άλλους, πρώτα από όλα θα πρέπει να κάνει το δικό του «mea culpa» για ότι τον αγγίζει.
Από την αρχή της περσινής προσπάθειας, έχουμε στηρίξει τον πρόεδρο και τις αποφάσεις του, κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Του αναγνωρίζουμε επίσης το ελαφρυντικό πως «λάθη δεν κάνει, αυτός που δεν κάνει τίποτα». Όμως, τα λάθη του προέδρου μέσα στο 2016 είναι ευδιάκριτα. Ο ίδιος μίλησε πρώτος – και αυτό έχει μεγάλη σημασία – για πρωτάθλημα. Έβαλε πίεση σε παίκτες και προπονητές την ώρα που έδειχνε ότι δεν είναι διατεθειμένος να το στηρίξει με οικονομικό κόστος.
Σοβαρή ενίσχυση για διεκδίκηση του τίτλου, με τα λεφτά που δίνουμε δεν γίνεται, όπως επίσης δεν γίνεται να κερδίζεις πάντα στο λαχείο που ξύνεις στις μεταγραφές υψηλού ρίσκου. Επιπλέον, του χρεώνεται αποκλειστικά μπορεί να πει κανείς το κάζο της περίπτωσης Έλιο Πίντο, μιας και αποφασίστηκε την τελευταία μισή μέρα να γίνει μεταγραφή με ποδοσφαιριστή κλάσης. Κάτι που θα μπορούσε να γίνει φυσικά μερικές ώρες προηγουμένως ώστε να μην προκύψει το θέμα που προέκυψε και εξέθεσε την Ανόρθωση ανεπανόρθωτα.
Ευθύνες έχουν και οι συνεργάτες του προέδρου, αυτοί που συμμετείχαν στην διαδικασία της μεταγραφής του Πίντο. Στο παρελθόν, προηγούμενοι υπάλληλοι… χειρίστηκαν παρόμοιες και δυσκολότερες καταστάσεις εξαιρετικά και δεν τέθηκε ζήτημα. Άρα τίθεται θέμα τεχνογνωσίας των κανονισμών από αυτούς που εργοδοτούνται τώρα στην Ανόρθωση. Σαν μια μικρογραφία του φετινού προγραμματισμού με την εμφανή ασυνεννοησία μεταξύ αυτών που χειρίζονται τις μεταγραφές. Η περίπτωση του Πίντο δεν είναι η πρώτη που τα κάνει μαντάρες αυτός ή αυτοί που χειρίζονται διαπραγματευτικά τους μεταγραφικούς στόχους και τελικά δεν καταφέρνουν να τους κάνουν ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης.
Όμως τα προβλήματα δεν εξαντλούνται στον Πίντο. Παρατηρήθηκε μια άνευ προηγουμένου καθυστέρηση στην εκπλήρωση των μεταγραφών αφού ουσιαστικά η Ανόρθωση κινήθηκε οριακά για να πετύχει φθηνότερες λύσεις. Ποιους βαραίνουν οι ευθύνες για τον μη έγκυρο προγραμματισμό; Τον Σταν Φαλξ που πρότεινε ποδοσφαιριστές με ψηλό κασέ ή την διοίκηση που αδυνατούσε να τις εκπληρώσει; Μήπως στη συνεργασία με τους Ολλανδούς σε θέματα μεταγραφών δεν υπάρχει σύγκλιση με τα οικονομικά δεδομένα της Ανόρθωσης;
Παρεμπιπτόντως, την 1η του Ιανουαρίου έπρεπε να είχε τουλάχιστον ένα ακραίο αριστερό επιθετικό. Ξέραμε από το Καλοκαίρι ακόμα πως θέλαμε παίκτη στη θέση αυτή. Σε ποιον θα χρεωθεί αυτή η ευθύνη, που ένα μήνα μετά ακόμη δεν έχουμε ετοιμοπόλεμο αριστερό επιθετικό;
Τώρα πάμε στο μεγάλο κεφάλαιο που ακούει στο όνομα Αντρέ Πάους το έργο του οποίου δεν αμφισβητείται ή τουλάχιστον, για τους αυστηρούς κριτές, δεν μπορεί να εκμηδενιστεί. Ο Ολλανδός τεχνικός φέτος είχε την ευχέρεια να διαχειριστεί ένα πολύ πιο ποιοτικό και μεγαλύτερο ποσοτικά ρόστερ σε σχέση με την περσινή χρονιά. Αγωνιστικά δε δείχνει να κατάφερε να το διαχειριστεί σωστά, αν και βαθμολογικά η ομάδα είναι σταθερά στην πρώτη τριάδα από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Κάποιοι μπορούν να το αποδώσουν στην ποιότητα του ρόστερ, κάποιοι άλλοι στην τύχη ή σε συγκυρίες. Αλλά υπάρχει και η μερίδα οπαδών που πιστεύει ή τουλάχιστον πίστευε ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετρά και πως όσα κάναμε ως τώρα είναι έργο του Ολλανδού προπονητή.
Αν θα στηριχθεί ή όχι ο Ολλανδός είναι μια απόφαση που για να παρθεί πρέπει να σταθμιστούν πάρα πολλά δεδομένα. Υπάρχει η οικονομική πτυχή και το γεγονός ότι η ομάδα αυτή επί το πλείστων είναι «παιδιά» του Πάους, υπάρχει όμως και η κρίση του κόσμου που πλέον, βαραίνει αρκετά εναντίον του Ολλανδού.
Από την άλλη, θα πρέπει να εντοπιστεί και ο προπονητής ο οποίος δύναται να οδηγήσει ξανά την Ανόρθωση στις επιτυχίες ώστε να μην πάει στράφι άλλη μια χρονιά… η 7η συναπτή. Πρέπει και αυτός, αν τελικά προκύψει… να αποδεχθεί τα οικονομικά δεδομένα της Ανόρθωσης και το υπάρχον ρόστερ και να εκφράσει την πίστη του ότι μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να υλοποιήσει τους στόχους της.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Αυτοί που έκαναν την υπερπροσπάθεια και με τα αποτελέσματά τους ανέβασαν την Ανόρθωση στα ψηλά, με δυο σερί αηδιαστικές εμφανίσεις, έστειλαν τον κόσμο – αυτούς που τους λάτρεψαν – στον βούρκο. Δεν χρειάζεται κανένας προπονητής για να τους δείξει τον τρόπο πώς να αποκλείσουν μια ομάδα δεύτερης κατηγορίας από τους 16 του κυπέλου ή να κάνουν το αυτονόητο και να κερδίσουν στην έδρα ομάδας που πέρασαν όλοι όσοι βρίσκονται στην εξάδα.
Στα τελευταία παιχνίδια οι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης τα δίνουν όλα ώστε να δείξουν ότι υπάρχει πρόβλημα στην ομάδα και εκεί… δεν βρίσκεται κανένας να το λύσει. Εν κατακλείδι, η Ανόρθωση φέτος ακροβάτησε σε τεντωμένο σχοινί. Ταβάνι από την αρχή δεν ορίστηκε, και εκεί που φθάσαμε στον 2ο όροφο αποφασίστηκε να πάμε για τον 3ο ή και ακόμη για ρετιρέ. Όμως, τα υλικά είχαν ξεμείνει, τα λεφτά το ίδιο και ο «μάστορας» έκανε τσαπατσουλιές.
Ένας καλός πολιτικός μηχανικός που τυγχάνει να είναι και μεγαλομέτοχος του «πρότζεκτ» πρέπει αφού κάνει την αυτοκριτική του για τους λάθος υπολογισμούς, να πράξει τα δέοντα ώστε να τελειώσει το έργο με επιτυχία και να μην μείνει ημιτελές.
