Ο χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλος, ομάδα της Αγίας Νάπας, έδωσε στον προπονητή την ευκαιρία να ξεκουράσει κάποιους βασικούς, αλλά και να δοκιμάσει κάποια παιδιά με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής μέχρι σήμερα. Και τα πήγαν περίφημα όλοι τους.
Η θετική εικόνα που είδαμε το Σάββατο, κυρίως στο ρολάρισμα της μπάλας στο κέντρο, έφερε την επιβλητική εφτάρα, που εάν ήμασταν λίγο τυχεροί ( Α ρε Μακρούι μου) τότε το εύρος της διαφοράς του σκορ θα ήταν σχεδόν διψήφιο.
Επιτέλους λίγα χαμόγελα στο χειλάκι του Ανορθωσιάτη που μέχρι το Σαββάτο δεν είχε γευτεί την χαρά της νίκης, στο 2016. Χάρμα οφθαλμών οι Πελέ, Μούρα, Σβέχλεν, Κάλβο Μαρτίνες Ορλάντι..Δεν ξέρων ποιόν να αφήσω έξω. Ορισμένοι από αυτούς είναι παίκτες κλειδιά, και η δική τους απόδοση δυστυχώς ή ευτυχώς, καθορίζει το 70% της απόδοσης της ομάδας.
Οι ομολογουμένως αποθαρρυντικές εμφανίσεις του νέου έτους πάγωσαν τον κόσμο του Φοίνικα, αυτό είναι γεγονός. Όποιος δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι (και) η φετινή χρονιά είναι μεταβατική και δεν έχει οπλιστεί με την απαιτούμενη υπομονή (βέβαια, η υπομονή και ο κόσμος της Ανόρθωσης είναι έννοιες σε απόλυτη διάσταση!) έχει ήδη νιώσει μια απογοήτευση, πολύ πριν τα Χριστούγεννα.
Όμως, χθες είδαμε ότι υλικό υπάρχει, και μάλιστα αξιόλογο. Δεν αξίζει τον κόπο να στηρίξουμε όλη αυτήν την προσπάθεια που γίνεται με τόσο κόπο από όλους, και τόσα έξοδα από τον πρόεδρο; Ένα σκασμό, μη σας πω και δύο, χρήματα έχει διαθέσει και συνεχίζει να διαθέτει ο άνθρωπος. Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια. Επιτρέπεται, φυσικά, η κριτική και η ελεγχόμενη γκρίνια. Η εποικοδομητική κριτική όμως, και όχι μηδενιστική.
Τετάρτη όλοι γήπεδο να τελειώσουμε το Κύπελλο με σοβαρότητα πάντα, και μετά το μενού έχει Ρουβά. Το καρναβάλι της Κύπρου.
Το είδαμε και το Σάββατο που μας πέρασε. Υλικό υπάρχει… υπομονή δεν υπάρχει!
Fire Phoenix
