Φίλες και φίλοι μου σας χαιρετώ. Επέρασεν και η τρίτη αγωνιστική και η ομάδα μας έπιασε κορυφή. Τρία ματς, τρεις νίκες και προς το παρών η βαθμολογία που μας έχει πρώτους δε λέει ψέματα.
Με χαροποιεί το γεγονός πως μετά από ματς που κερδίσαμε 3-0, είχαμε όλοι μας διάθεση και για κριτική. Οι ψηλές απαιτήσεις είναι ο μόνος τρόπος να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, το «αφού εδέραμεν, κρύψε να περάσουμε», μας έχει κάνει μεγάλη ζημιά.
Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι πως σε ένα παιχνίδι που παίζω εντός έδρας, με Εθνικό και προηγούμαι στο 2’, πρέπει να καθαρίζει και όχι να έχω πολυτιμότερο τον τερματοφύλακα μέχρι να βάλω δεύτερο. Είπαμε, είμαστε πρώτοι αλλά η ομάδα έχει πολλά ψωμιά να φάει για να πεις πως πάει για πρωτάθλημα.
Σημειώνουμε επίσης πως στην ενδεκάδα με Εθνικό, ο Πάους έβαλε εφτά παίκτες που δεν τους είχαμε πέρσι (Μαρτίνες, Κόπριβετς, Εντλοβού, Μούρα, Βίκτορ, Πελέ, Ορλάντι) οπόταν μιλάμε για μια κατά βάση καινούργια ομάδα. Θέλει χρόνο και σίγουρα το να περνάς αυτό το διάστημα, μέχρι να δέσουν, με τρίποντα, είναι το πιο θετικό από όλα.
Με τη Σαλαμίνα είχαμε αναλύσει το γκολ που δεχθήκαμε, τώρα να αναλύσουμε το πρώτο από τα τρία που βάλαμε.
Η πρώτη φώτο είναι το πώς στήθηκε η ομάδα. Στο (1) ο Εντλοβού είναι στη γραμμή τέρματος και απασχολεί έναν αμυντικό. Στο (2) ο Μακρής βρίσκεται αρχικά στο σημείο από όπου πήρε τη κεφαλιά ο Βίκτορ με το Βραζιλιάνο να είναι πίσω του.
Την ώρα της εκτέλεσης, ο Μακρής κάνει κίνηση προς το πρώτο δοκάρι και τραβά μαζί του τον αμυντικό που ήταν δίπλα του, Πίσω του, ο Βίκτορ κάνει κίνηση για να βρεθεί στο σημείο όπου πια δεν είναι κανείς (ήταν πριν ο Μακρής).
Η μπάλα έφυγε από την εκτέλεση του Μαρτίνες, ο Μακρής κάνει ένα άλμα (1), αλλά η μπάλα είχε πορεία προς την πλάτη του Μακρή, εκεί όπου ο Βίκτορ ήταν πια μόνος (2) και έρχεται το γκολ.
Τα στημένα είναι από τα πιο θετικά στοιχεία της ομάδας ως τώρα, δυο πέναλτι, ένα φάουλ και δυο κόρνερ στα οκτώ γκολ, αφού μπορούν να σου δώσουν λύσεις και σε ματς που δεν παίζεις καλά.
Ο Εθνικός όμως πέρασε. Πάμε ΓΣΠ και πρέπει να πιάσουμε πολύ καλύτερη απόδοση αν είναι να κερδίσουμε κι εκεί. Περιττό να αναφέρουμε τις φορές που η Ομόνοια έχανε βαθμούς πριν παίξουμε μαζί της και πως εξελίσσονταν οι μεταξύ μας αγώνες. Αυτή τη φορά πρέπει να δούμε άλλο έργο, το χιλιοπαιγμένο…το σιχαθήκαμε. Πέραν από τα δικά μας χάλια, σε πολλά ματς με την Ομόνοια βάζουν κι άλλοι το χεράκι τους για να βλέπουμε ό,τι βλέπουμε. Αν αλλάξαμε επίπεδο, θα φανεί και από την αντιμετώπιση της οποίας θα τύχουμε.
Υ.Γ: Για να απαντήσω και σε μερικά σχόλια στο προηγούμενο κείμενο περί του προγραμματισμού: Ναι, τον Χόλγκερσον τον έφεραν άλλοι και όχι ο Φαν Λίουεν αφού οι μέρες περνούσαν και δεν ερχόταν κανείς. Ο Φαν Λίουεν έφυγε αλλά να μην μηδενίζεται το έργο του, ό,τι έφερε μόνο Σεράν Πόλο και Γκαρσία. Να είμαστε δίκαιοι με όλους αν θα πάμε επιτέλους μπροστά. Φέτος πάντως, όλοι οι παίκτες είτε ήταν εισηγήσεις του Φαλξ, είτε έδωσε κι αυτός την έγκρισή του για να έρθουν. Φραγμός μπήκε, όπου μπήκε, μόνο για το οικονομικό μέρος όπου την τελική απόφαση την έπαιρνε ο πρόεδρος. Αν δηλαδή θα πληρωνόταν η ρήτρα του Ίσμα ή αν θα δίναμε τα λεφτά για τον Αλβαρίνιο στη Ζάβισα, ή την υπέρβαση (για τα στάνταρ μας) που χρειάστηκε για Μαρτίνες, ήταν θέματα του προέδρου και του Δ.Σ.
Υ.Γ2: Αυτό το κύπελλο της Λευκωσίας του φούτσαλ, ήταν μια πρώτη αφορμή για χαμόγελα. Μου θύμισε λίγο το τουρνουά της ΚΕΟ που παίζαμε παλιά στο ποδόσφαιρο, αλλά αφού ήταν το πρώτο καλώς ήρθε. Σας τα είπα πως πάμε φουλ για τα πολύ ψηλά φέτος, άντε να με δικαιώσει η ομάδα και στα επίσημα!
