Με άρθρο στην επίσημη της ιστοσελίδα η Κ.Ο.Π, μας υπενθυμίζει τους κορυφαίους προπονητές των προηγούμενων 20 χρονιών. Όχι ένα όχι δύο αλλά τέσσερις είναι οι προπονητές που πέρασαν από τον πάγκο της Ανόρθωσης και κέρδισαν την διάκριση αυτή. Ετοιμάσαμε ένα λιτό αφιέρωμα και σας το παρουσιάζουμε, με την παρουσία τους στον γαλανόλευκο πάγκο.
Ανδρέας Μουσκάλλης
Μπορεί να αποδεσμεύτηκε από τον Φλεβάρη του 1995, ωστόσο το έργο του εκτιμήθηκε, μιας και οι αργοναύτες του – όπως αποκαλούσε τους ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης- βρήκαν τον δρόμο προς το χρυσόμαλλο δέρας. Ο πρώην προπονητής και βουλευτής, έκατσε στον πάγκο της Ανόρθωσης για 18 περίπου μήνες. Την πρώτη χρονιά 1993-94 ήρθε δεύτερος, όταν η Ανόρθωση με αυτοκτονία και όχι μόνο, κατάφερε να χάσει το πρωτάθλημα από τον Απόλλωνα.
Επιπρόσθετα οδήγησε την ομάδα στο τελικό του κυπέλλου, όμως δίχως τον Γκόγκιτς που ήταν τιμωρημένος λόγω της κόκκινης που αντίκρυσε στον ημιτελικό με τον ΑΠΟΕΛ και τον Κετσπάγια στην κυριολεξία με ένα πόδι, η Ανόρθωση έχασε στην παράταση από την Ομόνοια με 1-0, με τέρμα του Ξιούρουππα.
Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε δυνατά, ωστόσο πάλι μετά τα Χριστούγεννα έδειχνε η ομάδα να αποπροσανατολίζεται και να χάνει το δρόμο της. Η οδυνηρή ήττα από τον Απόλλωνα με 4-0 στο κύπελλο, σηματοδότησε και την αποπομπή του Μουσκάλλη από την τεχνική ηγεσία της Ανόρθωσης.
Ο Κύπριος προπονητής στις δηλώσεις του ήταν ιδιαίτερα γλαφυρός, αλλά εκείνο που ξεχωρίζει ήταν η παρομοίωση του τίτλου με το χρυσόμαλλο δέρας της αρχαιότητας και των ποδοσφαιριστών του με αργοναύτες. Με τη μυθολογία να μπαίνει για τα καλά στα αποδυτήρια του «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Ντούσαν Μιτόσεβιτς
Ήρθε στην Ανόρθωση το καλοκαίρι του 1996 και έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2001. Κατάφερε στα πέντε χρόνια παρουσίας του, να φτιάξει μια ομάδα που πολλοί ζήλευαν, δίχως όμως να καταφέρει να πετύχει την ευρωπαϊκή υπέρβαση, παρά το γεγονός πως έφθασε 3 φορές μια ανάσα από το όνειρο. Και μιλάμε για μια εποχή, που τα όνειρα στο κυπριακό ποδόσφαιρο ήταν απαγορευμένα. Η Ανόρθωση του Ντούσαν, ανέβασε τον πήχη και τις προσδοκίες. Διέθετε ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην κυπριακή αγορά και με μαέστρο τον Ντούσαν Μιτόσεβιτς, κατάρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Επέστρεψε στην Ανόρθωση για δύο μήνες την περίοδο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2003, δίχως όμως να πετύχει κάτι αξιόλογο.
Συνολικά στα πέντε χρόνια παρουσίας του στην Ανόρθωση, η ομάδα κατέκτησε 4 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο.
Πέρα από τις διακρίσεις, θα θυμόμαστε και το δελτίο καιρού που απήγγειλε στη δημοσιογραφική διάσκεψη, μετά το παιχνίδι με την Ομόνοια. Σε ένα παιχνίδι που η Ανόρθωση είχε αδικηθεί, ο Ντούσαν βγήκε και δήλωσε πως φέτος στην Κύπρο είχε καλό καιρό, έβρεξε και ως εκ τούτου το νησί πρασίνισε…
Ανδρέας Μιχαηλίδης 2002-03
Ο Κύπριος προπονητής με την Ανόρθωση είχε αποκτήσει ψυχολογικά…
Όταν ήταν στην Ομόνοια, κατάφερε και έφτιαξε μια αξιόλογη ομάδα που αν δεν ήταν η αρμάδα του Ντούσαν Μιτόσεβιτς, θα κατάφερνε να κατακτήσει κάποιο τίτλο. Ωστόσο η Ανόρθωση του στέρησε 2 πρωταθλήματα.
Ωστόσο το μοναδικό τρόπαιο στην καριέρα του, έμελλε να το κατακτήσει στον πάγκο της Ανόρθωσης. Τον Δεκέμβριο του 2002 και με την ανάληψη του πηδαλίου της διοίκησης από τον αείμνηστο Κυριάκο Θεοχάρους, ο Ανδρέας Μιχαηλίδης προσλαμβάνεται στη θέση του προπονητή και αντικατιστά τον Έτβαρτ Λόρενς.
Στο δεύτερο εξάμηνο της περιόδου, η ομάδα θα κάνει πορεία τίτλου, η μια νίκη θα διαδεχθεί την άλλη, ωστόσο στο ματς τίτλου με την Ομόνοια στο Γ.Σ.Π, η Ανόρθωση θα παίξει στο μισό τέρμα την Ομόνοα, ωστόσο θα χάσει με 3-0, σε ένα ρεσιτάλ ευστοχίας από τους «πράσινους». Ο μυστακοφόρος τεχνικός, θα καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα προς το κύπελλο, αποκλείοντας στους τέσσερις τον ΑΠΟΕΛ και κερδίζοντας την ΑΕΛ στο τελικό στη διαδικασία των πέναλτι, με πρωταγωνιστή τον Νίκο Παναγιώτου, που λίγα χρόνια προηγουμένως του είχε στερήσει το πρωτάθλημα.
Από πλευράς δηλώσεων, εκείνο που μας έρχεται στο μυαλό είναι η ατάκα «έπρεπε να έρθω στην Ανόρθωση, για να κατακτήσω κάποιο τίτλο», δείχνοντας τη δυναμική που είχε η ομάδα τον τότε καιρό.
Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης έφυγε από την Ανόρθωση τον Οκτώβριο του 2003, καθώς το κακό ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς και ο πρόωρος αποκλεισμός από την Ζελένιτσαρ, ήταν αρκετά για να προκαλέσουν τις αποδοκιμασίες του κόσμου.
Τιμούρ Κετσπάγια
Τι να γράψεις και τι να πεις για τον στρατηγό και τον αξεπέραστο Τιμούρ Κετσπάγια. Τον Δεκέμβριο του 2003, ο Κυριάκος Θεοχάρους είχε την λαμπρή ιδέα να του δώσει τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος, και έτσι από ποδοσφαιριστής βρέθηκε σε μια νύχτα να εκτελεί και χρέη προπονητή, σε μια ομάδα που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Σε μια εποχή όπου τα μπάτζετ ανεβαίναν επικίνδυνα, ο Κετσπάγια έφτιαξε μια ομάδα με σαφέστατα μειωμένο προϋπολογισμό και χάρις στις διασυνδέσεις του έφερε στο νησί παικτάραδες, οδηγώντας την Ανόρθωση στο τίτλο. Το δεύτερο πρωτάθλημα και τελευταίο μέχρι στιγμής ήρθε το 2007-08, με την Ανόρθωση να το κατακτά αήττητη σε σύνολο 32 αγώνων, όντας η μοναδική ομάδα που πέτυχε κάτι τέτοιο. Η καταξίωση ήρθε τον Αύγουστου του 2008, όταν κατάφερε τον άθλο και σε μια αρκετά πιο δύσκολη από την τωρινή μορφή διοργάνωση, οδήγησε την ομάδα στους ομίλους του Champions League.
Αξέχαστη θα παραμείνει η δήλωση που έκανε, μετά την εκτός έδρας ισοπαλία με την Ομόνοια τον Φλεβάρη του 2006. Σε ένα παιχνίδι που η Ομόνοια ισοφάρισε με πέναλτι στο 90′, που τον είδαν μόνο ρεφ Δημητρίου και ο Δώρος Σεραφείμ, ο Τιμούρ δήλωνε πως για να μας κερδίσουν πρέπει πρώτα να μας πάρουν την ψυχή μας, όσο έχουμε ψυχή δεν θα μας κερδίσουν. Δήλωση που αναμφίβολα έμεινε στην ιστορία και μνημονεύεται ακόμη και σήμερα 9 χρόνια μετά.
Με τα χρώματα της Ανόρθωσης, πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, την επική πρόκριση επί της Τραμπζονσπορ και την είσοδο στους ομίλους του Champions League,
