Όσο μελάνι και να χύθηκε, ο Χρίστος Πουλλαϊδης έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι και αποφάσισε ότι ιδανικότερος για να καθοδηγήσει την Ανόρθωση μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, είναι ο Άντρε Πάους. Αυτή άλλωστε ήταν η λαϊκή επιταγή στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της χρονιάς και παρά το γεγονός ότι στο τραπέζι έπεσε το όνομα του Τιμούρ, ο πρόεδρος ψήφισε Ολλανδία.
Το κεφάλαιο Τιμούρ κλείνει πριν καν ανοίξει αλλά μόνο το άκουσμα του ονόματος του Γεωργιανού, είναι αρκετό για να συνοψίσει κανείς τα «θέλω» του Ανορθωσιάτη. Ο κόσμος έχει συνδέσει το όνομα του Τιμούρ και με διακρίσεις, αλλά και με ένα άλλο στοιχείο που τη δεδομένη στιγμή είναι πολυτιμότερο και από έναν τίτλο. Το στοιχείο αυτό είναι η διαφάνεια, είναι το να φτάνει το χέρι του καθενός μέχρι εκεί που τον παίρνουν οι γνώσεις του, είναι το να μην τζογάρει (μεταφορικά και κυριολεκτικά) ο κάθε άσχετος με το ρόστερ της ομάδας.
Κάθε επιλογή του πρόεδρου συνοδεύεται από κάποιες συνέπειες και από τη στιγμή που επέλεξε Πάους, τώρα έρχεται μια ακόμα δυσκολότερη απόφαση. Αυτή της εξεύρεσης του ατόμου που θα έχει τον πρώτο λόγο στις μεταγραφές. Την τελευταία εξαετία έχουμε γεμίσει αεροπλάνα και αεροπλάνα με ποδοσφαιριστές που υπό άλλες συνθήκες δε θα περνούσαν ούτε για περίπατο έξω από το «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Αλίμονο αν για άλλη μια χρονιά ο προγραμματισμός αφεθεί στα χέρια του γνωστού-άγνωστου και αλίμονο αν χάσουμε άλλη μια χρονιά παρακολουθώντας ομάδες κάτω του μετρίου να σηκώνουν τρόπαιο και να βγαίνουν στην Ευρώπη.
