Την δική της μνεία για τη σημερινή επέτειο εκδήλωσε η επίσημη Ανόρθωση, μέσω ανάρτησης στην ιστοσελίδα του σωματείου. Αναλυτικά η ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940 έχει ως εξής:
«Η άρνηση της Ελλάδος να επιτρέψει στις φασιστικές δυνάμεις της Ιταλίας να περάσουν ανενόχλητες από τα εδάφη της και η συνεπαγόμενη εμπλοκή της στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης και εθνικής ανάτασης ανά το Πανελλήνιο. Η ηχώ, μετέφερε το «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας και φυσικά, σε κάθε γωνιά της αγγλοκρατούμενης Κύπρου.
Κατά συστάδες έτρεξαν οι Κύπριοι να εγγραφούν στις λίστες του Ελληνικού Προξενείου και της Αρχιεπισκοπής και να ριχτούν στη μάχη για την προάσπιση των ελληνικών εδαφών. «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» είχε αναφωνήσει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και σ’ αυτή τη γωνιά της γης, μόνο Έλληνες υπάρχουν! Η συμμετοχή τους έφτασε των ιλιγγιώδη αριθμό των είκοσι χιλιάδων! Οι ελληνικές σημαίες βγήκαν απ’ τα ντουλάπια που ήταν καλά κρυμμένες και «έπνιξαν» στο γαλανόλευκο τις πόλεις και τα χωριά του νησιού μας, σπέρνοντας τον ενθουσιασμό. Οι Κύπριοι λες και δεν πήγαιναν σε πόλεμο… αλλά σε γιορτή.
Πρώτη απώλεια ζωής από κυπριακής πλευράς, ο Βαρνάβας Σερίφης. Μόλις είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή ο εξ Αμμοχώστου νεανίας, επέλεξε όχι να υπηρετήσει σε κάποιο νοσηλευτήριο στα μετόπισθεν,αλλά να βρεθεί στην πρώτη γραμμή, στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.
Νεαρότερος σε ηλικία, επίσης καταγόμενος από την Αμμόχωστο και μέλος της Ανορθώσεως, φοιτητής Ιατρικής κι αυτός στην Αθήνα, ο Λουκάς Λιασίδης. Εξέπνευσε σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν, αφού λαβώθηκε στο πεδίο των μαχών στο Τεπελένι.
Στο πεδίο της τιμής, θυσιάστηκε και ο Άντης Φάνος, από την Αμμόχωστο, μέλος της Ανόρθωσης. Παρόμοια η τύχη του ποδοσφαιριστή και προπονητή Μίμη Πιεράκου. Ο Μίμης Πιεράκος υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πέτυχε τέρμα με τη φανέλα της Ανόρθωσης! Διετέλεσε, ακόμα, ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαιρικού μας τμήματος.
Στην Κύπρο, το οίκημα του Συλλόγου μας στην Αμμόχωστο, λειτουργούσε ως χώρος συγκέντρωσης αγαθών, τα οποία αποστέλνονταν στους Έλληνες αδελφούς τόσο κατά την διάρκεια του πολέμου, όσο και αργότερα, κατά τη γερμανική κατοχή. Τα μέλη και φίλοι της Ανόρθωσης, πρωτοστατούσαν στη διεξαγωγή εράνων και στην αποστολή των χρημάτων στους δοκιμαζόμενους Έλληνες που αντιστέκονταν.
Σήμερα, ο Ελληνισμός σε Κύπρο και Ελλάδα, χειμάζεται από νέας μορφής επιθέσεις και μια αλλιώτικη κατοχή, πέραν της στρατιωτικής κατοχής της μισής ιδιαίτερης πατρίδα μας. Για να καταφέρουμε όμως να μιμηθούμε τον Σερίφη, τον Λιασίδη, τον Φάνο, τον Πιεράκο, θα πρέπει η ποιότητα της κοινωνία μας να είναι ανάλογη. Οφείλουμε να είμαστε πρώτα ελεύθεροι στο πνεύμα και τη διανόηση, για να καταφέρουμε να ελευθερώσουμε πραγματικά πρώτα τους εαυτούς και μετά την πατρίδα μας. Θα έρθει σύντομα η δική μας ώρα να σταθούμε μπροστά στον πήχη της Ιστορίας και δεν πρέπει να φανούμε λειψοί!
Ζήτω η 28η Οκτωβριου, Ζήτω το Έθνος!»
