Ένα από τα ιερά – τέρατα στην ιστορία της Ανόρθωσης. Ο άνθρωπος που πήρε μία Ανόρθωση στα χειρότερά της το 2004, και την οδήγησε τα επόμενα χρόνια στην κορυφή του Κυπριακού ποδοσφαίρου, με την μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη. Ο λόγος για τον Τιμούρ Κετσπάγια, που σε δηλώσεις του στο Anorthosis24, αναφέρεται για το έπος της Τραπεζούντας. Απολαύστε λοιπόν Τιμούρ…
Πέρασαν εννέα χρόνια από την Τραπεζούντα. Γυρίζοντας το μυαλό πίσω, πως αισθάνεσαι για εκείνο τον άθλο;
Όσα χρόνια ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, θα έλεγα ότι εκείνη η ημέρα ήταν μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, εμπειρία μου. Γιατί δεν ήταν απλά ένα αποτέλεσμα όπου περάσαμε από ένα δύσκολο αντίπαλο. Ήταν κάτι που αφορούσε όλη την Κύπρο. Όλη η Κύπρος ήταν δίπλα μας και όλοι χάρηκαν πάρα πολύ αυτή τη μεγάλη επιτυχία. Εμείς τότε στην ομάδα δεν είχαμε αντιληφθεί πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία. Όσο περνάνε τα χρόνια καταλάβουμε καλύτερα όμως πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν εκείνη η πρόκριση που πετύχαμε μέσα στην Τραπεζούντα.
Όταν έγινε η κλήρωση πίστεψες στην πρόκριση ή πηγαίναμε και ότι προκύψει;
Η μεγάλη προσπάθεια από εμένα ήταν να δουλέψουμε ώστε να μην μετατραπεί ένα ποδοσφαιρικό παιγνίδι σε ένα πολιτικό παιγνίδι. Ήθελα να μπούμε στο γήπεδο, να παίξουμε. Ξέραμε τη σημασία του παιγνιδιού και προσπαθήσαμε να πετύχουμε την πρόκριση χωρίς να κάνουμε ένα δύσκολο παιγνίδι ακόμη δυσκολότερο, μπλέκοντας άλλα πράγματα.
Για εσένα πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προετοιμάσεις τους ποδοσφαιριστές; Ήταν μία ομάδα με αρκετούς Ελλαδίτες και Κύπριους ποδοσφαιριστές και έτσι αναπόφευκτα το παιγνίδι πήρε Εθνικό χαρακτήρα.
Ίσα ίσα. Αυτό θα ήταν καλύτερα θα έλεγα γιατί στα μεγάλα παιγνίδια ένας προπονητής δεν χρειάζεται να υπενθυμίζει συνεχώς στους ποδοσφαιριστές πόσο μεγάλη σημασία έχει το παιγνίδι. Εμείς απλά προσπαθήσαμε να «κρύψουμε» από τους ποδοσφαιριστές το άγχος που υπήρχε, και για την ομάδα και για τους ποδοσφαιριστές, και πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό το είχαμε πετύχει. Σκεφτόμασταν μόνο ποδοσφαιρικά παρόλο που υπήρχαν στο παιγνίδι και άλλα πράγματα. Μπορεί και αυτός να ήταν ο λόγος που ήρθε αυτή η πρόκριση.
Όταν είδες το ΓΣΠ γεμάτο, αισθάνθηκες μία μεγαλύτερη υποχρέωση πως πρέπει να κερδίσουμε;
Αυτό είναι σίγουρο, έπρεπε, έπρεπε να κερδίσουμε. Υπάρχουν κάποιες φορές, λίγες φορές θα έλεγα, ότι η νίκη δεν είναι μόνο η νίκη. Η νίκη είναι κάτι πολύ πολύ περισσότερο από απλώς μία «νίκη» και εμείς είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε ένα τέτοιο παιγνίδι και θα έλεγα ότι πετύχαμε μία νίκη που θα είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, αν όχι η μεγαλύτερη, στην ποδοσφαιρική μας καριέρα.
Στην Τουρκία βρήκατε ένα εχθρικό κλίμα. Αυτό σας φόβισε ή σας πείσμωσε;
Εντάξει, αυτό είναι κάτι που το δραματοποιήσανε περισσότερο από ότι ήταν πραγματικά. Εμείς είχαμε το 3-1 από την Κύπρο, και θέλαμε να το διατηρήσουμε. Παρόλο που μείναμε και με 10 ποδοσφαιριστές, το πετύχαμε. Κάτι που ήταν πολύ πιο σημαντικό από ότι άλλο έγινε στην Τουρκία.
Από το παιγνίδι στην Τουρκία τι σου έμεινε περισσότερο χαραγμένο στο νου;
Το πάθος, η αγωνιστικότητα, όλα αυτά που είχε η ομάδα. Είναι αυτά που θέλεις να βλέπεις από τους ποδοσφαιριστές σου όταν είσαι προπονητής σε μία ομάδα. Και σίγουρα αυτά που ζήσαμε στα αποδυτήρια, αυτά που ζήσαμε λεωφορείο και αυτά που ζήσαμε όταν ήρθαμε πίσω στην Κύπρο. Που ήταν κάτι το απίστευτο, να περιμένουν τόσες χιλιάδες κόσμου στο αεροδρόμιο, να σε αποθεώνει και να ζει αυτή τη μεγάλη χαρά που μπορέσαμε εμείς να του προσφέρουμε.
Την ώρα του ακυρωθέν του τέρματος των Τούρκων, ποια ήταν τα συναισθήματά σας;
Δεν είχαμε και αρκετή ώρα να σκεφτούμε! Μπήκε το τέρμα και μέχρι να καταλάβουμε τι έγινε αμέσως ακυρώθηκε το τέρμα. Πολύ περισσότερο αυτό που σκεφτήκαμε ήταν μπράβο του διαιτητή που με τέτοια κατάσταση στο γήπεδο είχε τόλμη να δώσει το οφσάιντ. Μπράβο του διαιτητή που έκανε τη δουλειά του όπως έπρεπε.
Ποια ήταν τα συστατικά εκείνης της ομάδας και των επιτυχιών που έφερε;
Εκείνη η ομάδα είχε συνέχεια, όπως την πρόκριση στους ομίλους του ChampionsLeague σε μία πάρα πολύ δύσκολη εποχή. Όπως ήταν τότε η διοργάνωση πολύ δύσκολα μπορούσες να περάσεις στους ομίλους και εμείς πετύχαμε αυτό το πράγμα. Τότε ήμασταν ομάδα, και είναι σημαντικό να προσπαθείς να δημιουργήσεις ένα οικογενειακό κλίμα. Και αυτό πραγματικά το είχαμε πετύχει. Είχαμε παίχτες από Κύπρο, Ελλάδα, Γεωργία, και από άλλες χώρες, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πως είχαμε παίχτες με ποδοσφαιρική αξία, με χαρακτήρα και καλά παιδιά. Δεν ήταν τυχαία αυτά που είχαμε πετύχει.
