Ημέρα μνήμης η 20η Ιουλίου για την Κύπρο και όλο τον Ελληνισμό, αφού σήμερα κλείνουν 40 χρόνια από την αιματηρή Τουρκική εισβολή στη βόρεια Κύπρο, που γράφτηκε με τα πιο μελανά γράμματα στις σελίδες της Ευρωπαϊκής ιστορίας, η μακροβιότερη γενοκτονία στην «πολιτισμένη» Ευρώπη που είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Χωρίς την παραμικρή ενόχληση, τουρκικά πολεμικά πλοία αποβιβάζουν στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε Μίλι», δυτικά της Κερύνειας, ενώ τουρκικά αντιτορπιλικά βάλλουν εναντίον στρατιωτικών στόχων.
Ταυτόχρονα, πολεμικά αεροσκάφη κτυπούν το αεροδρόμιο Λευκωσίας, το στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ και άλλες εγκαταστάσεις, ρίπτονται δε αλεξιπτωτιστές στον τουρκικό θύλακο Λευκωσίας-Κερύνειας και σε άλλες στρατηγικές περιοχές. Ενώ συνεχίζεται η απόβαση, πραγματοποιείται μεταφορά αλεξιπτωτιστών στις ακτές της Κερύνειας με ελικόπτερα. Τα συντονισμένα πυρά των πολεμικών πλοίων και οι ακατάπαυστοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μεταβάλλουν την στενή πεδιάδα, μεταξύ Πανάγρων και Κερύνειας, σε κόλαση πυρός.
Σε λιγότερο από ένα μήνα μετά ξεκίνησε η δεύτερη εισβολή, ο Αττίλας ΙΙ. Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το Κυπριακό πρόβλημα και μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν Λευκωσία, Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου.
Οι Τούρκοι πλέον κατακτούν το 37% της Κύπρου. Ο απολογισμός της τραγωδίας αριθμεί πάνω από 4.000 νεκρούς και 1.619 αγνοούμενους, ενώ περίπου 200.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Η Τουρκία μέχρι σήμερα υποστηρίζει ότι δεν επρόκειτο για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση.
Εμείς, απόγονοι των πολεμιστών του 55-59 αλλά και του 74, στεκόμαστε γερά στα πόδια μας, και στέλνουμε το μήνυμα σε όλες τις γωνίες της γης, πως μια μέρα, σύντομα, θα ανοίξουμε τις πύλες της αγαπημένης μας πόλης Αμμοχώστου, και θα κατευθυνθούμε όλοι μαζί κρατώντας τις Ελληνικές σημαίες αλλά και τις σημαίες της Ανόρθωσις, για να βροντοφωνάξουμε πως η Κύπρος, ήταν, είναι, και θα παραμείνει Ελληνική.
Fire Phoenix
