Η απομάκρυνση από τα τρόπαια και οι συνεχείς αποτυχίες των τελευταίων ετών που το μόνο που κατάφεραν ήταν να διογκώσουν το οικονομικό πρόβλημα του σωματείου, έφερε στην επιφάνεια τουλάχιστον δύο απαιτήσεις από μεριάς κόσμου. Το πρώτο «αίτημα» ικανοποιήθηκε την περσινή χρονιά με νεαρούς Κύπριους ποδοσφαιριστές να παίρνουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής, έστω και αν αυτό ήρθε με μαζικό τρόπο σε σημείο που κινδυνέψαμε να τους εκθέσουμε. Αν μη τι άλλο παιδία όπως ο Λοϊζίδης, ο Λαϊφης, ο Οικονόμου, ο Θεοδώρου και ο Μακρής, ίδρωσαν μια φανέλα που γνώριζαν πόσο βαριά είναι και τι παρακαταθήκη κουβαλούν.
Η δεύτερη απαίτηση ήταν η εφαρμογή ενός διαφορετικού μοντέλου προγραμματισμού μιας και μέχρι πρόσφατα, το πήγαινε-έλα ποδοσφαιριστών συντόνιζαν άσχετοι με το αντικείμενο. Ο Φαν Λέουβεν επιλέγηκε ως τεχνικός διευθυντής και αν μη τι άλλο βλέπουμε ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας με τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες να είναι στα χέρια ενός ατόμου, ο οποίος έχει επιδείξει έργο στο πρόσφατο παρελθόν. Κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα αυτής της καινοτομίας, ωστόσο οι πιθανότητες για επίτευξη των στόχων σαφώς και είναι περισσότερες μιας και όλα κινούνται γύρω από ένα πλάνο. Την ίδια στιγμή τα συμβόλαια είναι σαφώς χαμηλότερα από τα εξαψήφια ποσά που τρέχουμε να πληρώνουμε εκ των υστέρων με δικαστικές αποφάσεις της ΟΥΕΦΑ, ενώ η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών είναι στην αρχή και όχι στη δύση της καριέρας τους.
Παρόλα αυτά, οι μουρμούρες οι οποίες έγιναν «μόδα» τα τελευταία χρόνια, δεν λείπουν, με τη διαφορά ότι υπάρχει και η μερίδα του κόσμου που βλέπει το χρέος να πέφτει και την μεταπωλητική αξία του ρόστερ να ανεβαίνει. Σαφέστατα δεν θα μπω στην διαδικασία να συστήσω «υπομονή», αλλά θα καλέσω τον καθένα να θέσει ρεαλιστικούς στόχους για τη φετινή χρονιά, διότι η μανία για διάκριση βραχυπρόθεσμα, έχει πλήξει το σωματείο μακροπρόθεσμα.
