Καμιά φορά, είμαστε υποχρεωμένοι να αναλογιστούμε με τι έχει να τα βάλει η ομάδα μας. Το θέμα, δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικό. Είναι σαφώς πιο σύνθετο.
Αγωνιστικό είναι το εξής απλό θέμα. Παλεύεις εσύ να κάνεις μία ομάδα με πολύ λιγότερα χρήματα από τους ανταγωνιστές σου. Καταφέρνεις να τους πλησιάσεις σε επίπεδο ρόστερ και καλύπτεις τη διαφορά που σίγουρα απομένει μέσα από την πιο ποδοσφαιρική προσέγγιση που κάνεις.
Έρχεται όμως η Παρασκευή και βλέπεις κάτι ορισμούς διαιτητών, που απορείς γιατί δεν τους έβαλαν τον πρόεδρο τους να τους διαιτητεύσει, και εσένα σου ορίζουν τον μεγαλύτερο αντιΑνορθωσιάτη. Φυσικά, η αδυναμία μας στην ΚΟΠ είχε όνομα και όλοι το γνωρίζουμε. Στην συγκεκριμένη καρέκλα τώρα πρέπει να καθίσει κάποιος που «η δύναμη του» να είναι πολύ πιο μεγάλη.
Αν νομίζετε ότι η αγαπημένες ομάδες της ΚΟΠ εκ Λευκωσίας, αλλά και εκ Λεμεσού θα σε αφήσουν να σηκώσεις κεφάλι, λανθάνεσε. Ξέρουν ότι είσαι η μεγαλύτερη απειλή για αυτούς, και στο νέο μας ξεκίνημα θα τους βρούμε ξανά μπροστά μας να παίζουν όπως αυτοί καλύτερα ξέρουν, τα βρώμικα παιχνίδια τους.
Να ταν μόνο αυτά.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν πολλοί δικοί μας οπαδοί, που λένε πως «δεν μπορώ άλλα πρόστιμα και τι κάνουν οι σύνδεσμοι» και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Και οι σύνδεσμοι κάνουν λάθη και σίγουρα πρέπει να λειτουργήσουν καλύτερα. Αλλά νομίζω πως το τάιμινγκ της συγκεκριμένης απαξιωτικής τοποθέτησης για αυτούς, δεν είναι απλά Ανορθωσιάτικο. Αν έχεις ζήσει έστω και μισή φορά ανάλογες συμπεριφορές, δεν σου πάει η ψυχή να μιλήσεις έτσι για ομοϊδεάτες σου. Ανεξάρτητα αν απέχεις σε φιλοσοφία από αυτούς.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο. Είμαστε ανισσόροποι οι περισσότεροι, αλλά δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος για να μην υπάρχει σεβασμός.
Την ώρα που οι αστυνομικοί σε βλέπουν σαν κατσαρίδα, δεν έχει σημασία αν είσαι οργανωμένος, ανοργάνωτος, δημοσιογράφος, εργολάβος ή χτίστης. Εκεί υπερτερεί το ότι είσαι Ανόρθωση και αυτοί που είναι δίπλα σου, είναι αδέρφια σου.
