Του Δημήτρη Σούγλη
Αγαπητοί φίλοι και φίλες. Νοιώθω την ανάγκη να αναφέρω και να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Τόσο εγώ προσωπικά όσο και η οικογένεια μου ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε Ανορθωσιάτες. Αγαπάμε την Ανόρθωση! Το Σωματείο, την ιστορία, τους αγώνες του και την γενέτειρα μας Αμμόχωστο.
Υπηρέτησα το Σωματείο και την ομάδα μας από την τιμητική θέση του εκπροσώπου τύπου για 15 μήνες. Είχα μάλιστα τότε την μοναδική τιμή, ευκαιρία και εμπειρία να είμαι ένα από τα πολλά άτομα που συνέδραμαν στον επιτυχή και ιστορικότατο εορτασμό της συμπλήρωσης 100 χρόνων της Ανορθώσεως Αμμοχώστου.
Το γραφείο και το σπίτι μου είναι γεμάτο από αντικείμενα από τις μέρες εκείνες και όχι μόνο. Τα βλέπω εγώ και τα παιδιά μου και νοιώθουμε υπερήφανοι! Δακρύζω στο άκουσμα της ιδέας που λέγεται Ανόρθωση, χαίρομαι με τις επιτυχίες και την πορεία της και απογοητεύομαι όταν δεν πηγαίνει καλά. Δεν θα ήθελα ΠΟΤΕ το κακό του Σωματείου. Δεν παύω όμως να είμαι και Δημοσιογράφος. Τα τελευταία 25 χρόνια που ασκώ αυτό το επάγγελμα η λειτούργημα, δεν έδωσα ποτέ και σε κανέναν την ευκαιρία να αμφισβητήσει την αντικειμενικότητα μου η να μου αποδώσει κακές προθέσεις.
Το περασμένο άρθρο μου στην ιστοσελίδα δυστυχώς έγινε, άθελα μου, σημείο αντιπαράθεσης. Αν αγαπάμε πραγματικά την Ανόρθωση δεν πρέπει να επιτρέπουμε τέτοιες προεκτάσεις. Λυπάμαι πραγματικά. Λες μια κουβέντα και δίνονται χίλιες δυο ερμηνείες. Καταθέτεις με αγωνία κάποιους προβληματισμούς, και πάλι ο καθένας το ερμηνεύει με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους. Δεν είναι αυτό που θέλουμε.
Δεν παριστάνω τον Μεσσία και ούτε μπορώ εγώ να δώσω λύσεις στα προβλήματα της ομάδας και του Σωματείου μας, που ξέρουμε όλοι ότι είναι πολλά και επίσης ξέρουμε ότι πρέπει να γίνουν πολλά. Όχι όμως να τσακωνόμαστε σαν κοκόρια. Είδα και άκουσα σχόλια μετά την δημοσίευση του περασμένου μου άρθρου που με λύπησαν. Που με στεναχώρησαν. Σχόλια με αφορισμούς και με βρισιές. Όχι. Αυτό είναι λάθος! Δεν εξυπηρετεί κάτι. Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Εθνικού μας ποιητή: “… Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει λευτεριά…”
Προσωπικά δεν μισώ και δεν μίσησα ποτέ μου άνθρωπο. Άλλο η κριτική, άλλο οι προβληματισμοί και άλλο το καυστικό σχόλιο. Επειδή λοιπόν είδα μίσος σε σχόλια και ερμηνείες, σας παρακαλώ να εγκαταλείψετε αυτή την νοοτροπία, γιατί όχι μόνο η ομάδα και το Σωματείο αλλά και το Έθνος μας ολόκληρο, δεινοπάθησε από την έχθρα και το μίσος μεταξύ των υπέροχων Ελλήνων!
Καλή συνέχεια εύχομαι σε όλους, καλή επιτυχία στην ομάδα και στο Σωματείο μας και να θυμάστε πως ΟΛΟΙ κρινόμαστε από τις πράξεις μας και εκ του αποτελέσματος. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, Ο Θεός να μας φωτίζει!
