Η επόμενη μέρα της εντός έδρας ήττας από το Αποελ, βρίσκει ακόμη μια φορά το οικοδόμημα της «Μεγάλης Κυρίας» να καταγράφει άλλη μια χαμένη χρονιά. Την πέμπτη συνεχόμενη! Στόχοι δεν απέμειναν αφού η ομάδα τέθηκε νοκ άουτ από τους 16 στην φάση του κυπέλλου και το Ευρωπαϊκό εισιτήριο δεν αποτελεί στόχος αλλά κεκτημένο. Κεκτημένο μιας ομάδας που πάλεψε πολύ για να καθιερωθεί και να αποκαλείται μεγάλη ομάδα. Σε περίπτωση δε, που από τα 5 «εισιτήρια» δεν καταλήξει ούτε ένα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» τότε θα μιλάμε για μια τραγική ποδοσφαιρική χρονιά.
Τα αίτια είναι πάρα πολλά. Διοικητική ανεπάρκεια, απλήρωτοι ποδοσφαιριστές, αμφισβήτηση από τον κόσμο και μέσα σε όλα αυτά προγραμματισμός που προκαλεί. Ότι είχαμε δηλαδή τις χρυσές περιόδους αρχικά με Κίκη – Μιτόσεβιτς και στην συνέχεια με Παντελή – Τιμούρ, ακριβώς τα αντίθετα.
Για να ακριβολογούμε, ουδέποτε εκ μέρους της Διοίκησης βγήκαν να πουν ποια είναι τα άτομα αυτά που απαρτίζουν και χειρίζονται το πιο σημαντικό πόστο της ομάδας. Ούτε καν ξέρει ο κόσμος με ποια κριτήρια επιλέγηκαν για να επιλέγουν τους ποδοσφαιριστές που έρχονται και τους ποδοσφαιριστές που φεύγουν. Ο κόσμος δικαιούται να ξέρει, γιατί όπως φάνηκε είναι ο μόνος που συνεισφέρει χωρίς να έχει να παίρνει.
Αυτή η επιτροπή προγραμματισμού ήταν η επιτροπή που το καλοκαίρι για χάριν της «οικονομικής περισυλλογής» άφηνε ελεύθερους ποδοσφαιριστές να φεύγουν χωρίς να αποζημιώνεται η ομάδα. Τότε ανακάλυψαν το παραμύθι ότι γλιτώναμε λεφτά από τα χρωστούμενα μηνιάτικά τους. Χρωστούμενα σε Λαμπάν, Ίλλιτς, Σπαντάτσιο και άλλους και από την άλλη μεταγραφική έκπληξη με Γκάλαμαζ και υπέρβαση με Αβραάμ. «Ότι χορέυκω παίζε μου, δηλαδή». Το αποτέλεσμα που μετρούμε τώρα είναι «ποδοσφαιρική περισυλλογή».
Το δε φετινό καλοκαίρι, η οικονομική στενότητα του σωματείου, έφερε στην «Κυρία» 4 ηχηρές μεταγραφές. Γκαρσία, Δημητρίου, Κολαούτι και Μάκο. Ανεξάρτητα με την συνεισφορά τους, εκτόξευσαν το μπάτζετ στα ύψη για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας, όταν η ίδια η επιτροπή προγραμματισμού έλεγε όχι στον Πάμπο Χριστοδούλου που ζητούσε 2,5 εκ ευρώ προϋπολογισμό για να δημιουργήσει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα που θα κτυπούσε πρωτάθλημα και Ευρώπη.
Όσο αφορά την μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου 2014, δεν το συζητούμε καν. Έφυγαν 2 κεντρικοί αμυντικοί χωρίς να έρθει κανένας και η ομάδα από δω και πέρα πρέπει να κάνει αλχημείες στην κατάρτιση της αμυντικής τετράδας.
Για όλα αυτά ελέγχεται η επιτροπή προγραμματισμού η οποία δεν λογοδότησε ποτέ για τις συνεχόμενες αποτυχημένες κινήσεις που κάνει. Λες και είναι στο απυρόβλητο και έχουν το αλάθητο του Πάπα.
Παραθέτουμε και ένα απόσπασμα δηλώσεων του πρώην προπονητή της ομάδας μας Τιμούρ Κετσπάγια όσο αφορά το θέμα αυτό: Δεν μπορεί σε μια σοβαρή ομάδα να κάνουν προγραμματισμό κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν γνώσεις να στελεχώσουν μια ομάδα. Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ, δεν είναι τυχαίο.
Λόγια με μεγάλο νόημα από ένα άνθρωπο που πριν μιλήσει νηστεύει 40 μέρες – όπως λέει και η παροιμία – και ότι λέει όσο και αν πονάει στο άκουσμα τους είναι πικρές αλήθειες, αλήθειες και μόνο αλήθειες.
Εν κατακλείδι λοιπόν, το μοντέλο της αόρατης επιτροπής προγραμματισμού έχει αποτύχει παταγωδώς. Επειδή όμως δύσκολα η διοίκηση θα ρισκάρει την εν λευκώ διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε κάποιον προπονητή, για τους «δικούς της λόγους», επιβεβλημένη είναι η ανάγκη εξεύρεσης ενός τεχνικού διευθυντή. Ενός ανθρώπου με όνομα και έλεγχο στις κινήσεις του ούτως ώστε να έχει και την απόλυτη ευθύνη των πράξεων του.
Ο τεχνικός διευθυντής θα είναι αυτός που θα αποφασίσει για το ποιοί ποδοσφαιριστές μπορούν να βοηθήσουν, θα αναζητά και θα βρίσκει ποδοσφαιρικά ταλέντα και θα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ποδοσφαιριστών, διοίκησης και προπονητή.
Και αν αγχώνει το παράδειγμα του Κικλάντζε στην Ανόρθωση, ελπίδες δίνει το παράδειγμα του Ζόρντι Κρόιφ, που διέπρεψε σε ΑΕΚ και τώρα πάει τρένο με την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η διαφορά είναι ότι τον Ολλανδό τον άφησαν να δουλέψει.
