Σίγουρα δεν περιμένατε εμάς να σας πούμε για το ποιος είναι ο Τιμούρ Κετσπάγια και πόσο πρωτοπόρες είναι οι απόψεις και οι γνώσεις του περί ποδοσφαίρου. Χωρίς πολλή σκέψη και διαδικτυακή αναζήτηση απλά αναφέρουμε μια από τις πολλές ιδέες που κατέθεσε προς την ΚΟΠ, τότε που ήταν ακόμη προπονητής της Ανόρθωσης. Ιδέα που απορρίφθηκε ασυζητητί από τους αυλικούς της ομοσπονδίας, για να έρθουν έτη μετά να μας την παρουσιάσουν ως καινοτομία και να καρπωθούν τα εύσημα. Εύσημα που ποτέ ο Τιμούρ δεν αξίωσε ούτε επιδίωξε κάτι, απλά η μοναδική του έγνοια ήταν η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στην Κύπρο. Στην χώρα που του έδωσε ψωμί και το εισιτήριο για την μετέπειτα σπουδαία καριέρα του.
Η ιδέα λοιπόν ήταν μια εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη έρευνα που κατέθεσε ο Τιμούρ Κετσπάγια για μείωση των ομάδων της πρώτης κατηγορίας. Όμως τα πολλά οικονομικά συμφέροντα από τα τηλεοπτικά δίκτυα, οι πιέσεις από τις μικρομεσαίες ομάδες και άλλοι παράγοντες αντίκρουσαν την πρόταση και την έσυραν στο συρτάρι, για να την ανασύρει φέτος ο πρόεδρος Κουτσοκούμνης και να χειροκροτούν όλοι οι νέο-παράγοντες για την ιδέα του. Αν εισακουόταν τότε ο Κετσπάγια σήμερα δεν θα μιλούσαμε για «Ώρα μηδέν» στο κυπριακό ποδόσφαιρο και ούτε θα συνέβαιναν αυτές οι φαρσοκωμωδίες με τους φακέλους των ύποπτων στοιχηματικά αγώνων και αποτελεσμάτων.
Στα τραγελαφικά του παρασκηνίου τότε, για την συγκεκριμένη πρόταση ήταν με το τέλος εκείνης της αγωνιστικής περιόδου ο τότε πρόεδρος της ΑΠΕΠ Πιτσιλιάς που είχε υποβιβαστεί στην B κατηγορία, να καταθέτει πρόταση για αύξηση, άκουσον – άκουσον των ομάδων από 14 σε 18. Πρόταση που ναι μεν και ορθά απορρίφθηκε από την ΚΟΠ αλλά και μόνο η κατάθεσή της απαγόρευε στην ομοσπονδία βάση καταστατικών κανονισμών να μελετήσει άλλη ή και να επεξεργαστεί άλλη πρόταση για την πάροδο 4 ετών.
Στα του οίκου μας τώρα αυτό που κρατούμε περισσότερο είναι αυτό που είπε στον Δημήτρη Σούγλη στα πλαίσια της εκπομπής του «Απόψε μαζί μας» ότι: «Δεν μπορεί σε μια σοβαρή ομάδα να κάνουν προγραμματισμό κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν γνώσεις να στελεχώσουν μια ομάδα». Αυτό βλέπουμε εδώ και πέντε χρόνια. Αυτό βιώνουμε και από τα λάθη μας δεν μαθαίνουμε παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις των υπεύθυνων – ανεύθυνων διοικούντων.
Κάθε χρονιά αλλάζονται 10-12 ποδοσφαιριστές και το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Άτιτλοι κάθε χρόνο για πέντε συναπτά έτη. Άρα εμείς στην Ανόρθωση δεν κάνουμε μεταγραφές για ενδυνάμωση της ομάδας αλλά για απλά κάνουμε προσθαφαιρέσεις, φορτώνοντας έτσι με χρήμα τους μάνατζερ που γυροφέρνουν πέριξ του «Αντώνης Παπαδόπουλος». Κάθε σαιζόν θα προχωρήσουμε και σε μια αλλαγή προπονητή και όλες αυτές οι ζημιές από τις αποζημιώσεις φορτώνονται στο… βουνάρι του χρέους.
Και όλα αυτά τα έλεγχε ο Τιμούρ Κετσπάγια και ο κάθε ένας στο σωματείο περιοριζόταν στον τομέα ευθύνης του και όλα κυλούσαν ομαλά. Κάτι που βέβαια ενοχλούσε κάποιους και ήρθαν να σώσουν την ομάδα. Για όλα αυτά που συνέβησαν από εκείνη την μέρα μέχρι και σήμερα ποιος θα λογοδοτήσει κύριοι παράγοντες που ενώ είχαμε ένα διαμάντι στις τάξεις της ομάδας που πονούσε και αγαπούσε την Ανόρθωση το αφήσαμε να φύγει; Σκεφτείτε δηλαδή να μην πρόσφερε αυτά που πρόσφερε στην ομάδα, τι θα έκαναν κάποιοι αυτού του ανθρώπου.
Άμοιροι ευθυνών δεν είμαστε ούτε εμείς, οι απλοί οπαδοί της ομάδας. Δεν προστατεύσαμε τότε καθόλου τον προπονητή μας που πρόσφερε τα πάντα στην Ανόρθωση και τον αφήσαμε έρμαιο και εκτεθειμένο προ τετελεσμένων καταστάσεων. Ο γράφων, έστω και εκ των υστέρων ζητά δημόσια συγγνώμη από τον Τιμούρ Κετσπάγια γιατί δεν αντιστάθηκε με σθένος για να αποτρέψει αυτό που φώναζε από τότε ότι θα παθαίναμε.
Στερνή μου γνώση ας σε είχα πρώτα!
