…στήριγμα σε κάθε σου στιγμή!
Αυτό λέει ο γνωστός σε όλους μας ύμνος, το διαχρονικό “έλα έλα έλα ε, είμαστε Πρωταθλητές”, αυτό οφείλουμε να κάνουμε πράξη σε αυτή την κρίσιμη στιγμή! Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε την ομάδα μόνη της, όση πίκρα και αν μας πρόσφερε τον τελευταίο καιρό. Είναι καθήκον και υποχρέωση μας, ως το μοναδικό κύτταρο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ που παραμένει και θα παραμείνει 100% υγιές και αγνό! Να στηρίξουμε τον όποιο νέο προπονητή και τους παίκτες μας, ξεχνόντας προσωρινά τις τεράστιες ευθύνες που φέρουν και αυτοί. Μπορεί να την πλήρωσε ο Λέβι, αλλά η παντελής αδιαφορία και η προκλητικότατη έλλειψη πάθους αρκετών ποδοσφαιριστών είναι εξίσου σημαντικός λόγος της ασταμάτητης κατρακύλας των 6 τελευταίων αγωνιστικών, που μας μετέτρεψε από βέβαιους Πρωταθλητές σε δεύτερους και καταϊδρωμένους. Παρ’ όλα αυτά, ο τεράστιος, ο υπέροχος κόσμος της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, η ασπίδα και το δόρυ της, οφείλει να βάλει το πάθος του για την κατάκτηση του τίτλου πάνω από την απογοήτευση των τελευταίων αποτελεσμάτων ή/και εμφανίσεων. Μπορεί οι ελπίδες να μετουσιωθούν τα όνειρα μας για ένα Πρωτάθλημα μετά από 5 χρόνια να έχουν περιοριστεί αρκετά, αλλά τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα! Η δίψα είναι πολύ μεγάλη και η κατάκτηση αυτού του Πρωταθλήματος περνά ακόμα από τα χέρια μας! Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Το πρώτο βήμα έγινε με την απομάκρυνση του Ρόνι Λέβι. Δεν θέλω να αναλύσω τις προπονητικές του ικανότητες, αλλά με την ψυχολογία της ομάδας σήμερα, το παιχνίδι του ερχόμενου Σαββάτου με την Άεκ θα το είχαμε χάσει “που σιέριν”. Εξακολουθούμε να διαθέτουμε την ποιοτικότερη ομάδα, κάτι που φάνηκε σε ορισμένα διαστήματα του χθεσινού αγώνα. Ο επόμενος προπονητής, όποιος κι αν είναι αυτός, το μόνο που έχει να κάνει είναι να κουμαντάρει καλύτερα και πιο αποδοτικά αυτό το πλούσιο ρόστερ από τον προκάτοχό του, να αξιοποιήσει περισσότερους παίκτες, αφού είναι αρκετοί παίχτες που δεν έχουν δώσει ούτε καν κοντά στα μισά από αυτά που μπορούν να δώσουν, κυρίως λόγω της μη χρησιμοποίησης τους (π.χ. Λαμπάν), να εμφυσήσει στους παίκτες την πίστη ότι μπορούν να κατακτήσουν τον τίτλο και πάνω από όλα να ανορθώσει την κουτσουρεμένη ψυχολογία τους. Το αίσθημα του “λούζερ” δεν ταιριάζει στην Ανόρθωση! Με πίστη και σοβαρότητα, μπορούμε σε δύο βδομάδες να πάμε στο ΓΣΠ για να τους πιάσουμε στην κορυφή, ή έστω στο -1 και να ξαναφέρουμε την υπόθεση τίτλος στα μέτρα μας! Χρειαζόμαστε μία νίκη πάνω στην Άεκ μέσα στο σπίτι μας και η επιτυχία του Αποέλ κόντρα στη φορμαρισμένη Ομόνοια δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρείται δεδομένη.
Ο τεράστιος κόσμος της Ανόρθωσης, ο κόσμος που κατέκλυσε χθες το “Αντώνης Παπαδόπουλος” δίνοντας το βροντερό παρών του, παρά τις συνεχόμενς πίκρες του τελευταίου καιρού. Αυτό έδειξε ότι παρά το ότι το +6 μετατράπηκε σε -3, ο ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΗΣ ακόμα το πίστευε απόλυτα! Αυτός ο κόσμος λοιπόν, πρέπει το Σάββατο να δείξει το δρόμο για την επάνοδο στην κορυφή, να δώσει το σάλπισμα της ανετεπίθεσης! Χάσαμε (ακόμα) μια μάχη, αλλά όχι και τον πόλεμο! Χρειαζόμαστε 6 νίκες (ενδεχομένως να “δικαιούμαστε” και μια απώλεια) και το Πρωτάθλημα θα βαφτεί μπλε. Δύσκολο; Πολύ. Ακατόρθωτο; ΟΧΙ! Εμπρός λοιπόν, ιδού η Ρόδος…
Ή ΤΑΝ, Ή ΕΠΙ ΤΑΣ!
ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
ΠΑΙΞΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΡΩΣΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ!
Ο Γαλαζοαίματος
