Αναμφισβήτητα ο Ρόνι Λεύι φέρει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την σημερινή μας κατάσταση. Δώδεκα χαμένοι βαθμοί σε έξι διαδοχικά παιχνίδια εκ των οποίων κερδήθηκε μόλις ένα – με την ουραγό Αγία Νάπα – και έξοδος από το κύπελλο στο ενδιάμεσο, προφανώς είναι πρώτιστα δικό του φταίξιμο. Απ’ εκεί και πέρα όμως, όλοι έβλεπαν την κατρακύλα, αλλά κανένας δεν τραβούσε χειρόφρενο.
Ευθύνες βαριές υπάρχουν και στους ποδοσφαιριστές που κάνουν τουρισμό από τον Φεβράρη κι έπειτα, ασήκωτες είναι όμως και στους ώμους της διοίκησης. Ως θεατές ταινίας τρόμου, παρακολουθούσαν την εξέλιξη της ταινίας δίχως να παρεμβαίνουν, δίχως να ενεργούν ούτε προληπτικά, ούτε κατασταλτικά για τα όσα συνέβαιναν. Χαμένοι στο παρασκήνιο, χαμένοι και στο προσκήνιο. Απόντες στα αποδυτήρια, απόντες και από τον αγωνιστικό χώρο.
Ευθύνες, για να μη βγάλουμε την ουρά μας έξω, υπάρχουν και σε μας. Δεν ήμασταν όσο αυστηροί έπρεπε, δεν υπήρξαμε όσο αιχμηροί οφείλαμε. Κάναμε υπομονή, επενδύοντας τις ελπίδες μας σε ομόλογα που τελικά… χρεοκόπησαν!
