Στην Παλιά Διαθήκη, στην Έξοδο, ο Θεός καλεί τον Μωϋσή να οδηγήσει τους Εβραίους σκλάβους έξω από την Αίγυπτο. Όταν ο Φαραώ αρνείται να τους αφήσει, ο Μωϋσής στέλνει δέκα τρομακτικές πληγές στη χώρα του.
Μετά τους νόμους του Μέρφυ που… αναλύσαμε πριν μερικές εβδομάδες, ερχόμαστε σήμερα να αναλύσουμε τις δικές μας 10 πληγές, που οδήγησαν την ομάδα στο σημείο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, μετά και την εκπληκτική πορεία του πρώτου μισού του πρωταθλήματος. Έχουμε και λέμε:
1. Στημένα
Από την προετοιμασία ήταν φανερό ότι η ομάδα πονούσε στα στημένα. Όσοι από εσάς παρακολουθήσατε το φιλικό με τη Δυναμό Κιέβου το καλοκαίρι, θα θυμάστε πως ότι κόρνερ εκτελούσε η Ουκρανική ομάδα, κατέληξε ή τέρμα ή μεγάλη ευκαιρία, με την ομάδα μας να αδυνατεί να απομακρύνει τον κίνδυνο. Τότε είπαμε πως είναι περίοδος προετοιμασίας και πως η κατάσταση θα βελτιωθεί. Έλα όμως που ήρθαν τα Ευρωπαϊκά παιγνίδια, και η κατάσταση δεν βελτιωνόταν. Ήρθε ο αποκλεισμός, και η Ανόρθωση επικεντρώθηκε πλέον στο πρωτάθλημα. Η αμυντική γραμμή πράγματι, βελτιώθηκε αρκετά, αλλά το πρόβλημα στα στημένα δεν είχε φύγει. Μέχρι το παιγνίδι με την Ομόνοια για το δεύτερο γύρο, είχαμε την καλύτερη αμυντική γραμμή, όμως αρκετά από τα τέρματα που δεχθήκαμε προήλθαν από στημένες φάσεις. Παράδειγμα, το τέρμα που δεχθήκαμε από τον Ολυμπιακό στο 3-1 του ΓΣΠ, όταν μετά από φάουλ από τα 40 μέτρα, ο Πίερος Σωτηρίου πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά από τον μία κεφαλή κοντύτερό του Βινσέντ Λαμπάν. Η πραγματική τραγωδία από τα στημένα ήρθε στη συνέχεια όμως. Με Σαλαμίνα, Εθνικό, ΑΕΛ, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ δεχθήκαμε τέρματα από εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ, με την κατάσταση να βελτιώνεται μόλις τώρα, με το πρωτάθλημα να οδεύει στο τέλος του.
2. Διαχείριση ρόστερ
Η διαχείριση του ρόστερ στο δεύτερο γύρο από τον Ρόνι Λέβι, ήταν πραγματικά για κλάματα. Με τον Ισραηλίτη να μην αλλάζει την εντεκάδα παρότι η ομάδα δεν κέρδιζε και ούτε έπειθε, ήταν λογικό ότι παραγκωνισμένοι ποδοσφαιριστές δεν θα έδιναν βοήθειες όταν η ομάδα τους είχε ανάγκη. Και πώς να το κάνουν, όταν για παράδειγμα ο Λαμπάν έμενε καθηλωμένος στον πάγκο, ένας ποδοσφαιριστές που μπορούσε να αλλάξει πολλά στο παιγνίδι της ομάδας, και είδε χορτάρι μετά από αρκετό καιρό στο… 93’ στο παιγνίδι με την ΑΕΛ στο Τσίρειο. Και εδώ μας φέρνει στον αριθμό 3 της λίστας.
3. Κούραση
Με τον Λέβι να μην προχωράει σε αλλαγές, ήταν επόμενο ότι αρκετοί ποδοσφαιριστές θα τα «έφτυναν» στον αγωνιστικό χώρο, στο πιο κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος. Ο Σπαντάτσιο για παράδειγμα, περπατάει μετά το 60’, το ίδιο και ο Σκοπελίτης. Ακόμη και σε νικηφόρα παιγνίδια, έμεναν στο γήπεδο οι ίδιοι και οι ίδιοι με αποτέλεσμα οι μεν που αγωνίζονταν συνέχεια, να μην έχουν δυνάμεις πλέον, οι άλλοι που δεν αγωνίζονταν, να μην έχουν ρυθμό.
4. Αστοχία
Μέχρι το παιγνίδι με την Ομόνοια στο ΓΣΠ, η καλή άμυνα κρατούσε το μηδέν παθητικό και οι επιθετικοί με την ποιότητά τους έκαναν το αυτονόητο, δηλαδή να βάζουν τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Στον πρώτο γύρο, η ομάδα δημιουργούσε λιγότερες ευκαιρίες στα παιγνίδια της από ότι στο δεύτερο γύρο, είχε όμως μεγαλύτερη ευστοχία στο αντίπαλο τέρμα. Από το παιγνίδι με την Πάφο και μετά όμως για το δεύτερο γύρο, η ομάδα δημιουργούσε δεκάδες τελικές σε κάθε παιγνίδι, η μπάλα όμως σπανίως έμπαινε στα δίχτυα. Και όταν έμπαινε, πχ με Πάφο, Παραλίμνι, Αγία Νάπα, Εθνικό, Σαλαμίνα, αυτό γινόταν μετά που χάναμε απίστευτες ευκαιρίες, από τις λεγόμενες «άχαστες». Τώρα όμως η μπάλα ούτε με αίτηση δεν μπαίνει στα αντίπαλα δίχτυα, ακόμη και με εκτελέσεις πέναλτι! Μοιραία έχουμε τέσσερα παιγνίδια να σκοράρουμε και μοιραία το πρωτάθλημα πηγαίνει στο ΑΠΟΕΛ όπως δείχνουν τα πράγματα.
5. Ψυχολογία
Όλα αυτά που προαναφέραμε, είχαν ως αποτέλεσμα η ψυχολογία στις τάξεις της ομάδας, να καταρρακωθεί. Είναι πλέον φανερό στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών ότι τους λείπει το κάτι παραπάνω. Υπάρχει ατολμία στις κινήσεις τους και οι ίδιοι δεν εμπιστεύονται πλέον τους εαυτούς τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Κάνουν λάθη σε απλές φάσεις που λες «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό», ενώ δεν έχουν καθαρό μυαλό μπροστά από το αντίπαλο τέρμα, αλλά ούτε ψυχραιμία όταν ο αντίπαλος επιτίθεται και γίνεται το εύκολο λάθος.
6. Τραυματισμοί
Η ομάδα μας έχασε αρκετούς ποδοσφαιριστές λόγω τραυματισμών, κάτι που είχε αντίκτυπο στον αγωνιστικό χώρο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το πρόβλημα υγείας του Μποαβεντούρα, που έφερε το τέλος στην καριέρα του Βραζιλιάνου άσου. Ακόμη και ο αντικαταστάτης του, Βαλεντίνος Σιέλης, ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τραυματισμούς, και αυτή τι στιγμή βρίσκεται σε περίοδο αποθεραπείας από τον τραυματισμό που είχε στο παιγνίδι της 22ης αγωνιστικής με την Αγία Νάπα. Ιτζάγκι, Ρέζεκ, Κάλβο, Ζόρζε, Λαμπάν, Αλέξα είναι μεταξύ των πολλών που ταλαιπωρήθηκαν με τραυματισμούς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ο Ρόνι Λέβι και μετέπειτα ο Πάμπος Χριστοδούλου, να ανακατεύουν την τράπουλα από παιγνίδι σε παιγνίδι.
7. Διαιτησία
Μιλήσαμε για τα αγωνιστικά, τώρα θα πούμε για τα εξωαγωνιστικά. Από την αρχή της χρονιάς, η ομάδα μας δεν αντιμετωπίζεται στα ίσα από τους διαιτητές. Δεν γίνεται η Ανόρθωση να έχει μέχρι τώρα 7(!) κόκκινες και καμιά εκατοστή κίτρινες κάρτες. Μία ομάδα που επί το πλείστον στα παιγνίδια της είχε επιθετική φιλοσοφία και ανάγκαζε τον αντίπαλο να την τρέχει από πίσω. Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Πόσα πέναλτι δεν δόθηκαν στην ομάδα μας; Μόνο στα τελευταία δύο παιγνίδια μας, με ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια, δεν μας δόθηκαν δύο καθαρά πέναλτι που θα μπορούσαν να αλλάξουν δραματικά το βαθμολογικό πίνακα. Δεν θα πάμε πιο πίσω, όπου θα δούμε πάρα πολλές περιπτώσεις. Όσο για τις κίτρινες κάρτες, ας δουν κάποιοι τη διαφορά στον αριθμό μεταξύ εμάς και του ΑΠΟΕΛ… Και ας μας πουν κάποιοι πόσα τέρματα δεχθήκαμε ενώ δεν έπρεπε να μετρήσουν. Τα δύο με Σαλαμίνα (πρώτη ήττα), το δεύτερο με τον Εθνικό, τα ανύπαρκτα φάουλ σε Εθνικό και ΑΕΛ από όπου προήλθαν άλλα τέρματά τους… Η λίστα δεν τελειώνει…
8. Τιμωρίες
Κάτι που μας φέρνει στον αριθμό οκτώ. Οι τόσες κίτρινες κάρτες που δέχθηκε η ομάδα μας, είχαν ως αποτέλεσμα να στερείται συνεχώς βασικούς ποδοσφαιριστές της, που σε συνάρτηση με τους τραυματισμούς, δυσχέραιναν ακόμη περισσότερο το έργο Ρόνι Λέβι και Πάμπου Χριστοδούλου. Θυμίζουμε το 4-3 με τον Ολυμπιακό, όπου είχαμε 7(!) απουσίες λόγω καρτών, όταν μία εβδομάδα νωρίτερα ο κύριος Αναστασίου κιτρίνιζε με το που έβλεπε τους ποδοσφαιριστές μας στο νικηφόρο 3-1 του ΓΣΠ με την Ομόνοια.
9. Ανυπαρξία στο παρασκήνιο
Όλα αυτά συνέβαιναν γιατί η ομάδα μας είναι κοινώς παραδεκτό πως είναι ανύπαρκτη στο παρασκήνιο. Όταν οι αντίπαλοι αλώνιζαν, εμείς μέναμε με την πολιτική του καλό παιδιού. Όταν οι άλλοι σε συνεργασία με Αστυνομία και Αποελοκρατούμενο ΓΣΠ μας έδιναν 1200 εισιτήρια, εμείς μέναμε στα λόγια. Δυστυχώς η διοίκηση Κάκου απέτυχε στο παρασκήνιο και πολλά πρέπει να γίνουν αν θέλουμε του χρόνου πρωτάθλημα επί ίσοις όροις. Ούτε καν ξένους διαιτητές δεν τολμήσαμε να ζητήσουμε για τα παιγνίδια τουλάχιστον των πλέιοφ, και βλέπουμε τώρα τα αίσχιστα που γίνονται εις βάρος μας.
10. Έδρα
Τέλος, ο παράγοντας έδρα έπαιξε το δικό του σημαντικό ρόλο για την πορεία της ομάδας μέχρι σήμερα. Μέχρι το παιγνίδι με τη Σαλαμίνα, η ομάδα μας μετρούσε μόνο νίκες στα εκτός έδρας παιγνίδια, έχοντας χάσει βαθμούς μόνο στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Ήταν τα παιγνίδια με Ένωση, ΑΕΛ και Απόλλωνα. Μετά που άρχισαν να έρχονται και οι αποτυχίες στα εκτός έδρας παιγνίδια, συνεχίσαμε να μην εκμεταλλευόμαστε την έδρα μας. Στο παιγνίδι της 24ης αγωνιστικής με ΑΕΚ, χαρίσαμε δύο βαθμούς στην ομάδα της Λάρνακας. Στο παιγνίδι της 26ης αγωνιστικής με ΑΠΟΕΛ, που με νίκη επανερχόμασταν στην κορυφή, καταφέραμε να κάνουμε μία από τις χειρότερες μας εμφανίσεις και να δεχθούμε την ήττα. Ήρθε και η συντριβή από την ΑΕΚ (όπως και να ήρθε) στην πρώτη αγωνιστική των πλέιοφ, καθώς και η χθεσινή ισοπαλία με την Ομόνοια. Δηλαδή στα ντέρμπι, καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη μόλις μία φορά, με την Ομόνοια στην 6η αγωνιστική του πρωταθλήματος.
