Κακά τα ψέματα, όταν μια ομάδα δεν παίρνει τα αποτελέσματα, αυτός που τ’ ακούει είναι ο προπονητής. Δίκαια ή άδικα, ο κλοιός γύρω από το Ρόνι Λεύι σφίγγει, αφού καλείται να βρει τις λύσεις και να βάλει φρένο στον κατήφορο της ομάδας, η οποία μετρά τρεις ήττες, μια ισοπαλία και μόλις μια νίκη στα τελευταία πέντε παιχνίδια.
Είναι αλήθεια ότι τα αποτελέσματα δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα στο γήπεδο. Με εξαίρεση ίσως τον αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα, στα υπόλοιπα παιχνίδια η ομάδα κυκλοφόρησε την μπάλα, είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων και έφτιαξε πάμπολλες ευκαιρίες, αρκετές εκ των οποίων κλασσικές. Πλην όμως, τις σπατάλησε. Και σαν να μην φτάνει αυτό, πίσω στην άμυνα έχει καταντήσει σουρωτήρι, με ότι κατευθύνεται προς την εστία να… γράφει.
Μπορεί ο Ρόνι Λεύι να ελέγχεται για κάποιες επιλογές εντεκάδας ή αλλαγές, η πραγματικότητα είναι όμως ότι σε κάθε ματς προσπαθεί να αλλάξει πράγματα. Αφήνει παίχτες με αγωνιστικά λεπτά στην καμπούρα εκτός, τους αλλάζει θέσεις, φρεσκάρει την ομάδα, προσθέτει εμπειρία, το αποτέλεσμα όμως το ίδιο. Χαρακτηριστική έλλειψη σοβαρότητας, επιπολαιότητα και λάθη.
Αν υπάρχει κάτι ενθαρρυντικό στην όλη ιστορία, είναι το παρελθόν. Από τη μια, είδαμε σε μια πορεία είκοσι αγωνιστικών, πως οι δυνατότητες υπάρχουν. Από την άλλη, ξέρουμε πως όταν η ομάδα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο αντιδρά. Ακόμα και μετά τη συντριβή από την Ντίλα Γκόρι, βρήκαμε τους τρόπους να σταθούμε στα πόδια μας και να κάνουμε μια εκπληκτική πτήση στο πρωτάθλημα. Καιρός να απογειωθούμε και πάλι.
Το αίσθημα αυτοσυντήρησης είναι αποδεδειγμένα ισχυρό, ο κόσμος αποφασισμένος συμπαραστάτης και ο Ισραηλινός τεχνικός ικανός να βρει τις λύσεις που θα ξεμπλοκάρουν την ομάδα, προτού μας τελειώσει ο χρόνος. Το παιχνίδι του Σαββάτου, πρέπει να πάρει χαρακτήρα τελικού!
