Χαιρετίζω φιλούθκια μου Ανορθωσιάτικα.
Την Κυριακή τη νύχτα είχε πάρα πολλά μεγάλη πλάκα.
Γιατί;
Επειδή ο Απόλλωνας ήρτε μαζί μας 0-0. Τζιαι χάχανα οι ΑΠΟΕΛίστες (hello ακροπορδαλά).
Τζιαι να δηλώνουν σίουροι πως ξεκινά η αντεπίθεση (hello chipmunk).
Ρε, ξυπνάτε. Η ομάδα σας φέτος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Έτσι απλά, όμορφα και ωραία.
Με τα έτσι και τα θέλω σας, εν μπορείτε. Εν σαν να είσαστε ένα κακομαθημένο 3χρονο μωρό που λαλεί “θέλω, θέλω, θέλω” ούλλη την ώρα.
Χωνέψετε το. Να σας φέρουμε καμιά αφρόζα γιατί ξέρουμε έκατσε σας βαρύ.
Το καλύτερο παράδειγμα της υπεροψίας σας, το είδαμε στο 1-0 με την ΑΕΛ.
Ιδού τι εγράψετε:
“Τέλος! 1-0 ο Αντόρνο”. Το άλλο με τον Πόμπο ξέρετε το;
Αλλά η πλάκα η μεγαλύτερη ήταν στο 1-3. Αμέσως κότσινη κάρτα στον αντίπαλο σας!
Τζιαι επειδή εν τα εκαταφέρετε να μειώσετε, έξι (!) λεπτά καθυστερήσεις! Έτσι, για να νομίζετε σε περίπτωση που θα εβάλλετε γκολ πως το εκάμετε επειδή είσασε εσείς τζιαι η Μπάρτσα! Κανένας άλλος.
Λυπούμαι, αλλά, είσαστε για λύπηση!
Κατά τα άλλα εμείς είμαστε στους «8». Καταβάλαμε πολλή προσπάθεια, αλλά δεν μείναμε στα λόγια. Προχωρούμε.
Η ομάδα φέτος μιλά στο γήπεδο. Το κάναμε τζιαι με τον Απόλλωνα. Με 10 παίκτες για 45 λεπτά, είχαμ μονόλογο. Έτσι μάππα μακάρι να επαίζαμε κάθε φορά. Για μας το χειρότερο σενάριο ήταν να παραμείνει η διαφορά στο +6. Έτσι έγινε.
Πάμε τωρά με την Ομόνοια στο ΓΣΠ. Δύσκολο ματς, προερχόμαστε από τα 120 λεπτά με την Αλκή, αλλά η κλάψα εν για τους ΑΠΟΕΛίστες, όι για μας. Θα παλέψουμε να φύουμε από τη Λευκωσία με βαθμό ή βαθμούς.
See you till then.
Μέχρι τότε, ΑΝΟ ΤΖΙ ΑΣ ΜΕΝ ΜΕ ΒΡΟΥΝ ΠΟΤΕ
Ο ναυαγός.
