Η δεύτερη φετινή μας εξόρμηση στο Παραλίμνι, θα είναι ένα από τα παιχνίδια που θα βλέπουμε σε βίντεο στο τέλος του πρωταθλήματος και θα λέμε ότι “εδώ η ομάδα έδωσε διαπιστευτήρια τίτλου”. Αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ με το “καλησπέρα”, αν και είχε να αντιμετωπίσει ένα βαρύ αγωνιστικό χώρο, αν και στο πρώτο ημίχρονο είναι ζήτημα να παίχτηκαν 15 λεπτά καθαρού αγωνιστικού χρόνου, η ομάδα μας είχε την επιμονή και υπομονή να πάρει το σπουδαίο διπλό. Αγωνιστική ανάλυση έχει γίνει και με το παραπάνω, οπόταν το παρόν άρθρο επικεντρώνεται στα οφέλη που απορρέουν από την χθεσινοβραδινή επικράτηση.
Ο κόσμος επικρότησε τις προσπάθειες της ομάδας για 90 και πλέον λεπτά και σε κανένα διάστημα του αγώνα δεν υπήρχε μουρμούρα που θα πρόσθετε άγχος στους παίκτες. Η αναφώνηση του “χώμα που περπάτησα” μετά το πέρας του αγώνα ήταν το λιγότερο συγκινητική με τα decibel να φτάνουν σε ψηλά επίπεδα. Αν και το άγχος αυξανόταν με την πάροδο του χρόνου, αυτή η σιγουριά που εμπνέει η φετινή Ανόρθωση ότι κάπως θα βρεθεί ο τρόπος να λυθεί ο γόρδιος δεσμός, επιβεβαιώθηκε και πάλι. Και πώς να μην υπάρχει μια τέτοια σιγουριά όταν η γραμμή πυρός της ομάδας απαρτίζεται από ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, ικανούς να ματώσουν τα αντίπαλα δίκτυα ποικιλοτρόπως;
Δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός ότι η ομάδα παρατάχθηκε χωρίς τους Βαλβέρδε, Ινζάγκι και Ζόρζε, παίκτες οι οποίοι υπό κανονικές συνθήκες έχουν εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα. Η φετινή Ανόρθωση μπορεί να μην έχει ποσοτικά το απαιτούμενο βάθος στις δύο γραμμές πλην της επίθεσης, εντούτοις ο προπονητής έχει καταφέρει να πάρει το μέγιστο από πολυσύνθετους παίκτες όπως οι Κόλιν, Αλέξα και Σπαντάτσιο.
