Η ατμόσφαιρα πριν το παιχνίδι θύμιζε τελικό. Η πώρωση και η συσπείρωση του κόσμου, η δίψα για την νίκη και σαφώς η πίστη στην ομάδα. Το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο για να έρθουν όλα τα άλλα. Πάλι όμως η πίστη δεν είναι αρκετή καθώς αυτή πρέπει να μετατραπεί σε αυτό που λέμε, ΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ. Η ομάδα προχτές έπαιξε μπάλα. Ικανοποίησε με την απόδοσή της, πήρε επαγγελματικά την νίκη αλλά το κυριότερο είναι πως οι 9 περίπου χιλιάδες ‘σχιζοφρενείς’ έμειναν ικανοποιημένοι. Φώναξαν, τραγούδησαν και θυμίσαμε έστω και για λίγο τι σημαίνει ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ. Γιατί λέω λίγο; Διότι περιμένω κι ‘άλλα μα και άλλους. Πιο πολλούς, πιο τρελούς, πιο πωρωμένους.
Ήταν όλα ιδανικά λοιπόν: καλή απόδοση, νίκη, κόσμος. Μα το παράπονο μου θα το κάμω. Θα το κάμω επειδή βλέπω ότι αυτή ομάδα έχει κότσια, έχει μέλλον και είναι κρίμα να μην την στελεχώσουμε ακόμα λίγο. Εκείνες οι τελευταίες πινελιές που θα μας δώσουν το ιδανικό βάθος για το μαραθώνιο. Δυο παίκτες κατ’ εμένα, αμφότεροι στην γραμμή κρούσης. Ένας για φτερά και ένας φορ. Δεν φοβάμαι όμως διότι τόσο ο Πάους όσο και ο Φάλξ θεωρώ πως ξέρουν. Ξέρουν και για αυτό πλέον οι αντίπαλοι θα χάνουν από την Ριζοελιά…
Ακούγομαι αισιόδοξος και μπορεί κάποιος εύλογα να πει, κάτσε αγόρι μου, αρχή είναι ακόμα. Μην μιλάς για τίτλους και ξέρω ‘γω. Μα τι να κάμω βρε μάστορα, ΑΝΟΡΘΩΣΗ είμαι! Αφού έχουμε τρέλα, αρρώστια, παράνοια και όλα τα συναφή που τραγουδάει το πέταλο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω παρέδωσε μαθήματα τις προάλλες. Τι λαός Θεέ μου!!! Όπως και να έχει για να επιστρέψω στην ‘αισιοδοξία’ μου, πιστεύω ότι θα κάνουμε καλό πρωτάθλημα και θα αποφευχθούν λάθη άλλων περιόδων. Είτε για αυτά φταίνε οι παίχτες, οι προπονητές, διαιτητές ή παρασκήνια. Η δυνατή ομάδα με συνοδοιπόρο τον κόσμο, περνά και καίει τα πάντα στο διάβα της, σαν μια λάβα, σαν ένα ηφαίστειο που ξυπνά. Αυτό μου άρεσε, σαν ηφαίστειο που ξυπνά όπως λέει και η γνωστή αοιδός, έτσι μοιάζαμε προχτές. Πίστη, συγκέντρωση, επιμονή και κυρίως στήριξη στις κακές μέρες. Διότι θα έρθουνε και πρέπει εμείς πρώτα να τις διαχειριστούμε όπως πρέπει και ξέρουμε!
Τώρα, συνοπτικά και με τη δόση του προπονητή (κατέχω πτυχία μανατζερ γατάκια, όχι εσείς ρε Λεμεσιανοί, εκανόνισεν σας ο Πάους εσάς), θα αναλύσουμε λίγο την απόδοση της ομάδας. Δυο μέρες μετά το ματς και αφού ηρεμήσαμε μπορούμε να δούμε κάποια πραγματάκια καλύτερα. Ο πορτιέρο μας δήλωσε παρών όποτε χρειάστηκε, ήλεγξε την περιοχή του και καθοδηγούσε την άμυνά του όπως έπρεπε. Δεν βιαζόταν και προτιμούσε να ξεκινάμε τις προσπάθειές μας με την μπάλα κάτω, οργανωμένα. Αυτό το ξέραμε από πέρσι φυσικά αλλά με τον άρχοντα Καμίνσκι. Ελπίζω να γεμίσει τα γάντια του Βέλγου και πιστεύω ότι ήδη δείχνει δείγματα γραφής. Η αμυντική μας γραμμή στο σύνολό της λειτούργησε αρκετά καλά, έβγαζε σχετικά εύκολα την πίεση που δημιουργήθηκε για ένα 15λεπτο στο Β’μέρος. Άψογοι στα αμυντικά καθήκοντά τους και οι τέσσερις αλλά και επιθετικά. Πολυτέλεια για την Κύπρο ο Λαϊφαρος και είμαι σίγουρος ότι θα τον απολαύσουμε ως αντίπαλο στο ΤσουΛου λίαν συντόμως (φατσούα με γλωσσούδα έξω). Μούρα και Νούχου κάλυψαν τις πλευρές τους, ανέβαιναν κιόλας και περιμένω να μπούνε ακόμα περισσότερο στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας. Ο αρχηγός-αρκούδας δείχνει ανανεωμένος και ίσως να οφείλεται ότι δίπλα του έχει τον Λαΐφη αλλά και πάλι ήταν σωστός στις τοποθετήσεις του, έβγαλε σχεδόν το ματς χωρίς λάθος και έκανε και το γκολάκι του. Ωραίος.
Το κέντρο μας τώρα, μετά από χρόνια ήταν ορθολογικό, με παίκτες στη θέση τους που την ξέρουν και καλά. Κανονικό εξάρι και βαρόμετρο για την οργάνωση της αμυντικής μας συμπεριφοράς ο Βίκτορ, με εντυπωσιάζει με την απλότητα και την ηρεμία στο παιχνίδι του. Πάντα τέτοια μεγάλε! Ο Άμπου, μυαλωμένος όσο ποτέ, έκοβε, προωθούσε την μπάλα και έφαγε το ξύλο του! Κιπ δε γκουντ γουορκ μαν. Ο Μαρτίνεζ; Κάποια σαΐνια μας τον έβγαλαν άχρηστο, ανέτοιμο και ό,τι άλλο σκέφτηκαν. Ένα θα σας πω εσάς που νομίζετε πως είστε αθλητικογράφοι. Κάτσετε και απολαύστε τον. Για την επιθετική τριάδα σαφώς και το ‘Θωρηκτό Ντίνο’ λαμβάνει την μερίδα του λέοντος. Πολλά καντάρια μπάλας, μακάρι να’ναι σιδερένιος και θα δούμε ωραία πράγματα, διότι θα φάει ξύλο αρκετό. Οι Αντρέηδες μας τώρα, είχαν καλή παρουσία και μπορούσαν αμφότεροι να είχαν σκοράρει. Περιμένω πολλά περισσότερα και από τους δυο για να είμαι ειλικρινής. Τέλος ο Πάους, με τις αλλαγές του θεωρώ πως ισορρόπησε το παιχνίδι εκεί όπου βγήκε η κούραση και χάσαμε το κέντρο έστω και για λίγα λεπτά. Συνοψίζοντας, θετικό πρόσημο και προβιβάσιμος βαθμός για όλους. Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και θα έχουμε γούστα.
Θα κλείσω με δυο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά την κάρτα οπαδού και το φιλαράκι μου τον υπουργό. Μετά τον σάλο με τα αγόρια στον Αστυνομικό Σταθμό στην Πόλη, είδαμε προχτές τα ρομποτ να στέκονται μακριά από τις εισόδους και να μην φοράνε κουκούλες. Κάνω τώρα συνειρμό και λέω ο αφελής, καλά δεν μπορούσε αυτό να γίνεται πάντα; Να στέκονται μακριά, να μην μιλάνε και να μην προκαλούν; Με τόση ζέστη την Κυριακή και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά να μπει στο γήπεδο, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΑΡΙΑ! Είμαι σίγουρος ότι εκεί στο Συναγερμό στεναχωρήθηκαν που δεν υπήρξαν επεισόδια…ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΟΠΑΔΟΥ. Τέλος, θα αναφερθώ και στον Τράττο και επειδή μου αρέσει να είμαι ίσιος και ντόπρος θα πω πως μακάρι να έχουμε τέτοιες και καλύτερες διαιτησίες στο μέλλον. Όχι πως έκανε κάτι το σπουδαίο αλλά απλά δεν έκανε από τα άλλα τα γνωστά. Έτσι παλεύεται η βία κύριοι βολευτές, ως επίσης και με δηλώσεις παραγόντων σωστές και αντικειμενικές. Επί τω προκειμένω, μπράβο Χρι-Χρι, σ’ωραίος.
ΥΓ. Μακριά από το ποτό και την οδήγηση, φοράτε ζώνες και κράνη. Σώζουν ζωές.
ΚΑΡΠΑΣΙΑ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Φοράω τη φανέλα σου…….
