Τα τελευταία 24 χρόνια οι φορές που η Ανόρθωσις δεν βγήκε στην Ευρώπη είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Από την περίοδο 1990-91 οπότε και εξασφάλισε το πρώτο της ευρωπαϊκό εισιτήριο μετά από οκτώ χρόνια -με τελευταία αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου – μέχρι και την περίοδο που έρχεται η Ανόρθωσις δεν εξασφάλισε ευρωπαϊκό εισιτήριο τέσσερις φορές.
Το anorthosis24.net θα επιχειρήσει να κάνει μια αναδρομή στα καλοκαίρια που μείναμε δίχως Ευρώπη και τι επακολούθησε. Στην Ανόρθωση η αποτυχία εξασφάλισης ευρωπαϊκού εισιτηρίου σηματοδοτεί αλλαγές. Χαρακτηριστικό ότι τις τέσσερις φορές που η Ανόρθωσις δεν βγήκε στην Ευρώπη οι επόμενες τρεις χρονιές τελείωσαν με τίτλο.
Καλοκαίρι 1993
Το επιτυχημένο πέρασμα του Ιορτανέσκου (1990-92), είχε ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά με την Ανόρθωση να κατεβαίνει ως ένα από τα φαβορί στο πρωτάθλημα του 1992-93. Η επιλογή Κουτσάεφ αποδείχθηκε λανθασμένη και έτσι όλη η χρονιά πήγε ανάποδα. Η ομάδα τερμάτισε στην πέμπτη θέση και στο κύπελλο αποκλείστηκε στην προημιτελική φάση.
Ως εκ τούτου οι διακοπές είχαν ξεκινήσει από τον Μάρτιο, γεγονός που ο τότε πρόεδρος Κίκης Κωνσταντίνου δεν άφησε αναξιοποίητο. Προσέλαβε από νωρίς στη θέση του προπονητή τον Ανδρέα Μουσκάλλη, ο οποίος όχι μόνο πραγματοποιούσε εκπληκτική χρονιά με τον τότε νεοφώτιστο Εθνικό Άχνας αλλά τρία χρόνια νωρίτερα είχε στεφθεί κυπελλούχος με την Νέα Σαλαμίνα. Με αστραπιαίες κινήσεις, εν μια νυκτί, κατάφερε και πήρε μέσα από τα χέρια της Ομόνοιας, τους Σίνισα Γκόγκιτς και Τόζα Σάπουριτς ποδοσφαιριστές τότε του ΑΠΟΕΛ, πλαισιώνοντας έτσι τον Τιμούρ Κετσπάγια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το ξεκίνημα της χρονιάς 1993-94 ονειρεμένο, η Ανόρθωσις οδηγούσε την κούρσα του πρωταθλήματος και μέχρι τα Χριστούγεννα είχε ξεφύγει 8 βαθμούς από τον Απόλλωνα. Στη συνέχεια, γνωστοί και άγνωστοι παράγοντες, έκαναν την εμφάνιση τους. Το τέλος της χρονιάς μας βρήκε στη δεύτερη θέση και φιναλίστ κυπέλλου.
Καλοκαίρι 2001
Χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να καταφέρει η Ανόρθωσις να μείνει εκ νέου εκτός Ευρώπης. Στο διάστημα αυτό η ομάδα έκτισε τη δική της παντοκρατορία, κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και έφτασε τρεις φορές μια ανάσα από τους ομίλους τους Τσιάμπιονς Ληγκ. Το σερί κατακτήσεων πρωταθλημάτων έλαβε τέλος την χρονιά 2000-01 με την Ανόρθωση όχι μόνο να παραδίδει τα σκήπτρα αλλά να τερματίζει στην τέταρτη θέση. Το καλοκαίρι όπως αναμενόταν ήταν ιδιαίτερα καυτό, καθώς ο Κίκης Κωνσταντίνου είχε αποφασίσει την αναδόμηση της Ανόρθωσης για ποικίλους λόγους.
Ο προπονητής των επιτυχιών Ντούσαν Μιτόσεβιτς, δίνει τη θέση του στον Γιάννους Βούιτσικ. Η σέρβικη σχολή για την επιλογή των ξένων ποδοσφαιριστών αποτελεί παρελθόν και γίνεται στροφή στην Πολωνική με ξένους τους Κόβαλτσικ, Μάγιακ, Μίχαλσκι και για μια βδομάδα τον Γερμανό Τόνυ Χέι. Ούτε λίγο ούτε πολύ η Ανόρθωσις πραγματοποιεί 17 μεταγραφές, με τα ονόματα του Νίκου Νικολάου, Χρήστου Βελή και Πανίκκου Ξιούρουππα να ξεχωρίζουν.
Το ξεκίνημα για άλλη μια φορά εντυπωσιακό, η νίκη τη δεύτερη αγωνιστική επί του ΑΠΟΕΛ εκλαμβάνεται ως διαπιστευτήριο για μια επιτυχημένη χρονιά. Το ντεφορμάρισμα έρχεται στο δεύτερο μισό του πρώτου γύρου και οι σερί ήττες από Ομόνοια και Ολυμπιακό Λευκωσίας ήταν το κύκνειο άσμα του Πολωνού τεχνικού Γιάννους Βούιτσικ. Στη θέση του προσλαμβάνεται ο Γιάννης Μαντζουράκης, όχι για πολύ όμως καθώς 1 μήνα αργότερα θα φύγει κατόπιν διαφωνιών επί οικονομικών θεμάτων με τη διοίκηση. Ο Νικολάι Κοστώφ προάγεται από προπονητής ακαδημιών σε πρώτος προπονητής και δεν τα πάει άσχημα.
Η Ανόρθωση παίζει καλό ποδόσφαιρο, κατακτά το κύπελλο και χάνει το πρωτάθλημα στον πόντο από τον ΑΠΟΕΛ.
Καλοκαίρι 2004
Το καλοκαίρι ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Λίγους μήνες νωρίτερα οι ποδοσφαιριστές κατήλθαν σε απεργία λόγω του ότι ξέχασαν πότε ήταν η τελευταία φορά που πληρώθηκαν. Η διοίκηση Κυριάκου Θεοχάρους οδηγείται σε παραίτηση. Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Ανδρέας Παντελή και στη θέση του προπονητή παραμένει ο Τιμούρ Κετσπάγια.
Η ομάδα χτίζεται από την αρχή, με ρόστερ μικρό και ευέλικτο λόγω των οικονομικών δυσκολιών. Στο σύνολο πραγματοποιούνται 12 μεταγραφές, έρχονται ποδοσφαιριστές που έμελλε να γράψουν ιστορία με τα χρώματα της Ανόρθωσης όπως οι Κατσαβάκης και Φρούσος και ποδοσφαιριστές αναζητούσαν μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα τους όπως οι Κινκλάτζε και Βόουτερ.
Τα φιλικά του καλοκαιριού κόντρα στους μεγάλους του Ελληνικού ποδοσφαίρου είχαν στείλει προς πάσα κατεύθυνση θετικά μηνύματα για τη δυναμικότητα της Ανόρθωσης. Η εκτός έδρας νίκη επί της Ομόνοιας μετά από 13 χρόνια τη δεύτερη αγωνιστική ήταν η απόδειξη πως το καλοκαίρι είχε κτιστεί ομάδα τίτλου.
Το τέλος της χρονιάς βρίσκει την Ανόρθωση να πανηγυρίζει το πιο μάγκικο τίτλο στα χρονικά του κυπριακού ποδοσφαίρου. Οι βάσεις για την ομάδα που θα μεγαλουργούσε στα επόμενα χρόνια είχαν μπει.
Καλοκαίρι 2006
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος την προηγούμενη χρονιά και η πρόκριση επί της Τραμπζονσπόρτ είχαν ανεβάσει πολύ ψηλάτον πήχη των φιλοδοξιών. Η απρόσμενη φυγή του Κινκλάτζε παραμονή τους ματς με την Ρέηντζερς, οι ανεπαρκείς αντικαταστάτες του και ο τραυματισμός του Κετσπάγια, έφεραν την ομάδα πολύ νωρίς πίσω στον βαθμολογικό πίνακα. Η αντεπίθεση διάρκειας σταμάτησε στο ανύπαρκτο πέναλτι που εφηύρε ο διαιτητής Δημητρίου, στο ματς με την Ομόνοια, ενώ στο κύπελλο η Α.Ε.Κ κατάφερε με γκολ στο 90 να μας αποκλείσει.
Η ομάδα ήθελε ανανέωση κάτι που το συνειδητοποίησε πλήρως ο Κετσπάγια. Ο Τιμούρ πραγματοποιεί στο σύνολο δέκα μεταγραφές, Μποαβεντούρα, Ζλόγκαρ, Καχάτριαν, Μπεκιάι και Πάχαρς μερικοί εξ αυτών. Το ξεκίνημα στην νέα περίοδο άσχημο έως κακό, η επαφή με την κορυφή χάνεται νωρίς. Η ομάδα ρόλαρε τον Δεκέμβρη, ωστόσο στο κρίσιμο ματς με την Ομόνοια στο Αντώνης Παπαδόπουλος, γνωρίζει οδυνηρή ήττα και μένει οριστικά εκτός διεκδίκησης του τίτλου.
Στο κύπελλο τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο στο ματς με τον Απόλλωνα στη Λεμεσό αλλάζει τα δεδομένα και η Ανόρθωσις εκεί που έχανε με 2-0 φεύγει από τη Λεμεσό με το βαθμό της ισοπαλίας. Στη συνέχεια φέρνει εκ νέου ισοπαλία με τον Απόλλωνα, κερδίζει Ε.Ν.Παραλιμνίου και ΑΠΟΕΛ, εξασφαλίζοντας έτσι το εισιτήριο για τους τέσσερις στου θεσμού. Στα ημιτελικά αποκλείει με δραματικό τρόπο την Α.Ε.Κ και στον τελικό βρίσκει την Ομόνοια. Η ομάδα του Κετσπάγια δεν χαρίζεται ούτε στην Ομόνοια, μένει δύο φορές πίσω στο σκορ και στο τέλος γυρίζει το παιχνίδι, κερδίζει την αντίπαλο της με 3-2 και κατακτά το 10ο κύπελλο στην ιστορία της.
